Όταν θέλω να απολαύσω τη στιγμή Κάθομαι στο χαλί
Ή και στο σκέτο πάτωμα για να σταματήσω το χρόνο
Με ένα βιβλίο/ Με μια μουσική/ Με μια λευκή κόλλα χαρτί και μπογιές
Με έναν άνθρωπο/ Με το σκύλο (!) μου/ Με τον πόνο μου/ Με το γέλιο μέχρι κλάμματος
Και από το κλάμμα το σκέτο, αυτό που σου καίει τον εγκέφαλο
Ναι, όταν πληγώθηκα πάλι έπεσα στο πάτωμα. Σαν τους μαχητές σε μάχη.
Επίσης πάνω στο πάτωμα στέκομαι(*@^*&!$^^)- τον περισσότερο χρόνο της ημέρας
Όταν προχωρώ σκέφτομαι. Όταν οδηγώ το ίδιο.
Όταν τρέχω πάλι, δε σκέφτομαι τίποτα. Τρέχω απ’ όλους και απ’ όλα. Και πίσω μου μια γραμμή, μπροστά το άγνωστο, μόνο αέρας.
Τις νύχτες δεν κοιμάμαι γιατί είμαι παιδί της πόλης και έχω ινσόμνια
Άμα ήμουν της εξοχής θα ήμουν σκνιπόβια.
Περνάνε οι νύχτες και γίνονται ημέρες
Τα πρωινά….(αχ, τα πρωινά) με φοβίζουν πιο πολύ από τις νύχτες γι’ αυτό φροντίζω να κοιμάμαι
Και ναι, ντρέπομαι γι’ αυτό.
Όταν έχω ανάγκη να μιλήσω γι’ αυτά που αντιλαμβάνονται οι 5 αισθήσεις
Σωπαίνω πιο πολύ. φταίει η έκτη η γ-αργαλημένη αίσθηση.
Ζω ανάμεσα σ’ αυτά που έχω ονομάσει σπίτι, δρόμο, φανάρι, διάβαση, μετρό, αυτοκίνητο
Που σκοτώνουν και τις έξι αισθήσεις. Ιδίως την έκτη.
Α! …και ζω ανάμεσα σε ανθρώπους! Και όπως είναι φυσικό μοιραζόμαστε τις Πέντε σκοτωμένες μας αισθήσεις. Ανταλλαγή νεκρών. Εμπόριο.
Επίσης ΖΩ πολλές ώρες με κάτι άλλους, μέσω ενός διαδικτύου. Και τους μιλάω και μου μιλάνε και γελάω αλλά δεν ξέρω τις εκφράσεις του προσώπου τους.
Ο χρόνος κυλάει ζώντας και…
Οι εκφράσεις του προσώπου μας πια δε φαίνονται γιατί κοιτάμε το πάτωμα. Αυτό όμως δε μας κοιτάει πίσω.
Τα πράγματα που έχουμε φτιάξει γύρω μας καθρεφτίζουν εμάς κι αυτό είναι το πιο τρομακτικό. Είναι όλα μηχανές και σε όλα καθρεφτίζεσαι. Στο τζάμι του τραμ, στο αυτοκίνητο, στο γυάλινο κτήριο, στην οθόνη του κινητού σου, στην οθόνη του υπολογιστή σου.
Σταμάτα πια.
Κοίτα με στα μάτια. Μίλα γι’ αυτά που σκέφτεσαι όταν είσαι μόνος σου.
Γι αυτά που θεωρείς ότι κανείς δε σκέφτεται.
Όταν μεγαλώσω θα έχω μεγαλώσει για να τα σκέφτομαι αυτά.
Γι αυτό πετώ τις λέξεις αυτές στο πάτωμα για να τις μοιραστώ και να τις νιώσω με παρέα. Άλλωστε το πάτωμα μας ενώνει όλους αν το καλοσκεφτείς.
///
λήδα