Ζητήσαμε από μερικούς εκλεκτούς φίλους που παρακολούθησαν δισκογραφικά τη χρονιά τις λίστες τους για τους καλύτερους δίσκους του 2020 και σας τις παρουσιάζουμε!
Πάνος Μπόμπολας (δημοσιογράφος / DJ / Dirty Ol’ Dogs bassist)
Movie Star Junkies – Shadow of a Rose
Οι Τορινέζοι αληταράδες άφησαν για λίγο τα βαρύγδουπα (όμως, υπέροχα) dark americana εμβατήρια και μας έδωσαν ένα LP με ένταση και σφυγμό. Ακούγεται μονορούφι.
Bill Callahan – Gold Record
Απόλυτα γειωμένος με την πραγματικότητα και με τη φωνή του να βαθαίνει δίσκο με τον δίσκο, ο Bill συνοδεύει τους κυνικούς βιωματικούς του στίχους με ένα μαγευτικό soundscape. Διαμάντι.
Dramarama – Color TV
Στα 60 του ο John Easdale και έχει το κέφι να επανενεργοποιεί τη μπάντα και να κυκλοφορεί έναν άρτιο δίσκο. Παραβλέπουμε τους κάπως μπούμερ στίχους και δίνουμε βάση στο αριστοτεχνικό power pop songwriting.
Lucinda Williams – Good Souls Better Angels
Η άσβεστη φλόγα της 67χρονης Lucinda αναδεικνύεται σε ένα άλμπουμ περισσότερο ροκ και μαγκιόρικο απ’ όσο περιμέναμε. Η παραγωγή-ηχοληψία του «Good Souls Better Angels» θα πρέπει να διδάσκεται στις σχετικές σχολές.
Fleet Foxes – Shore
Η φάση είναι: «Κρατῶ λουλοῦδι μᾶλλον. Παράξενο. Φαίνετ᾿ ἀπ᾿ τὴ ζωή μου πέρασε κῆπος κάποτε». Συναισθηματικό overload λες και η Κική Δημουλά φοράει καρό πουκάμισο και άφησε γενειάδα, αλλά, τουλάχιστον, οι FF επέστρεψαν στα μονοπάτια του debut album τους.
Goodbye Bedouin – Τhe Shaking People
Εγχώριο διαμάντι από τους Πατρινούς «Βεδουίνους», οι οποίοι μετουσιώνουν τα garage-indie-psych ακούσματά τους σε κάτι μοναδικά φρέσκο και ευχάριστο.
Destroyer – Have We Met
Ξεσκονίζουμε το πασπάλισμα όψιμης πιτσφορκικής χιπστεριάς από το «Have We Met», και μας μένει ένα από τα κορυφαία μουσικά πειράματα του Dan Bejar, αλλά και η αίσθηση ότι εάν εξωγήινοι εισβολείς άκουγαν μόνο αυτόν τον δίσκο, θα θεωρούσαν ότι το 2020 ήταν μια υπέροχη avant-garde χρονιά για τους Γήινους.
Σταύρος Παρασκευόπουλος (Planet of Sound)
1. Other Lives – For Their Love
Αυτό το συναίσθημα που νιώθεις απ’ το πρώτο κιόλας track, ότι εδώ έχουμε κάτι εξαιρετικό και σε δικαιώνει μέχρι το τελευταίο δευτερόλεπτο του άλμπουμ.
2. Fleet Foxes – Shore
Σταθερά καλοί δισκογραφικά, το επιβεβαίωσαν και φέτος, ενώ για να είμαι πιο δίκαιος στην ουσία το Shore μοιάζει περισσότερο με solo album του Robin Pecknold.
3. Working Men’s Club – Working Men’s Club
Γούστα είναι αυτά. Προσωπικά ενθουσιάστηκα απ’ το ντεμπούτο των πιτσιρικάδων κι ελπίζω σε αντίστοιχη συνέχεια.
4. Khruangbin – Mordechai
Ιδιαίτερη περίπτωση που αρέσκονται σε περίπου 2-3 μουσικά ήδη και γι’ αυτό τον λόγο θεωρώ ή τους γουστάρεις ή τους μισείς. Προσωπικά το πρώτο.
5. Porridge Radio – Every Bad
Σου βγάζει μια νοσταλγική 90ήλα σε συνδυασμό με κιθαριστικό girl band σπασίδι. Τι άλλο θες?
6. Rolling Blackouts Coastal Fever – Sideways to New Italy
Ωραίες επιρροές, ωραίος ήχος που για κάποιο λόγο πάντα έβρισκα «φρέσκο».
