Το ημερολόγιο έγραφε 3 Μαΐου 2010, όταν το Music Society έκανε την πρώτη του έφοδο στα διαδικτυακά ερτζιανά. 12 ολόκληρα χρόνια αργότερα, οι παραγωγοί του, παλιοί και νέοι, στέλνουν τις ευχές τους χωρίς ωστόσο να μένουν μόνο σε αυτό. Μας αποκαλύπτουν τα πιο κρυφά τους μουσικά Guilty Pleasures, τα οποία ο Ανδρέας Ζαβιτσάνος και ο Κύριος Ντάντης φρόντισαν να τα συγκεντρώσουν και να τα παρουσιάσουν σε μια μοναδική επετειακή εκπομπή στο …παρά 1 των γενεθλίων!
Σπύρος Καλετσάνος / Noir
Πάνε 12 χρόνια, από ένα ζεστό Μαγιάτικο μεσημέρι όταν περιμέναμε στους “δέκτες” μας -λέγε με υπολογιστές- να ακούσουμε την πρώτη φωνή να βγαίνει από τα μικρόφωνα της οδού Κτενά. Βρισκόμουν στη δουλειά και ένα πλέγμα ανυπομονησίας, ικανοποίησης και άγχους με είχε τυλίξει. Δεν ξέρω γιατί αλλά δεν έχω μια πεντακάθαρη εικόνα εκείνης της μέρας, μήτε της πρώτης μου εκπομπής 2 εβδομάδες αργότερα, μα ούτε και της πρώτης συνάντησης εκείνου του εγχειρήματος. Θα πεις 12 χρόνια είναι μια ντουζίνα, ήμουν 28, τώρα πατάω στα 40 και όμως θυμάμαι εκείνο το πρώτο τηλεφώνημα που με βρήκε στο 608 να γυρίζω από τη δουλειά. Στεκόμουν όρθιος στο σημείο του ”ακορντεόν” και διάβαζα το Underground του Μάριο Μάφι, πίσω μου η Ακαδημίας και γύρω άνθρωποι και μετά άρχισα να σκέφτομαι, ήταν λες και ήμουν μόνος. Ήταν Φλεβάρης του 2010 όταν προσκαλέστηκα σε μια συνάντηση που σκοπό της είχε να δημιουργήσει ένα ιντερνετικό ραδιόφωνο, από δεκάδες άτομα που είχαν παρακολουθήσει τα σεμινάρια ραδιοφώνου στο Μικρό Πολυτεχνείο -και φυσικά όλες τους οι προσπάθειες να μπουν στον …κόσμο των FM είχαν στεφθεί με αποτυχία. Από τους 200+ ανθρώπους που έκατσαν στα μικρόφωνα εκείνου του σταθμού, κάποιοι κατάφεραν να φτάσουν και στα FM, οι περισσότεροι όμως όταν φέρνουν στο νου τους τις λέξεις music society ταυτίζονται πιότερο με τη συντροφικότητα, τα αμοιβαία ενδιαφέροντα, τις όμορφες στιγμές, τα ταξίδια, τις φιλίες, το ότι οι ίδιοι διαχειρίζονταν τα ”όνειρα” τους και ίσως λιγότερο με αυτό καθαυτό το ραδιόφωνο. Παρότι μου αρέσει να νοσταλγώ, στην προκειμένη περίπτωση δε θα το πράξω, ακόμα και αν είμαι ο μόνος …διασωθείς από την πρώτη φουρνιά που έστησε την Κοινωνία της Μουσικής. Και όταν πέρασε η μελωδία της ευτυχίας και ο μήνας του μέλιτος… Things Have Changed όπως διατεινόταν κάποτε ο Dylan και έτσι πορευτήκαμε, με άλλο ”πλάνο” και τρόπο λειτουργίας, κατεβάζοντας τον πήχη, μιας και στα εγχειρήματα αυτοδιαχείρισης και ..ονειροπόλησης, συνήθως οι περισσότεροι φεύγουν, οι σχέσεις άλλωστε δεν είναι εύκολες, η ζωή αλλάζει και μαζί της οι ίδιοι οι άνθρωποι, οι ανάγκες τους, τα θέλω τους. Μείναμε λοιπόν λίγοι -μα όχι εκλεκτοί- αλλάξαμε χώρους, πέσαμε και στην τρέλα του Covid 19, μα ακόμα υπάρχουμε και νιώθω πως το εγχείρημα του music society είναι μέσα μας, στο πετσί μας, κομμάτι του είναι μας. Τουλάχιστον αυτό ισχύει εντός μου και δεν άλλαξε τίποτα στην ανάγκη μου να βρίσκομαι στο studio κάθε βδομάδα από το Μάη του 2010 ως σήμερα και ας βρίσκονται 3 -και όχι 1- κορίτσια όταν επιστρέφω σπίτι το ξημέρωμα και ας υπάρχουν τα όποια ζόρια.
