Θα σας ξαγερίσω μια ιστορία με αλμύρα και μπουγάζι
Η γιαγιά τα βράδια ανάβει ευλαβικά το καντηλακι μπροστά απο την εικόνα του Αη Νικόλα ..Ο άγιος εκείνος που εχει φύκια στα μαλλιά και μια αίσθηση τρικυμιας στα μάτια ..Δεκέμβρης, ημέρα 6η , και μικρά σημαιοστολιζόμασταν για να πάμε στην εκκλησια να ανάψουμε λαμπαδα ίσαμε το μποι μας.. Γιόρταζε ο Αη Νικόλας βλέπεις- προστάτης των Ναυτικών, των Θαλασσών ,των Ωκεανών ..Παππους μηχανικος ,μπαρμπαδες και ξαδελφια καπεταναίοι και ο μπαμπας να παταει κουμπάκια ασυρματιστή εξω απο το λιμανι του Αντεν.
Κυριακη πρωί ,και ενώ ολα τα παιδάκια στα Μανιατικα του Πειραιά ανέβαιναν στο λόφο για παιχνίδι, εμεις κατηφορίζαμε ως το λιμάνι ...Για να χαζεψουμε τα μεγαλα εκείνα καράβια που θα μας ταξιδεψουν το καλοκαιρι στην Ανάφη να μαζεψουμε κροκο και στη Νίσυρο για να γλυκανουμε τα χείλη με γλυκο ντοματάκι .
Και υστερα η εικόνα της ράδας – η πιο αγαπημένη απο όλες τις εικόνες . Τα φορτηγα πλοία αραγμενα στη σειρά.. Εξω απο τη Σαλαμινα και το Ulsan . Nα περιμένουν στωικά να γεμισουν τα άμπαριά τους με σιτάρι και διακαής πόθους.
Ο σταυρος του νοτου στα ακουστικα .Το καραντι θα μας μπατάρει λίγο έξω απο τη Μαδαγασκαρη.Ενω εκεινη η τσιγγανα ,η Φατα Μοργκανα ,δανείζεται το όνομά της απο το φαινομενο που παρατηρουν οι ναυτικοι στις θαλασσες τα πρωινα που ακολουθουν μια ψυχρη νυχτα στους αρκτικους ωκεανους .
Οι πορτολάνες μας οδηγούν σε λιμάνια εξωτικα που μυριζουν αμαρτια . Ο Beirut αγαπησε μια πορνη στα στενα της Μασσαλιας .Ο Jacques Brel χανεται στους ταρσανάδες του Αμστερνταμ,ενω η Πολυ Πανου τραγουδά για τα κόκκινα φανάρια του Πειραιά
Καθε λιμάνι και κάημος .. Καθε καημός και χάδι ..
Και οπως καποτε τραγουδησε και ο Tom Waits .. Lost in the harbour
Eσεις ,που αγαπάτε να χανόσαστε ;