7. Cornershop – England is a Garden
Ναι ξέρω, ποιοί Cornershop τώρα μωρέ κλπ. Όμως αν το “No rock save in roll” το τραγούδαγε ο Bobby Gillespie θα ήσουν με το shazam στο χέρι. (Μόνο αγάπη φυσικά για τον Bobby).
8. Fontaines DC – A Hero’s Death
Δυνατό post punk από μια πολύ καλοδουλεμένη μπάντα. Ίσως τους αδίκησα λίγο με την 8η θέση.
9. Michelle Gurevich – Ecstasy In The Shadow of Ecstasy
Προσωπική αδυναμία η πρώην Chinawoman. Πάντα ρομαντική και λιγότερο «σκοτεινή» αυτή την φορά.
10. Jess Cornelius – Distance
Indie pop διαμαντάκι απ’ την πρώην frontwoman των Teeth and Tongue.
**μπορείτε να ακούσετε τα 2 μέρη με το αφιέρωμα του Σταύρου στους δίσκους της χρονιάς εδώ:
Μπάμπης Κολτράνης (Against The Silence)
Τvivler – Ego
Τρία πράγματα μου έμειναν από αυτή τη χρονιά. Η κατάσταση με την πανδημία, το ότι παντρεύτηκα και ότι ο κορυφαίος φετινός δίσκος είναι από μια άγνωστη πολιτική μπάντα που τραγουδά στα δανέζικα. Δεν ξέρω ποιο από τα τρία ήταν αυτό που μου προκάλεσε τη μεγαλύτερη έκπληξη.
Fontaines DC – A Hero’s Death
Κιθάρες και απόλαυση, μια ιστορία που δεν τελείωσε τελικά στα τιμημένα 90’s.
Linea Aspera – Linea Aspera LP II
Πως είναι ένα δίσκος να παίρνει κεφάλια από το εναρκτήριο κιόλας κομμάτι του;
Soft Kill – Dead Kids RIP City
Όταν ξέρεις ότι θα βγάλουν ένα άλμπουμ που θα μπει άνετα στα καλύτερα της χρονιάς και απλώς σε δικαιώνουν.
The Bug ft Ds Fig – In Blue
Αν δεν σ’ αρέσει αυτός ο δίσκος, κάτι ίσως δεν πάει καλά. Αν σ’ αρέσει αυτός ο δίσκος, κάτι σίγουρα δεν πάει καλά και είναι αυτό ακριβώς που χρειάζεσαι.
Jeff Parker – Suite For Max Brown
Ο ιδανικός δίσκος για ψηστήρια σε αυλές με παρέες πάνω από εννιά άτομα.
Bohren & Der Club Of Gore – Patchouli Blue
Η μπάντα μυστήριο που θα δικαιωθεί μετά θάνατον… όλων μας.
Slow Worries – Careful Climb
Η Ολλανδία τείνει να γίνει το Portland της Ευρώπης όσον αφορά τις κιθαριστικές της παραγωγές. Το ντεμπούτο αυτό, απότοκο της εκεί σκηνής, είναι μια απόδειξη, μια ευχή και μια ευλογία μαζί.
Temp Illusion – Pend
Το σάουντρακ της χρονιάς αυτής και αυτό αποδεικνύεται από μ ια βιαστική ματιά στο εξώφυλλο του.
Protomartyr – Ultimate Success Today
Οτιδήποτε δοκίμασαν εδώ τους βγήκε κάνοντας τις ατέλειες τους προτερήματα για τον κόσμο που θα άγγιζαν έτσι κι αλλιώς.
**μπορείτε να δείτε την πλήρη λίστα του Μπάμπη εδώ:
https://againstthesilence.com/2020/12/31/against-a-silent-2020-this-years-top-releases/
Γιάννης Ευθυμίου (The Road Miles)
Pallbearer – Forgotten Days
Στον συγκεκριμένο δίσκο οι Pallbearer νομίζω βρίσκουν τη χρυσή τομή ανάμεσα στο gritty, heavy doom, και στις μελωδίες που τόσο αγαπούν. Δίσκος που χρειάζεται ακροάσεις για να νιώσεις αυτά που θέλει να σου πει.
Αγαπημένο κομμάτι: Silver Wings
Paradise Lost – Obsidian
Χωρίς καμία ντροπή και με μηδενική ψυχραιμία, θα πω ότι το Obsidian στέκεται επάξια δίπλα στο έπος του Draconian Times και μας θυμίζει γιατί αγαπάμε τόσο βαθιά αυτήν την μπάντα.
Αγαπημένο κομμάτι : Forsaken
My Dying Bride – The Ghost of Orion
Από το εναρκτήριο riff του Your Broken Shore τοποθέτησα το Ghost of Orion στα αγαπημένα μου της χρονιάς, χωρίς καμία ψυχραιμία ή αντικειμενικότητα. Ολόσωστη παραγωγή, leads μαχαιριές, ατμόσφαιρα και μελωδικότητα, όλα εκεί, στη θέση που τους πρέπει.
Αγαπημένο κομμάτι : The Long Black Land
Dark Tranquility – Moment
Ο νέος δίσκος των μαστόρων αυτών του melo-death είναι εδώ και είναι σοβαρότατος. Η αρχική τριπλέτα Phantom Days, Transient και Identical to None σε εισάγει απευθείας στην ατμόσφαιρα του Moment και δεν αφήνει πολλά περιθώρια του να αμφισβητήσεις ότι θα ακούσεις έναν πολύ ωραίο δίσκο.
Αγαπημένο κομμάτι : Failstate
The Ocean – Phanerozoic II
Μονολιθικό, βαρύ, πολύ βαρύ post-metal με έντονα progressive στοιχεία. Οι συνθέσεις των Ocean ξεδιπλώνονται σχεδόν δαντελωτά αποκαλύπτοντας ένα δίσκο ο οποίος ήταν αναμενόμενα καλός.
Αγαπημένο κομμάτι : Jurassic/Cretaceous
Crippled Black Phoenix – Ellengaest
Δεν ξέρω από πού να ξεκινήσω γι’ αυτό το διαμάντι. Οι λυρικές, σπαρακτικές σχεδόν συνθέσεις του σε περπατούν σε δύσβατα μονοπάτια και η σκοτεινιά του είναι πολύ πιο βαθιά, ανεπιτήδευτη και άγρια από αυτήν που ίσως μπορείς να σηκώσεις. Οι διασκευές στο Everything I Say του Vic Chesnut και στο She’s in Parties των Bauhaus είναι απλά το επιστέγασμα σε ένα δίσκο που οφείλει να ακούγεται ολόκληρος.
Αγαπημένο κομμάτι : House of Fools
Ulver – Flowers from Evil
Ότι θέλει ο Garm, μπορεί να το κάνει και θα το κάνει καλά. Θέλει electro-pop? Electro-pop. Δεν έχω να πω κάτι άλλο.
Αγαπημένο κομμάτι: Hour of the Wolf
Vous Autres – Sel de Pierre
Καταιγιστικός δίσκος post metal, δεν θα το πω black γιατί καραδοκούν οι πουρίστες. Οι μεγάλοι δίσκοι όμως είναι genre fluid και δεν μασάνε από τέτοια. Το ξεχώρισα σε σχέση με άλλες κυκλοφορίες παρόμοιου ήχου γιατί έχω ένα θέμα με τα ατμοσφαιρικά περάσματα και τα αγοράζω σε ότι συσκευασία αυτά πωλούνται.
Αγαπημένο κομμάτι: Onde
UADA – Djinn
Για μένα ο δίσκος που έσπασε το κακό tag «MGLA χωρίς ενοχές» που συνόδευε συχνά την μπάντα από το Όρεγκον. Θες μπλακίζοντα ριφ; Εδώ. Θες Fields of the Nephilim vibes; Εδώ. Θες ωραίες στα γλυκά όρια του cheesy μελωδίες; Εδώ. Και η φωνή, επιτέλους, όπως πρέπει.
Αγαπημένο κομμάτι: Djinn
Draconian – Under a Godless Veil
Ναι, ήταν μια καλή χρονιά για το gothic/doom. Ναι, πάντα θα μου αρέσει και θα αναζητήσω ένα ωραίο πάντρεμα growls/καθαρών φωνητικών. Οι Draconian έβγαλαν ένα solid, γεμάτο με δυνατές στιγμές δίσκο που θα ακουστεί από λάτρεις του είδους, πολύ.
Αγαπημένο κομμάτι: Sleepwalkers
Bonus
Run the Jewels – RTJ4
Αρκετά μακριά από τα ακούσματα μου, ίσως ο πιο relevant δίσκος για τη χρονιά που μας πέρασε
Γιάννης Νέγρης (www.i-jukebox.gr)
1. Unverkalt – L’Origine du Monde
Η ελληνική σκηνή ολοένα και ακμάζει και εδώ έχουμε ένα ακόμη διαμαντάκι στο παλμαρέ της. Μια από τις πιο ενδιαφέρουσες εγχώριες δουλειές των τελευταίων ετών.
2. Crippled Black Phoenix – Ellengæst
Πάντα μελαγχολικοί και με trademark, πια, αυτή τη χαρακτηριστική ανάμιξη του prog ήχου με τα post-rock χρώματα, διατηρούν το φρόνημά τους σε υψηλά επίπεδα.
3. 1000mods – Youth of Dissent
California – Seattle, ένα τσιγάρο δρόμος. Η Αμερική των 90s να συμπυκνώνεται σε 55 λεπτά και η γενιά τους να οφείλει να εναντιώνεται σε κάθε τι που την καταπιέζει.