Η πίστη και όσοι μάχονται να κάνουν πράξη τα όνειρα τους είναι μια εσωτερική δύναμη που εξαπολύεται με ευεργετικά αποτελέσματα, ειδικά αν βρίσκεις και άλλους κοινωνούς της ίδιας αντίληψης. Για μένα λοιπόν υπάρχει μαζί με το παρελθόν και το άγνωστο μέλλον, το παρόν, όπου θα κλείσουμε 12 έτη λειτουργίας dirty dozen, μπαίνοντας στον 13ο όροφο -ίσως κάνουμε και ένα πάρτι για να είμαστε στο κλίμα του τραγουδιού!- της ζωής του σταθμού. Γεγονός είναι πως το ταξίδι συνεχίζεται και όσο είμαστε σε κίνηση, είμαστε ζωντανοί και ενεργοί.
Βα αλ / Ανθρακωρηχείο
Το μακρινό 2010, όταν ξεκινούσε η ραδιοφωνική περιπέτεια του Music Society Web RadiON, δεν ξέρω πόσοι θα φαντάζονταν ότι τότε θα ξεκινούσε μια διαδρομή που 12 ολόκληρα χρόνια θα ήταν ακόμη ολοζώντανη. Σίγουρα όχι εγώ, με πολλούς φίλους να συμμετέχουν σε αυτό, το παρακολούθησα αρχικά σαν ακροατής και στην συνέχεια μετέφερα στο ροστερ του σταθμού τη δική μου εκπομπή, το Ανθρακωρηχείο. Στα αλήθεια, δε θα μπορούσαν να χωρέσουν μέσα σε λίγες λέξεις όλα όσα έχουμε ζήσει αυτή τη δωδεκαετία. Είναι εύκολο να σταθείς με δέος και νοσταλγία σε αυτό το παρελθόν, να αναπολείς επικές στιγμές και μεγαλειώδεις καταστάσεις. Όμως, 12 χρόνια στα μικρόφωνα έρχονται να φανερώσουν άλλα πράγματα που έχουν σημασία τελικά. Γιατί αν αυτός ο σταθμός έχει ένα βασικό χαρακτηριστικό, αυτό δεν είναι άλλο από το να προγραμματίσεις συνεχώς την επόμενη εκπομπή. Και αυτό μπορεί να σε στερεί μεν από τα μεγαλεπίβολα σχέδια, αλλά κερδίζεις τελικά κάπου αλλού. Στην καθημερινότητα.
Και εκεί είναι το κέρδος μας. Εβδομάδα με την εβδομάδα ήδη έχουμε κάνει μια τεράστια διαδρομή. Και μπορούμε άνετα, να κάνουμε άλλη τόση. Και εμείς πίσω από τα μικρόφωνα και κυρίως εσείς στην άλλη άκρη των ηχείων.
HUMBAzine / HUMBAonair!
