Στάθηκαν αμήχανα στο χαρτί, προσπαθώντας να καταλάβουν που ακριβώς βρίσκονται… Δειλά βήματα, κλεφτές ματιές στους γύρω, μπρός –πίσω , χαμόγελα σαν κι αυτά στις αίθουσες αναμονής των ιατρείων.
Κάθε φορά έτσι γίνεται βέβαια … βρίσκονται ξαφνικά σε ένα χαρτί και ψάχνονται. Δύσκολη δουλειά και με άγχος… στην αρχή βέβαια, γιατί μετά στρώνει.
Είναι μέχρι να σπάσει ο πάγος, κάποιος να κάνει την αρχή, γιατί χωρίς παρέα δεν βγαίνει.
– Γειά! Καλώς ήρθες ! Απ΄ ό,τι φαίνεται θα είμαστε δίπλα- δίπλα.
– Ε;;; Ναι; Δεν ξέρω… Έτσι γίνεται; Μένουμε εκεί που μας βάζουν;;; Δεν αλλάζει αυτό;;;
– Αχ! Πως φαίνεται ότι είσαι μικρός… φοβήθηκες μωρέ;
– Για να πω την αλήθεια, ναι! Θέλω να γυρίσω πίσω…. !Να ξαναγίνω μελάνι!
– Μελάνι;;! Που το θυμήθηκες; Μάλλον στα έχουν πεί λίγο λάθος. Εμείς είμαστε λέξεις από πληκτρολόγιο ηλεκτρονικού υπολογιστή… αν έχεις ακουστά…
– Δηλαδή τι ήμασταν πρίν;
– Αυτό μικρέ είναι μυστήριο… από πού ερχόμαστε και που πάμε, κανείς δεν το ξέρει. Χιλιάδες συνάδελφοι έχουν γεμίσει αράδες κι αράδες… αλλά; Κανείς δεν το ξέρει!
– Θες να μου πεις ότι τώρα θα μείνω για πάντα εδώ;;;
– Μάλλον… εκτός και αν η μανταμίτσα που γράφει… πατήσει εκείνο το delete. Πάντως δεν στο εύχομαι… είναι λίγο άγριο, ούτε ξέρεις από πού σού ΄ρχεται!
– Πωπώ!!! Και θα με βλέπουν όλοι συνέχεια;
– Ε! ναι! Από την στιγμή που μπήκες στο κείμενο, βάζεις τα καλά σου, στέκεσαι όμορφα και… γέλα παλιάτσο!
– Εσύ δηλαδή είσαι τόσο άνετος; Δεν σε πειράζει τίποτα;
– Κοίτα μικρέ… είμαι μία λέξη ανάμεσα σε εκατομμύρια! Χαίρομαι κάθε φορά που καταφέρνω να μπω σε ένα κείμενο, κι ας μην είναι ακριβώς το κείμενο που θέλω. Αλλά ξέρεις κάτι; Με τα χρόνια κατάλαβα ότι αυτό δεν μπορώ να το ελέγξω…
– Για περίμενε… Εσύ καταφέρνεις; Αφού άλλοι μας επιλέγουν.
– Α! Έχουμε πολλά να πούμε οι δυό μας! Για περίμενε όμως! Παιδιά όλοι ησυχία!!! Γίνεται ορθογραφικός έλεγχος!
– Ωχ! Πονάει αυτό;
– Πάει πέρασε! Όλα σωστά; Μπράβο ρε Χάρβαρντ…
– Γιατί την ειρωνεύεσαι; Στο κάτω- κάτω σε αυτήν χρωστάς ότι είσαι εδώ!
– Τι; Κοίτα μικρέ… η σχέση είναι ισότιμη! Την χρειάζομαι για να με γράψει, με χρειάζεται για να πεί αυτό που θέλει! Οπότε…
– Και δηλαδή εγώ πρέπει να δεχτώ ότι θα βρίσκομαι σε όποιο κείμενο γουστάρει ο καθένας; Δεν έχω λόγο εγώ;
– Ώπα ο μικρός! Από ΄κεί που νόμιζες ότι είσαι στρατιωτάκι του γραφιά, τώρα θέλεις να σουλατσάρεις μόνος σου; Λίγες είναι αυτές οι λέξεις που στέκονται μόνες τους…
– Δεν θέλω να είμαι μόνος μου, θέλω να είμαι εκεί που θέλω εγώ!
