Με ρωτάς τι κάνω…
Σκέφτηκα κάτι κουλτουριάρικο, δήθεν ψαγμένο, να σου απαντήσω. Να κάνω και εντύπωση!
“Αν κάποιος δεν μπορεί να επιλέξει την ελευθερία του, νιώθει τυχερός αν τουλάχιστον μπορεί να διαλέξει την φυλακή του.”
……………………………………………………………………………..
Ερμού. 10 το βράδυ.
Στα δεξιά ένα κατάλευκο άγαλμα. Ανέκφραστο, πάνω στο βάθρο του, φυλακισμένο στην ακινησία. Στα πόδια του ένα μικρό κεσεδάκι με λίγα κέρματα.
Ασάλευτα τα χείλη του, μα κάτι μου ψιθυρίζουν.
… “ενός λεπτού σιγή για τους απεγνωσμένους”
Μερικές φορές η σιωπή ουρλιάζει.
Ενός λεπτού σιγή – Χατζιδάκις-Χριστιανόπουλος
Μια απροσδιόριστη ενοχή σπρώχνει το χέρι μου στη τσέπη.
50 λεπτά μόνο. Για το εισιτήριο της επιστροφής.
“Sorry φίλε” είπα κι εγώ χωρίς λόγια, σηκώνοντας τους ώμους για να υποστηρίξω την μούρη του ανήμπορου.
Λίγο πιο πάνω αριστερά ένα δοξάρι ανεβοκατεβαίνει πλάι σε ένα γυρτό κεφάλι. Κάπου το ξέρω αυτό το τραγούδι.
“If I were a rich man…”
Σωστά. “O βιολιστής στη στέγη”.
Μπροστά η θήκη του ανοιχτή. Μια μικρή Fontana Di Trevi με κάποια ελάχιστα υπολείμματα ευχών μέσα της.
Θέλω κι εγώ να κάνω μία!
If I were a rich man – Charlie Chaplin
Τα δάχτυλα μου ξύνουν την φόδρα της τσέπης.
50 λεπτά μόνο.
Ίδια κίνηση! Στόμα σφραγισμένο, ώμοι σηκωμένοι, φάτσα απολογητική…
“Sorry, φίλε. Ίσα ίσα για το εισιτήριο έχω”.
Στο συντριβανάκι, στη διασταύρωση με τη Βουλής, φυσάει δυνατός αέρας. “Μπουγάζι”, στη γλώσσα των ναυτικών.
Ψιχαλίζει.
Ένα χεράκι τρίβει ένα γόνατο κι ένα άλλο αγκυλωμένο απ’ τη συνήθεια λες και προσπαθεί να μαζέψει τις στάλες που φέρνει ο ουρανός.
“Φυσάει απόψε, φυσάει…”
Θα ξυλιάσει η χαζούλα εκεί που κάθισε.
Τρία βήματα πιο πάνω και μια πλάτη μακριά της…
Ο αέρας σφυρίζει…
“Κι όταν πάψουμε να πεθαίνουμε ο ένας για τον άλλο τότε θα είμαστε ήδη νεκροί”
…τρία βήματα πίσω και μια μεταβολή.
Έσκυψα από πάνω της και της ψιθύρισα..
“Ξέρεις κάτι; Θα γυρίσω με τα πόδια…”
Επίλογος – Βασίλης Παπακωνσταντίνου
Κι είναι ο κόσμος όπως εγώ… Λίγος.
Γιατί χαμογελάς;
Σιγά το θάνατο!
50 λεπτά μόνο…
……………………………………………………………………………..
Με ρωτάς τι κάνω…
Είμαι μούσκεμα.
Πονάνε τα πόδια μου.
…νιώθω τυχερός!
Koursaros