Οι παραγωγοί του Music Society επιλέγουν τραγούδια στο βαρύ κλίμα των ημερών και δημιουργούν ένα ιδιαίτερο μουσικό μωσαϊκό για τον μήνα Μάρτιο.
Σπύρος Καλετσάνος (Noir)
Scott Walker – The Seventh Seal / “Scott 4”, 1969
Ο θάνατος είναι μια εικόνα, αίσθηση και λέξη καθημερινή πια, μαζί με το φόβο και τον ιό. Δεν σταμάτησε ποτέ να υπάρχει, όπως και η ζωή δεν έπαψε να συνεχίζεται, κάθε τέλος για μια νέα αρχή κατά το μότο. Μιας και δεν μου αρέσουν τα κλισέ θα προτιμήσω μια πιο ρομαντική και εσωτερική θέση: δεν είναι δυνατόν να υπάρξει κοινωνία ανθρώπων που δεν ονειρεύονται, έγραφε κάποτε ο William Burroughs. Έτσι ακόμα και στον θάνατο ή εν μέσω αυτού ενυπάρχει η πνοή, η ζωή, η συνέχεια. Στις αρχές του Μάρτη (8/3) έφυγε ένας εκ των σπουδαιότερων ηθοποιών όλων των εποχών, ο Max Von Sydow . To 1957 εμφανίστηκε σε 2 αριστουργήματα του Bergman, τις Άγριες Φράουλες και την Έβδομη Σφραγίδα. Αυτή η δεύτερη ήταν μια ανεπανάληπτη υπαρξιακή ελεγεία στο …άγνωστο του θεού, του θανάτου και εν τέλη της ζωής, που έχει ως σήμα κατατεθέν την εικόνα όπου παίζουν σκάκι ιππότης και χάρος. Στο ρόλο του ιππότη ο Von Sydow. 12 χρόνια μετά, η ταινία εκείνη ενέπνευσε το εναρκτήριο άσμα του Scott 4 …πέμπτου solo δίσκου του μεγάλου Scott Walker. Επίσης υπαρξιακής αναζήτησης, ασπρόμαυρο, απαισιόδοξο και …θανατηφόρο album αυτό του κύριου Engel, ο οποίος ”έφυγε” τέτοιες μέρες ένα χρόνο πριν. Και οι 2 καλλιτέχνες, σε 2.000 χρόνια από σήμερα, εφόσον υπάρχει ακόμα άνθρωπος, θα υμνούνται το ίδιο ακριβώς με το σήμερα, από όποιον έχει εισέλθει στο ονειρικό έργο τους.
But still I’ll find a way
We’ll meet once again and once again
Continue to play
ToSofoPaidi (blanketed by static)
Dead Can Dance – Saltarello / “Aion”, 1990
Ενδιαφέροντες καιροί αυτοί στους οποίους ζούμε και οι μουσικές που τους ντύνουν αποτελούν για τον καθένα και την καθεμιά μας την διέξοδο φυγής από τον εγκλεισμό, το soundtrack μιας δυστοπικής πραγματικότητας. Κανείς δεν γνωρίζει αν βρισκόμαστε ένα βήμα πιο κοντά προς το σενάριο μιας ταινίας καταστροφής ή τις σελίδες ενός βιβλίου επιστημονικής φαντασίας, σίγουρα όμως ακόμα και έτσι οφείλουμε, μόλις ξεπεράσουμε το αρχικό σοκ, να βάλουμε το κορμί και τα όνειρα μας μπροστά και να μην μείνουμε απλοί παρατηρητές. Μέχρι τότε, θα επιστρέφουν στον εγκέφαλο αυτόματα συγκροτήματα όπως οι Dead Can Dance, άλμπουμ όπως το Aion και, μέσα από αυτό, τραγούδια όπως το Saltarello, για να ντύνουν την καθημερινότητα και τους ανήσυχους ύπνους μας.
Παναγιώτης Φέτσης (Precious Cargo)
Puta Volcano – Space Blanket / “AMMA”, 2020
Αν κάτι μπορεί να αναδειχθεί από τη ζωή που ζούμε εδώ και μερικές βδομάδες, είναι ότι οι ακροάσεις μας είναι περισσότερες και καλύτερες. Το ΑΜΜΑ των Puta Volcano είναι το soundtrack των ημερών, ήρθε για να μείνει και είναι η στιγμή τους.
Νίκος Ταλεμόπουλος (Άγρυπνοι στην Αθήνα)
Pearl Jam – Superblood Wolfmoon / “Gigaton”, 2020
Ίσως και το καλύτερο τραγούδι των Pearl Jam τα τελευταία 20 χρόνια, μας κάνει να έχουμε απαιτήσεις από τον επερχόμενο δίσκο τους Gigaton.
