Ααααχ! Καλοκαιράκι…
Έχοντας ξεμείνει στο καμίνι αναζητώ μια παλιά γνώριμη παραλία με τις μπαγιάτικες εφηβικές αναμνήσεις στο χέρι…
Σάββατο πρωί πάνω στην παραλία του Αγ. Σπυρίδωνα στο Πόρτο Ράφτη εμφανίζεται σούπερουάου διαφημιστικό περίπτερο της άμστελ. Χαριτόβρυτα γκομενάκια μοιράζουν χάρτινα χωνάκια στους λουόμενους. Πανικός!
-Τι σταδιάλα μοιράζετε και πλάκωσαν όλοι;
-Καθαρίζουμε την παραλία! Αν μας φέρετε 20 αποτσίγαρα μέσα στο χωνακι, μπορείτε να κερδίσετε:
-μια παγωμένη μπύρα
ή
-ενα εμφιαλωμένο νερό
η
-ένα καπελάκι άμστελ
ή
-ένα μπρελόκ άμστελ (έχει και φακό!)
-Ααααα! ΜΟΙΡΑΖΟΥΝ ΔΩΡΑ! Γιαρλαγιαρλαγιαρλαααα!
Μέσα σε κλάσματα δευτερολέπτου οι ελληναράδες οικολόγοι πολιορκούν το περίπτερο, βουτάνε τα χωνάκια απο τις μοντέλες και πέφτουν στα τέσσερα να μαζέψουν γόπες!
Όλες οι ηλικίες από δέκα μέχρι ογδόντα, οι ίδιοι ξεφτίλες που πετάνε τη γόπα στην παραλία ΤΟΥΣ, που πετάνε το πλαστικό μπουκάλι και το φραπουτσινοπότηρο στη μάπα των παιδιών τους μέχρι να μάθουν να πιθηκίζουν τα ίδια, που σε απειλούν με ξυλοδαρμό αν τους πεις να μη βρομίζουν, οι ίδιοι αυτοί βρομύλοι έχουν πέσει κατάχαμα και γλύφουν την παραλία με αντάλλαγμα ενα διαφημιστικό σκατοκαπελάκι μέιντ ιν τσάινα! Μιλάμε μυρμήγκιασε η παραλία!
Στήνουν τσακωμούς για τις γόπες με τους διπλανούς τους κι όταν οι γόπες τελειώνουν, πηγαίνουν στους κάδους σκουπιδιών να μαζέψουν κι άλλες. Όταν τελειώνουν κι αυτές, πηγαίνουν στο περίπτερο και ρωτάνε τάχα μου ευγενικά και κουτοπόνηρα:
– Άμα σας φέρουμε μπουκάλια πλαστικά μετράει; Εεε;
-Χμμ δεν είναι αυτοί οι όροι του παιχνιδιού, αλλά τέλος πάντων, φέρτε, κάτι θα κάνουμε…
(απαντάνε με ύφος βαρύ μπαγιάτικο πεπόνι “οι υπεύθυνοι”)
Ρε μέσα σε 3 ώρες η παραλία που εδώ και δέκα τουλάχιστο χρόνια έχει το απόλυτο ρεκόρ “περισσότερες γόπες από βότσαλα”, η ίδια παραλία ήταν αγνώριστη.
Κράτησε μόνο τρεις ακόμα ώρες το παραμύθι: Το ίδιο βραδάκι κατά το σούρουπο στην παραλία έβλεπες πεταμένα χαρτοπότηρα άμστελ, πεταμένα πλαστικά αμστελ, κινέζικα καπελάκια και μπρελόκ άμστελ, νέας κοπής αποτσίγαρα άμστελ καπάκια άμστελ και μυγοχέσματα άμστελ.
Κι ήρθε πια η ώρα να αναφωνήσουμε όλοι μαζί:
Τι μνημόνια Ι και ΙΙ… Τι μεσοπρόθεσμο Ι…
Χίλια μνημόνια κι άλλα τόσα μεσοπρόθεσμα ρίχτε μας ρε!
Τι σαράντα χρόνια φτώχεια και ξεπούλημα…
ΔΝΤ μέχρι δευτέρα παρουσία ρεε! Καθίστε εδώ παιδιά, που θα ξαναβρείτε τέτοιους μαλάκες…
Μωρέ δε πα να χεστούμε κι εμείς κι οι γόπες μας και η αιώνια λιακάδα πάνω από τα αμέτρητα χιλιόμετρα της όμορφης δαντελωτής ακτογραμμής μας; Τσιμέντο να γίνουν.
Όλα.
Και πάρτε κι ένα δεκατεσσάρι να ‘χετε να πορεύεστε. Λούστροι…
Άρθρο 14.
(ακριβές απόσπασμα από το
μεσοπρόθεσμο)
” (..) επιτρέπεται η απευθείας παραχώρηση στον κύριο της επένδυσης ή στον έλκοντα εξ αυτού δικαιώματα, της χρήσης αιγιαλού και παραλίας και του δικαιώματος εκτέλεσης, χρήσης και εκμετάλλευσης λιμενικών έργων ή επέκτασης, ήδη υφιστάμενων στην περιοχή, λιμενικών εγκαταστάσεων”.
ΜΕΣΟΠΡΟΘΕΣΜΟ… ΓΙΑΤΙ ΕΤΣΙ ΜΑΣ ΑΡΕΣΕΙ!
ανέστιος