Τώρα μπορείς να μου πεις το όνειρό σου: “arxh oneirou”
Ένα καλοκαίρι όλο νύχτα πέρασε και τ’ άστρα , όσα κι αν έπεσαν τον δεκατετρά- αυγουστο, ο ουρανός δεν άδειασε.
Άδειο το στρώμα που σε φιλοξενεί στη βεράντα σου. Και η θάλασσα. Τόσο άδεια- χωρίς ένα ναυαγό. Αλλά τι λέω; Οι ναυαγοί δεν είναι στη θάλασσα. Είναι στην ξηρά και αγναντεύουν το παρελθόν τους και ένα προορισμό που «ήθελαν» να αποφύγουν.
Άκου να δεις. Θα σου πω μια ιστορία μιας παραγράφου και κάτι.
Ήμουν κάπου ψηλά και είχα κάποιον να μου τραγουδάει για τα ήσυχα βράδια.
Άκου να δεις.
Άκουσα …. Το τραγούδι εκείνο
που δε σημαίνει τίποτα μέχρι τη στιγμή που θα πάλλεται όλο σου το σώμα για να βγουν τα χρώματα που δεν έχεις δει ποτέ.
Κι εκείνη τη στιγμή ο ασβέστης κάτω απ’ τα πόδια σου και η νύχτα πάνω από τα βλέφαρά σου χτίζουν το πιο συμπαγές όραμα που έχεις δει ποτέ. Και τα μάτια μου γκρεμίζονται σαν ένα ποτάμι γεμάτο νότες…..
Οι λέξεις όλες ταιριάζουν. Η μουσική τσακίζει κόκκαλα. Γιατί δεν υπάρχει κάπου. Την φτιάχνει η φωνή του για σένα και σου λέει έλα να πετάξεις. Και ακολουθείς τις εναέριες πατημασιές. Δε σε νοιάζει τίποτα γιατί άλλωστε είναι 14αύγουστος.
Είναι η νύχτα που τ’ αστέρια έπεσαν για να γίνουν σκουλαρίκια σου και να στολίσουν το λαιμό σου….
Και Ιδού! Να! ______ )@*#!&(# πεφτειιιιιιιιιιιιιιι
Άκουσες και είδες. Ή άκουσες για να δεις. Έτσι και στα όνειρα. Ένας ήχος μπορεί ν’ αλλάξει την πορεία ολόκληρης της ιστορίας.
Μην πουλάτε τις στιγμές σας. Είναι η ακίνητη περιουσία της ύπαρξής μας.
Αγοραστές θα βρίσκουμε πάντα για τα πάντα. Αυτό που δε θα βρίσκουμε
Είναι εκείνη τη χημική ουσία που πολλαπλασιάζει τις στιγμές ευτυχίας.
Τα δάκρυα.
(αφιερωμένο στις πιο ευτυχισμένες μας στιγμές αυτού του καλοκαιριού)
///ληδα