Το απόγευμα του Σάββατου, 8 Δεκέμβρη 2012, η Δανάη Αναστασοπούλου και μια ομάδα συμπαραγωγών του Music Society Webradio πληροφορείται ότι η συνέντευξη που τόσο επιθυμούσε θα γινόταν πραγματικότητα. Μάζεψε, λοιπόν, τον απαραίτητο εξοπλισμό που διέθετε και η εκπομπή «Blacklist» έσπευσε στο Gazarte για να συναντήσει τον Manu Dibango!
Συμβαίνει καμιά φορά να ξυπνάς το πρωί χωρίς να έχεις ιδέα για τις εκπλήξεις που σου επιφυλάσσει η μέρα και το βράδυ να σε βρίσκει έχοντας προσθέσει μια σελίδα στο μπλοκάκι με τις σημαντικές (μουσικές) σου εμπειρίες.
Αυτό συνέβη και σε μας το Σάββατο 8 Δεκέμβρη, όταν πληροφορηθήκαμε ότι το ίδιο απόγευμα θα είχαμε την ευκαιρία να συνομιλήσουμε με τον Manu Dibango ανάμεσα στις 2 ζωντανές του εμφανίσεις για το ελληνικό κοινό, μετά την ευγενική μεσολάβηση της κόρης του και μέλους της μπάντας του, Σελίν. Ξεκινήσαμε, λοιπόν, για το Gazarte, με τον Ναούμ για τον ήχο, τον Αχιλλέα για τις κάμερες, τη Σοφία για τις φωτογραφίες και την Άρτεμη για ψυχολογική υποστήριξη. Χωρίς έτοιμες ερωτήσεις, χωρίς προετοιμασία, χωρίς σχέδιο στο μυαλό μας, μόνο με άπειρο ενθουσιασμό και αρκετό άγχος για τη συνάντηση. Πετύχαμε τον ίδιο το Manu και την μπάντα στη διάρκεια του soundcheck που έκαναν στο χώρο του Gazarte, πριν τη βραδινή τους εμφάνιση. Και από τις πρώτες στιγμές το άγχος εξανεμίστηκε και έγινε άνεση με τη βοήθεια όλων των μουσικών και προπαντός του ίδιου του Manu, οι οποίοι μας έβαλαν αμέσως στο ρυθμό και στην παρέα τους, κάνοντας χώρο για «τα παιδιά από το ραδιόφωνο», όπως μας αποκαλούσαν.
Το soundcheck τελείωσε και, πέρα από τη χαλαρή κουβέντα που είχαμε με όλους, ανεβήκαμε στο καμαρίνι για να μαγνητοσκοπήσουμε και την «επίσημη» συνομιλία μας. Ο χρόνος που είχαμε στη διάθεσή μας δεν ήταν πολύς. Ο 79χρονος Manu έπρεπε να βρει και λίγο χρόνο να ξεκουραστεί ανάμεσα σε δύο live εμφανίσεις, πρόβες και ταξίδι επιστροφής αμέσως μετά. Δεν χρειαζόταν, όμως, και πολύ παραπάνω για έναν άνθρωπο που, κουβαλώντας τόσα χρόνια εμπειρίας, ξέρει ακριβώς τι θέλει να πει και μπορεί να περνάει τα μηνύματα τα δικά του και της μουσικής του χωρίς πολλά λόγια. Όμορφα, μεστά και πάντα με ένα πηγαίο και φιλικό γέλιο, που θα μας μείνει αξέχαστο.
Τη συνέχεια τη ζήσαμε στο live το ίδιο βράδυ, όπου ήμασταν όλοι καλεσμένοι. Εκεί βρεθήκαμε μαζί με όλο τον υπόλοιπο κόσμο σε ένα κατάμεστο Gazarte και χορέψαμε, διασκεδάσαμε, απολαύσαμε ένα από τα καλύτερα σαξόφωνα της αφρικανικής μουσικής νιώθοντας ότι έχουμε εκμηδενίσει την απόσταση μεταξύ κοινού και μουσικών.
Φυσικά οι ωραιότερες στιγμές και ιστορίες ειπώθηκαν off camera και πολύ από το υλικό που τραβήξαμε χάθηκε στο δρόμο μετά από τα πολλαπλά χτυπήματα του «δαίμονα της τεχνολογίας». Με το υλικό που σώσαμε από την κουβέντα μας και από το live που ακολούθησε ελπίζουμε να σας μεταφέρουμε κάτι από τον ενθουσιασμό και τη χαρά που νιώσαμε εκείνο το Σάββατο. Τον ενθουσιασμό που προκύπτει από τη γνωριμία με έναν σπουδαίο μουσικό αλλά και έναν υπέροχο άνθρωπο, που κατόρθωσε με όλους τους τρόπους –και με το σαξόφωνο αλλά και με τα λόγια του– να μας αποδείξει ότι «η μουσική υπάρχει για να ενώνει τους ανθρώπους»!
Δανάη Α.
More Posts for Show: