Μ΄έχω παρατηρήσει,
όταν υπάρχουν σημαντικά θέματα που πρέπει ν αντιμετωπίσω, τότε είναι που σκέφτομαι τα πιο άσχετα πράγματα.
Ένα dead line για εργασίες που δεν προλαβαίνω, ένας απλήρωτος λογαριασμός,
κάτι τελευταία κόκκινα κέρματα στο πορτοφόλι, κατι αγγελίες για δουλειά και στη μέση εγώ, μ’ ένα φλιτζάνι καφέ, να κοιτάω απ το παράθυρο και να προβληματίζομαι για την τρύπα του όζοντος…
Ανοίγω υπολογιστή,διαβάζω κάποια άρθρα οικολόγων, μια γρήγορη ματιά στις ειδήσεις και facebook. Κάποιος έχει γράψει “ν’αυτοκτονήσω ή να φτιάξω καφέ;” Χαχα! Κλεμμένο! Αλήθεια ποιος το έχει πεί; – ΑΜΥΝΑ
Τον τελευταίο καιρό έχεις τα νεύρα σου.
Νιώθεις κουρασμένος και το κυριότερο…. η διάθεση σου δεν έχει διάθεση!
Κι όμως….αντί να μείνεις σπίτι, βγαίνεις.
Μεθάς το μυαλό σου με μπύρες, πεπεισμένος πια οτι η πιο ειλικρινής σου σχέση λέγεται hangover.
Θες να ουρλιάξεις αλλα αντί γι αυτό, γελάς με το πιο ηλίθιο απο τα αστεία μου. – ΑΜΥΝΑ
Αυτή!
Οι επισκέψεις στον ψυχολόγο ήταν βοηθητικές.
Σταμάτησε να μετράει πληγές και ανέβασε ρολά.
Ένιωθε έτοιμη πια για την συνάντηση μαζί του- ΕΡΩΤΑΣ-
Όταν τον είδε όμως ασυναίσθητα έκλεισε τα μάτια, αδιαφόρησε και τον αγνόησε εντελώς.
Λίγο αργότερα, όταν το συνειδητοποίησε, απόρησε με τον ίδιο της τον εαυτό.
Γιατί; – ΑΜΥΝΑ
Άνοιξη!
και στην πρώτη μας βόλτα στη θάλασσα μιλάμε για εκεινα τα μπουκάλια με μηνύματα που ξεβράζει η θάλασσα, ξέρεις αυτά που βλέπουμε στις ταινίες, και μου ζητάς να κάνουμε και μεις κατι τέτοιο, γνέφω καταφατικά αλλα ποιος ψάχνει τωρα για μπουκάλια, χαρτιά, στυλούς…..οκ, υποχωρείς. Με ρωτάς τι θα σου έγραφα και γω σου λέω συγνώμη. Συγνώμη;
Ναι, συγνώμη.
Συγνώμη που προλαβαίνω πάντα ν αμυνθώ….
Μαρια ΤΤΤΤΤΤ