‘I can hear you Singin’ in the distance, I can see you when I close my eyes
Once, you were somewhere And now you’re everywher‘
βα.αλ. (Ανθρακωρηχείο)
The Members – Solitary Confinement / “At The Chelsea Nightclub”, 1979
Οι Βρετανοί The Members, για την άλλη την απομόνωση. Αυτή που βιώναμε και αυτή που βιώνουμε τώρα. Μακάρι αυτή να είναι συντομη. Και μακάρι να περιοριστεί στους χώρους και όχι στους χρόνους μας. Και στο παρόν και κυρίως για το μέλλον.
Sotrek (#HUMBAonair)
Jungle Brothers – Straight Out The Jungle / “Straight Out The Jungle”, 1988
Η απίθανη τριπλέτα από τη Νέα Υόρκη κάνει την εμφάνισή της το 1988 με αυτό το κομμάτι από τον ομώνυμο δίσκο. Ένας δίσκος που έμελε να συνδέσει το hip hop με την house μουσική για πρώτη φορά και από τότε η μουσική κοινότητα να μιλάει για ένα νέο μουσικό …φρούτο με το όνομα hip-house.
Duke Zappa (Famous Last Words / Bar το Ναυάγιο)
George Gaudy – Mother / “Mother (Single)”, 2016
Ό,τι και να πω είναι λίγο. Το τραγούδι κολλάει γάντι στην εισαγωγή της τηλεοπτικής σειράς “Έτερος Εγώ” και με την εικόνα του εξαιρετικού Πυγμαλίωνα Δαδακαρίδη να κινείται ανάμεσα σε πτώματα και υπόπτους.
Kay (Starless)
Warhaus – Love’s A Stranger / “Warhaus”, 2017
Σε μια προσπάθεια να βάλω έναν ζωντανό τραγουδιστή στο Music Mosaic του Μαρτίου, επέλεξα τον Maarten Devoldere γεννημένο το 1988 σαν εμένα, Βέλγο τραγουδιστή-τραγουδοποιό και παραγωγό μουσικής. Ξεκίνησε την καριέρα του στο συγκρότημα Balthazar. Το 2016 ξεκίνησε το σόλο καριέρα με το όνομα Warhaus. Εδω στο “Love’s A Stranger” απο το άλμπουμ Warhaus του 2017. Σαν πριν μια ώρα δηλαδή κυκλοφόρησε …τα κατάφερα!
Το Καπυμπάρα (Agit Pop)
The Klezmatics – Apikorsim (Heretics) / “Apikorsim Heretics”, 2016
Οι Klezmatics ιδρύθηκαν στη Νέα Υόρκη το 1986 και παίζουν klezmer, την παραδοσιακή μουσική των Εβραίων της Ανατολικής & Κεντρικής Ευρώπης. Το τραγούδι Apikorsim (Heretics) είναι από τον ομώνυμο δίσκο του 2016. Στα γίντις apikorsim (ενικός: apikoros) ονομάζονται οι Εβραίοι που χαίρονται τη ζωή και δεν ακολουθούν την ιουδαϊκή θρησκευτική ηθική. Η λέξη προέρχεται από το όνομα του αρχαίου έλληνα φιλοσόφου Επίκουρου.
“…Πες μας για μια χώρα που όλοι τραγουδούν και γελούν
Όπου χαρούμενοι αιρετικοί χορεύουν κυκλικούς χορούς
[…] δεν σκέφτονται τον Θεό
[…] δεν ανησυχούν για την τιμωρία
[…] δεν έχουνε Ραββίνο…“
ΠιΖήτα (#HUMBAonair / WeThePeople)
Blakaut – Τάσεις Φυγής / “Dystopian Electronics Vol. I”, 2020
Πολλές οι επιλογές, δυστυχώς, για αυτή την πρωτόγνωρη κατάσταση που βιώνουμε! Να επιλέξω κάτι “δυστοπικό” ή κάτι “ανορθωτικό”; Κάτι που άκουσα πρόσφατα ή κάτι που είναι πάγια και διαρκής ανάγκη; Η μπίλια έκατσε στους Blakaut (μιας κι έκαναν …γκελ στην εκπομπή) και στο “Τάσεις Φυγής”.
Φώτης Νιάρχος (Work In Progress)
Converge – Endless Arrow / “Endless Arrow”, 2020
Θεωρώ ότι οι converge και ο Kurt Ballou δεν χρειάζονται συστάσεις. Εδώ διασκευάζουν τους εαυτούς τους σε μία ambient/experimental εκτέλεση του aimless arrow διάρκειας 30 λεπτών (και κάτι ψιλά) για να μας κρατήσουν συντροφιά σε αυτές τις δύσκολες στιγμές (όπως λένε).