Οι επιλογές των παραγωγών του σταθμού γι’ αυτήν την εβδομάδα!
Λίλα Πολίτη – Razzmatazz
Eloy – The sun song
Αγγλόφωνη γερμανική μπάντα από το Αννόβερο, από τους κυριότερους εκφραστές της progressive σκηνής της χωρας. Αν οι συνθήκες ήταν αλλιώς θα μπορούσαν να έχουν γνωρίσει φήμη αντίστοιχη με εκείνη των Pink Floyd.
https://www.youtube.com/watch?v=cV-Ch4tqPN8
Πι Ζήτα – #HUMBAonair
The Fall – Garden
Δεν μπαίνει και πολύ ζεστά…το 2018.
Γιώργος Φερτάκης – Το Φράγμα Του Ήχου
The Fall – Telephone Thing
Αναπολώντας την εποχή που μάθαινες τα νέα καμιά βδομάδα μετά από το ραδιόφωνο ή τα περιοδικά η ακόμα καλύτερα μετά από μήνες ή και χρόνια εν μέσω συζήτησης “έλα ρε, (δεν) έχει πεθάνει αυτός;”
Παναγιώτης Φέτσης – Precious Cargo
Nicole Willis & UMO Jazz Orchestra – Togetherness
Θα μπορούσε να είναι superstar στις HΠΑ, αλλά μάλλον δεν το επιθυμεί. Το μήνυμα πάντως είναι ξεκάθαρο.
Βαγγέλης Ντούγκος & Χριστιάνα Μαγκριώτη – Twin Kicks
The Myrrors – Somos La Resistencia
Λίγο πριν το αποψινό λάιβ, η επιλογή μας από την τελευταία κυκλοφορία της μπάντας από την Αριζόνα μας υπενθυμίζει ότι χρειάζεται αντίσταση για να επέλθει η νίκη…
Βασίλης Αλεξάκης – Ανθρακωρηχείο
Bruce Peninsula – Inside \ Outside
Μια εξαίσια στιγμή των bruce peninsula. Επικό, ρουστίκ, γοτθικό και σίγουρα σκοτεινό. Σαν κρύος και παγωμένος βοριάς. Όπως πρέπει δηλαδή.
Sotrek – #HUMBAonair
Pissed Jeans – The Bar Is Low
I never steal
I never fight
My anger’s locked up tight
Χρήστος Σακελλαρίου – Metal Beyond
Tribulation – The World
Γοητευτικό σκοτάδι, η νίκη της απλότητας, η καλύτερη metal κυκλοφορία τη; εβδομάδας.
Νίκος Ταλεμόπουλος – Άγρυπνοι στην Αθήνα
Black Rebel Motorcycle Club – Echo
Οι B.R.M.C. επέστρεψαν βγάζοντας έναν από τους καλύτερους δίσκους τους. Αν και είναι ακόμα Γενάρης, είμαι σίγουρος ότι στο τέλος θα μιλάμε για έναν από τους δίσκους της χρονιάς.
Σπύρος Καλετσάνος – Noir
Alan Sorrenti feat. Jean-Luc Ponty – Aria
Η Ιταλία της δεκαετίας του ’70 θέριζε. Κιν/φός, κινήματα και μουσική. Πολλές φορές αυτά τα 3 μπλέκονταν μεταξύ τους. Στο μουσικό κομμάτι τα τελευταία χρόνια ασχολούμαι όλο και περισσότερο με τις σκηνές της χώρας : soundtracks, folk, jazz, library, punk, 60s, jazz-rock, progressive. Ψάχνοντας ανακαλύπτω συνεχώς διαμάντια: Area, Yu Kung, Jacula, Le Orme, Osanna, Osage Tribe, Napoli Centrale, Giorgio Gaslini και η λίστα δεν έχει τέλος. Μέσα σε αυτή βρίσκεται και ο Alan Sorrenti, Ναπολιτάνος μουσικός, που το 1972 έβγαλε το ντεμπούτο του album, Aria (στη Harvest). 4 κομμάτια και 8 μουσικοί συμπράτουν μαζί του, αρκετοί από αυτούς Γάλλοι (μιας και ηχογραφήσεις έλαβαν χώρα και εκεί, πέραν της Ρώμης), όπως στο εναρκτήριο ομώνυμο κομμάτι-έπος όπου το βιολί απογειώνει ο, γνωστός και μη εξαιρετέος, Jean Luc Ponty. Τι πάθος, ατμόσφαιρα, μουσικά περάσματα και συναίσθημα διαθέτει αυτό το άσμα.
Δημήτρης Δελής – Honky Tonk Lagoon
Joan Baez – Whistle Down The Wind
Την τελευταία περιοδεία και το τελευταίο άλμπουμ της για πάντα ανακοίνωσε η Joan Baez. Whistle down the wind είναι ο τίτλος του δίσκου, ο οποίος θα κυκλοφορήσει στις 2 Μαρτίου. Περιέχει δικές της συνθέσεις αλλά και ερμηνείες σε κομμάτια που έχει γράψει ο Tom Waits, η Mary Chapin Carpenter, η Zoe Mulford κ.ά. Η παραγωγή έγινε από τον Joe Henry (Allen Toussaint, Bonnie Raitt, Billy Bragg) και ήδη κυκλοφόρησε ένα κομμάτι, το ομώνυμο του δίσκου, μια σύνθεση του Tom Waits από το 1992 και το δίσκο “Bone Machine”.
Latcho Drom – Latcho Drom
Nor Dar – Alagioz
H Kora Michaelian με μόλις τέσσερα χρόνια δισκογραφικής παρουσίας κατάφερε να αλλάξει τον τρόπο που αντιλαμβανόμαστε συνήθως την αρμένικη μουσική, παραμένοντας πιστή στις ρίζες της, αλλά παράληλα βγάζοντας φτερά και οδηγώντας τη σε πρωτόγνωρα ύψη.