Με τον Music Society έχουμε την ίδια ηλικία. 12 ετών… Σαν περιοδικό. Σαν HumbaOnair έχουμε μια διαφορά τριών χρόνων. Ξεκινήσαμε τη ραδιοφωνική μας περιπέτεια το 2013 και από τότε κάθε σεζόν δηλώνουμε παρών. Και κάθε σεζόν γουστάρουμε τρελά που είμαστε μέρος αυτού του σταθμού και αυτής της τρελοπαρέας.
Χρόνια πολλά MS! Πολύχρονος και πολύχρωμος…
Και όπως έχουν γράψει κάποιες ψυχές στο παρελθόν… 12 χρόνια και ακόμα το τέρμα δεν το έχουμε βρει…
Η συντακτική ομάδα του περιοδικού HUMBA!
ToSofoPaidi / blanketed by static
Έχουν περάσει κιόλας 4 και βάλε χρόνια από εκείνο το αυγουστιάτικο βράδυ που ένα …μεθυσμένο e-mail έφευγε από τον υπολογιστή μου ώστε μερικούς μήνες αργότερα η εκπομπή ‘blanketed by static’ να κάνει τα πρώτα της βήματα στα διαδικτυακά ραδιοκύματα. Θυμάμαι καλά πως, αναζητώντας ραδιοφωνική στέγη, το Music Society (7+ ετών το καλοκαίρι του 2017) μου φαινόταν ήδη κάτι μεγάλο, παλιό και σοβαρό. Και να που πλέον το MS κλείνει τα 12, εγώ είμαι μέλος μιας ομάδας που το αγαπάει πραγματικά και όλοι μαζί συνεχίζουμε με το ίδιο μεράκι, είτε σε ευρύχωρα διαμερίσματα, είτε σε χαμηλοτάβανα πατάρια, με πανδημία ή χωρίς, αλλά πάντα με επίκεντρο την μουσική. Χρόνια πολλά Music Society web radiON, είθε να συνεχίσεις να ταξιδεύεις για πολλά μουσικά μίλια στο μέλλον, πάντα με την ίδια μουσική καρδιά και τους ωραίους ανθρώπους σου, παραγωγούς και ακροατές.
Duke Zappa / Famous Last Words
Ήταν κάπου στις αρχές του 2020. 6 μήνες μετά το κλείσιμο του Radiobubble, έξι μήνες μουρμούρας και κακοκεφιάς. Ξαφνικά ένα βράδυ δέχομαι τηλέφωνο από γνωστό νομικό τρωκτικό των διαδικτυακών ραδιοφόνων. Ραντεβού στο Ρινόκερω, γιατί υπάρχει μια ενδιαφέρουσα πρόταση. Και κάπου εκεί μαθαίνω περί τίνος πρόκειται. Ξαναρχίζει ζωντανό πρόγραμμα ο Music Society Web Radion και μήπως μετοικούσα εκεί… Ήξερα από πριν τα παιδιά του σταθμού, άλλωστε είχαμε βρεθεί αρκετές φορές για ποτά στον Ρινόκερω και άκουγα τις εκπομπές τους, οπότε είχα μια ιδέα για το τι έπαιζε, και είπα το ναι χωρίς καμία σκέψη. Από τότε έχουν περάσει καραντίνες, μιξτεηπ και άπειρο ροκ εντ ρολ, αλλά, από ότι φαίνεται, the sky is the limit!!!!
Νίκος Ταλεμόπουλος / Άγρυπνοι στην Αθήνα
Άντε τώρα σε λίγες γραμμές να πω τι είναι για μένα το music society.
Είναι πάνω από όλα η εκπομπή μου κάθε Τρίτη στις 23:00.
Είναι τα νυσταγμένα βράδια της Δευτέρας που η ώρα έχει πάει 3 και σκαλίζω τη σειρά που θα παίξω τα κομμάτια σα να είναι το πιο σημαντικό πράγμα εκείνη τη στιγμή.
