Το ραντεβού ήταν Παρασκευή, 9.30 το βράδυ, στο Καταραμένο Σύνδρομο, Φυλής 23. Οι smoking barrels έβγαλαν νέο EP. Η πρόσκληση ήρθε μέσω facebook από φίλο. Όταν διάβασα το όνομα της μπάντας μου φάνηκαν γνωστοί. Σύντομα όμως θυμήθηκα, ότι αυτό που ήξερα ήταν η ομώνυμη ταινία του Guy Ritchie. Συνεπώς δεν είχα ιδέα ούτε ποιοι ήταν, ούτε τι μουσική έπαιζαν. Η λύση ήρθε απ’ το youtube. Επιστροφή στο facebook και αποδοχή της πρόσκλησης. Η μουσική τους απλά με ενθουσίασε.
Η περιοχή σίγουρα δεν ήταν το καλύτερο μου. Δε φημίζομαι άλλωστε για τη γενναιότητα μου σε τέτοια θέματα. Παραμάσχαλα το Χρήστο και κατευθείαν στο μαγαζί, χωρίς στάσεις, ούτε καν για το κινητό μου, που έπεσε.
Το Καταραμένο Σύνδρομο είναι ένα ακατέργαστο υπόγειο. Μόλις κατεβήκαμε τις σκάλες στα δεξιά μας υπήρχε ένα κουτί, στο οποίο έριχνες όσα χρήματα ήθελες. Ήταν δηλαδή μια κάποιου είδους είσοδος. Προχωρήσαμε. Ο χώρος δεν είχε γεμίσει ακόμα. Πήγαμε στο bar. Από μπύρα μόνο Βεργίνα. Οι Smoking Barrels έβγαιναν στις 22.00. Πιο πριν οι Typsies. Ο κόσμος γύρω κουνιόταν στους ρυθμούς της μπάντας και η παρεϊστικη διάθεση με έκανε να νοιώθω οικεία, όμορφα.
Οι Typsies τελείωσαν και οι Smoking Barrels πήραν τη θέση τους. Ο χώρος είχε πια γεμίσει. Οι περισσότεροι ήταν φίλοι των παιδιών. Χαιρετούρες, φιλιά και σχόλια δημιουργούσαν ένα υπέροχο κλίμα. Οι πρώτες νότες κάνουν την εμφάνισή τους μέσα από σαξόφωνα, τρομπέτες, μπάσα και δίνουν τον ρυθμό (smoking barrels). Σύντομα αρχίσαμε να χορεύουμε σε ρυθμούς Σκα.
Μέσα στο χαμό παρατηρώ τον κόσμο και σκέφτομαι όλα αυτά περί εναλλακτικότητας σε ό,τι αφορά τη μουσική, το ντύσιμο, τη στάση ζωής. Μου φαίνονται όλα τόσο ανόητα. Δεν έχει καμία σημασία. Αρκεί να έχεις ανοιχτά τα αυτιά, το μυαλό και την καρδιά σου. Έτσι μπορείς να εκτιμήσεις ό,τι αξίζει. Και οι Smoking Barrels αξίζουν ξεκάθαρα. Υπέροχη μουσική, τέλεια βραδιά και προσωπικά, μοναδική εμπειρία.
pop-pen