Είχαν περάσει αρκετές μέρες μετά το έγκλημα, όταν ο Ρασκόλνικοφ ανέβηκε με προφυλάξεις τη σκάλα και χτύπησε το κουδούνι, του άνοιξα εγώ, «τι θέλεις;» ρώτησα, «το κουτί με τα παιχνίδια, μου λέει, δεν το πήρα» – τέλος ύστερα από χρόνια ήρθε η σειρά μου να χτυπήσω το κουδούνι, μου άνοιξε η κυρία Όλγα, όχι νέα πια, με ωραία φωνή κοντράλτας, που τα βράδια τραγουδούσε σα να ‘ριχνε ένα άσπρο σεντόνι πάνω σε παλαιά έπιπλα, με οδήγησε στη μεγάλη σάλα με την κίτρινη ταπετσαρία, όλη ζωγραφισμένη με πουλιά έτοιμα να κελαηδήσουν αν ο Θεός το ήθελε και τότε κάποιος άρχισε να διηγείται μια ιστορία κι εμείς ακούγαμε μ’ εκείνη την αθώα παντοδύναμη αγνωμοσύνη των παιδιών…
… όταν ξαναφτιάχνουν τον κόσμο…
Τάσος Λειβαδίτης
Τα χειρόγραφα του Φθινοπώρου
Για την αντιγραφή,
f
p.s.: Μη χάσετε τα παραμύθια του Σαββάτου, dears…