Την Πέμπτη 24 Νοεμβρίου, ο Στάθης Δρογώσης, πέρασε μιά βόλτα απο τα μικρόφωνα του Music Society, παρέα με την Ανή Ορφανίδου στην εκπομπή ”Tea Party”.
Το βράδυ της συνέντευξης έκανε πολύ κρύο και στην Κτενά είχαμε ανάψει σόμπες. Τα αναμμένα κάρβουνα βρίσκονταν κάτω από τη δική μου θέση. Κουβέντα, αστεία, ηρεμία και… χαρτοπαίγνια συνέθεταν το σκηνικό. Ο Στάθης ήρθε χαλαρός και άνετος.
– Μα καλά, 65 άτομα; Μπορείτε και συνεννοείστε;
– Αγάπη για τη μουσική, το μεράκι μας, έτσι τα βρίσκουμε.
– Πολύ ωραίος χώρος, ζεστός, φιλόξενος.
Όταν μπήκαμε στούντιο, ένιωθα πως κουβέντιαζα με ένα φίλο. Ήρεμος, ευδιάθετος και με όρεξη για συζήτηση, πρόθυμος να απαντήσει σε όλα.
– Μ’ αρέσει που βασίζεστε στις δικές σας δυνάμεις, είπε κάποια στιγμή.
Μιλήσαμε για το δίσκο που ετοιμάζει αυτή την περίοδο (γράφει τραγούδια), την κοινωνική κατάσταση και τις πολιτικές του απόψεις, τις οποίες έχει κάνει ξεκάθαρες από την αρχή.
– Η μουσική; Πως βλέπεις τα πράγματα;
«Στην Ελλάδα θεωρούμε ότι όλοι οι καλλιτέχνες πληρώνονται με μεγάλες αμοιβές και κάνουν μεγάλη ζωή. Δεν είναι έτσι.»
– H ζωή είναι όμορφη;
«Φυσικά και είναι. Συνεργασία, αλληλεγγύη, και κυρίως αγάπη. Λέξεις κλειδιά. Εκεί κρύβεται το νόημα. Αυτό που σε γεμίζει»
Προσωπική δισκογραφική εταιρία, στήριξη νέων καλλιτεχνών σε εποχές που η δισκογραφία είναι ανύπαρκτη και τα πράγματα συνεχώς δυσκολεύουν. Θεωρεί ότι το διαδίκτυο συμβάλλει σημαντικά στα μουσικά πράγματα και το υποστηρίζει. Η δημιουργία δεν έχει σταματήσει. Η αγάπη για τη μουσική είναι εθισμός. Ότι και να σου λέει κάποιος, θα πας κόντρα και θα το κάνεις. Μου τονίζει ότι κάνει το όνειρό του πραγματικότητα.
Δεν μπαίνει σε καλούπια και δεν συμβιβάζεται. «Δε θα παραπονεθώ. Κάνω κάτι που γουστάρω». Πιάνεται από το «εμείς». Η παρέα, η κολεκτίβα, η ομάδα. Όλα αλλάζουν και εκείνος είναι θετικός με όλο αυτό το ρεύμα που νιώθει να έρχεται.
Προβληματίζεται για το μέλλον. Παρατηρεί τις αλλαγές. Αιχμηρός και ξεκάθαρος, δε φοβάται να είναι ειλικρινής, πράγμα που εκτίμησα ιδιαίτερα. Ο Στάθης Δρογώσης δεν εφησυχάζει, δεν επαναπαύεται. Δε μπορώ, χαμογελάω. Γιατί τελειώνοντας την κουβέντα μας, ήξερα ότι όντως καμιά φορά το λίγο μπορεί να είναι τόσο πολύ… Αλλά μην το πείτε πουθενά.