Είναι οι εκπομπές των φίλων που δίνουν ενδιαφέρον στα υπόλοιπα απογεύματα και βράδια της εβδομάδας.
Είναι το chat στο οποίο έχουν υπάρξει ομηρικές μουσικές “μάχες” για το ποια μπάντα είναι πιο σημαντική από ποια άλλη.
Είναι τα events που κάναμε μέχρι να έρθει η πανδημία και που θα ξαναρχίσουμε σύντομα.
Είναι συμμετοχή σε αυτοδιαχείριση, χωρίς αρχηγούς που δίνουν την”κεντρική γραμμ”.
Είναι το να προσπαθείς να προβάλλεις τις όμορφες μουσικές που ανακάλυψες.
Όσο τα χρόνια περνούν, το music society για μένα είναι μια σταθερά.
Σταθερά στο να γνωρίζω κόσμο, να μαθαίνω καινούριες μουσικές, να συζητάω για αυτές, να γεμίζει ενδιαφέρον η βδομάδα μου.
Χρόνια πολλά λοιπόν στο σταθμό μας!
Μάκης Διόγος / Μπάλα που κυλά χόρτο δεν μαζεύει
Χρόνια πολλά στον σταθμό μας…. Υγεία και δύναμη σε όλες και όλους
Ματούλα Πίκουλα / Hanging in the wire
Ακούω τον Music Society 12 χρόνια, απ’ το ξεκίνημά του, μια ακροάτρια που απολάμβανε τις μουσικές και τις εκπομπές του. Δεν φανταζόμουν ποτέ ότι θα ήμουν μέλος αυτής της όμορφης ομάδας. Ωστόσο η ζωή είναι εξαιρετικά ανατρεπτική και απρόβλεπτη και είμαι πολύ χαρούμενη που βρέθηκαν οι άνθρωποι του σταθμού στο δρόμο μου.
Όταν ακούς ραδιόφωνο μπορεί να ακούσεις κάτι που σε κάνει να χαμογελάς, να δακρύζεις ή να δυναμώνεις την ένταση, κάτι παρόμοιο συμβαίνει και κατά την επιμέλεια μιας εκπομπής και αυτό είναι ιδιαίτερο συναίσθημα. Ευχαριστώ το Music Society που μου έδωσε την ευκαιρία να το ζήσω. Εύχομαι στο σταθμό να συνεχίσει να ομορφαίνει τις ζωές μας για καιρό ακόμα, και εμείς δημιουργικοί όσο αντέχουμε. Χρόνια Πολλά Music Society!
Κύριος Ντάντης, Ανδρέας Ζαβιτσάνος / Underground Railroad
Το Music Society Web RadiON το γνωρίσαμε στα πρώτα του βήματα, το 2010, επειδή ορισμένοι καλοί φίλοι και φίλες είχαν ξεκινήσει εκπομπές στο σταθμό. Μετά χαθήκαμε για πολύ καιρό, άλλος για Μπέρκλευ τράβηξε, άλλος για Σαχαλίνη… Το περασμένο καλοκαίρι, όταν αποφασίσαμε τη δημιουργία της υπερπαραγωγής Underground Railroad, σκεφτήκαμε πως τα μικρόφωνα του Music Society ήταν πάντα φιλόξενα. Στους λίγους μήνες που έχει κρατήσει η δική μας διαδρομή χαιρόμαστε που είμαστε μέρος μιας παρέας που κάνει το ραδιόφωνο που της αρέσει χωρίς συμβιβασμούς. Ακόμη περισσότερο χαιρόμαστε για την παχυλή αμοιβή που μας προσφέρει η διεύθυνση του σταθμού και τις πλουσιοπάροχες χορηγίες, που επιτρέπουν στον Ανδρέα Ζαβιτσάνο να συντηρεί ολόκληρη μονοκατοικία στη Μονμάρτη και στον Κύριο Ντάντη να αγοράζει τα ακριβά κουβανέζικα ρούμια με τις κούτες… Χρόνια Πολλά Music Society!