– Που θέλεις να μπείς δηλαδή;
– Θα σου πω… αλλά μην γελάσεις ε; Θέλω να μπω σε σενάρια στο Χόλλυγουντ… επιστημονικής φαντασίας!!! Αλλά και με περιπέτειες, εντάξει είμαι!
– Αχ! ρε μικρέ! Είχα και εγώ στα νιάτα μου τέτοιες λόξες, με το τραγούδι εγώ!
– Και; Τι έγινε; Βρέθηκες ποτέ σε κάποιο τραγούδι;
– Μια- δυό φορές, αλλά όχι σπουδαία πράγματα. Δε βαριέσαι… «γι΄ αλλού κινήσαμε, γι΄ αλλού, κι αλλού η ζωή μας πάει» που λένε κι αυτοί οι σπουδαίοι συνάδελφοι… τους μπαγάσες… πως τρύπωσαν εκεί μέσα…
– Εγώ πιστεύω ότι μπορώ να τα καταφέρω! Δεν αντέχω την ιδέα ότι θα βρίσκομαι στο κείμενο του καθενός και όχι εκεί που ονειρεύομαι!
– Η ζωή είναι σκληρή και άδικη! Να σου πω τι έπαθε μια γνωστή μου; Η «απιστία» αν έχεις ακουστά… Για χρόνια φιγουράριζε σε παθιασμένα τραγούδια, σε βιβλία best- seller, σε ραβασάκια. Ξέρεις που βρίσκεται τώρα; Σε διαζύγια και σε κάτι άλλα νομικά έγγραφα! Μάθανε την «απιστία σε βάρος του Δημοσίου» και βρέθηκε η κοπέλα με κάτι γραβατάκηδες, να μην μπορεί να πει ούτε μια κουβέντα! Και μιλάμε για κορίτσι της πενιάς και του νταλκά…
– Δεν έχεις να μου πεις κάτι αισιόδοξο;;; Έλεος πια! Γιατί τέτοια μαυρίλα; Στο κάτω-κάτω γιατί να μην βρεθούμε κι εμείς έτσι ξαφνικά εκεί που θέλουμε;
– Μμμ… να σου πω κάτι; Μεταξύ μας τώρα αυτό έτσι; Ακόμα σκέφτομαι καμιά φορά ότι μπορώ… αλλά ως πότε;
– Όσο υπάρχεις! Εγώ πάντα θα προσπαθώ να ζώ μέσα σε όσα ονειρεύομαι!!!
– Ναι! Αυτό να κάνεις… αλλά έχε κατά νού ότι μπορεί και να μην γίνει…
– Κι εσύ σοφέ μου –κοίτα, που μου κόλλησες την ειρωνεία σου- να θυμάσαι ότι όσο υπάρχεις, προφέρεσαι, γράφεσαι, όλα είναι ανοιχτά και πιθανά! Αυτό το πιστεύω! Μην μου το χαλάσεις!
– Έχεις δίκιο ρε μικρέ… όλα είναι πιθανά… ακόμα και να ελπίζεις ξανά!
Ώπα! Save ήταν αυτό; Πάει κι αυτό το κείμενο! Για ρίξε μια ματιά, εσύ που βλέπεις μακριά, για να δούμε που είμαστε! Τι λέει πάνω-πάνω;
– Musicsociety! Τι είναι αυτό; Καλό;
– Μεγαλεία μικρέ! Δυο βήματα από το Χόλλυγουντ είσαι!
Ξέσπασαν σε γέλια και συνέχισαν τα πειράγματα…
Κι αν όσο διαβάζετε, ακούτε φωνές ή γέλια… ας είμαστε διακριτικοί.
Δεν χρειάζεται να ξέρουν ότι τους ακούμε… δεν συμφωνείτε;
Θένη /Α\