Έχω ένα θέμα.
Να γράφω λιγότερο η να αφεθώ κι όπου πάει…
Δεν θέλω να σε κουράσω είναι η αλήθεια αλλά γιατί πρέπει να
καταπιέσω τις δικές μου σκέψεις;
Με αυτή τη λογική πρέπει να σταματήσω να μιλάω.
Αυτό φαντάζει επίσης αδύνατο…
Άσχετα αν θα ήταν βολικό κάποιες στιγμές.
Σκέφτομαι από πού να αρχίσω και πώς να βολευτούμε όλοι.
Έχει πέσει «πολύ δουλειά» τελευταία.Τι γίνεται ρε παιδιά;
Από πού θα το μαζέψουμε όλο αυτό;
Λες να φταίει ο διάδρομος (πως λέμε ανάδρομος;) που λέει ένας f’ίλος;
Είσαι ψυχολόγος του εαυτού σου και των άλλων μου είπε μια φίλη.
Και αυτό είναι νορμάλ τώρα; Για τους άλλους μια χαρά,για μένα;
Και ακούω όλα εκείνα τα όμορφα που μου λέει…και απορώ.
Όχι που δεν τα ξέρω.
Εσύ που διαβάζεις τώρα,δεν ξέρεις τι καπνό φουμάρεις; Ξέρεις…
Και σκέφτομαι απ’την άλλη,αξίζει αυτό που είσαι να το προσφέρεις
απλόχερα και σε τόοοοοσες δόσεις;
Έρχεται εκείνο το διαβολεμένο δικό μου ζιζάνιο και λέει: Αξίζει!
– Δώσε κορίτσι μου,δώσε. Όταν έχεις να δώσεις μη φοβάσαι τίποτα.
– Μα…
– Δεν έχει μα και ξε μα.Τι φοβάσαι;Αφού έχεις γερό απόθεμα.
– Ναι αλλά..
– Μπορείς να αλλάξεις τη σύνθεσή σου,μπορείς;Γίνε μια άλλη μπορείς; –
Δεν θέλω ρε παιδί μου να γίνω άλλη,τι τρώγεσαι;
– Άκου ψυχολόγα ξέρεις πολύ καλά πως είναι, αλλά είσαι λίγο παραπονιάρα και όχι άδικα.
Φεύγω τώρα…έχουμε και δουλειές ε;
Άντε γειά σου,και μη χαθούμε__ βζζζζζουν βζζζζουν μες
το μυαλό μου. Δεν πρόλαβα να του πω,ότι φτιάχνω λικέρ μανταρίνι.
Ξέρεις…εκείνο που ανοίγεις τη γυάλα,βάζεις το ποτό, τα ζουμερά
μανταρινάκια,ρίχνεις τις κανέλες,τα μπαχάρια
τη τρελή σου φαντασία,
και ξέρεις πως σε ένα μήνα θα το ανοίξεις……………………………………….
και
θα είναι
λικέρ μανταρίνι !!!
Το ζιζάνιο(το δικό μου),κι εγώ
σου εύχεται
μια υπέροχη Άνοιξη σε μεγάλες διάφανες δόσεις…!!!
maro*