4. Paradise Lost – Obsidian
Το ‘καναν πάλι το θαύμα τους, οπότε το έχουμε πάρει απόφαση πλέον ότι μέχρι να παγώσει ο ήλιος, θα πηγαίνουμε χέρι-χέρι με αυτό εδώ το συγκρότημα.
5. Blues Pills – Holy Moly!
Τεράστια επιστροφή, μια βόλτα μέχρι το Monterey και το Woodstock, αλλά και τους δρόμους όπου οι μαύροι διεκδικούσαν και διεκδικούν τα δικαιώματά τους.
6. Enigma Experience – Question Mark
Το αναμενόμενο, ελέω Niklas Källgren, heavy υπόβαθρο, μαζί με τις αναφορές στο Seattle, μέσω της ερμηνείας του Maurice Adams, δημιουργούν ένα πολύ ενδιαφέρον υβρίδιο των Alice in Chains.
7. Puta Volcano – AMMA
Η μουσική τους αποτελούσε πάντοτε ιδανικό “συνοδηγό” σε ένα μοναχικό, κατά τα άλλα, road trip και η περιγραφή αυτή δεν μπορούσε παρά να τους συνοδεύει και τούτη τη φορά.
8. BLACK RAINBOWS – Cosmic Ritual Supertrip
Έρχονται ξανά με φόρα, συνδυάζοντας τον fuzz-αριστό ρετρό ήχο με τον τσαμπουκά των Motörhead και τα ψυχεδελικά τριπαρίσματα.
9. Witchrider – Electrical Storm
Επιστρέφουν με κολλητικά mid-tempo κιθαριστικά τραγούδια, κάπου ανάμεσα στους QOTSA και το radio friendly rock των 90s.
10. Lamb of God – s/t
Ξύλο μετά μουσικής, ένας Randy Blythe σε δαιμονιώδη φόρμα, ένα γκρουπ που δεν βρίσκεται τυχαία στην κορυφή του είδους του κι εμείς για μια ακόμη φορά στον πάτο ενός κολασμένου καζανιού που δεν σταματάει να βράζει.
**μπορείτε να δείτε αναλυτικά τη λίστα του Γιάννη εδώ:
http://www.i-jukebox.gr/features/item/10937-anaskopisi-albums-2020
Μήτσος Τρούαντ (Popular Modern Themes)
1. Staraya Derevnya – Inwards Opened the Floor
“there’s no such thing as silence…
simply let sounds be sounds”
2. Slum of Legs – Slum of Legs
Μια αμιγώς γυναικεία μπάντα από το Brighton (όπως και οι Porridge Radio με τους οποίους έχουν συνεργαστεί) που εδώ μας προσφέρουν ένα ακαταμάχητο μείγμα πολιτικά αιχμηρού diy post punk και ανθεμικού χαρακτήρα φεμινιστικού noise pop. Σα να ακούς Raincoats, Talulah Gosh, Bikini Kill και Electrelane μαζί κι ολά αυτά παράγοντας δικό τους ήχο, χωρίς να ακούγονται σα φτηνές απομιμήσεις !!! Δεν ξέρω για εσάς αλλά εγώ για κάτι τέτοια ψοφάω…
3. Porridge Radio – Every Bad
Ένας εξαιρετικός indie/alternative δίσκος με κύρια συστατικά την αυξομείωση στη δυναμική (το loud/quiet/loud που καθιέρωσαν οι εξοχότατοι pixies), τη συνεχή επανάληψη των στίχων ως κάποια μορφή εξορκισμού ( we dig repetition που έλεγε και ο μακαρίτης ο Mark E. Smith) και την εντυπωσιακή, παθιασμένη και εύθραυστη συνάμα, ερμηνεία της χαρισματικής frontwoman Dana Margolin. Στο πρόσωπο της τελευταίας, η indie κοινότητα βρίσκει την ηρωίδα (ή μήπως αντιηρωίδα) που τόσο ανάγκη είχε. Εξάλλου, τα πρώτα δείγματα γραφής τα είχε δώσει από το 2016 με το πιο άγουρο μεν αλλά εξίσου άμεσο και κολλητικό ντεμπούτο της υπό διαμόρφωση ακόμη τότε μπάντας της. εδώ απλώς το τερματίζει. Μακάρι η χρονιά να είχε τελειώσει το Φλεβάρη και αυτός ο δίσκος να ήταν στο #1 μου σαν αυτοεκπληρούμενη προφητεία και να ήμασταν όλοι ευτυχισμένοι. Αλλά δεν ανησυχώ. Κάτι μου λέει ότι στην περιπτωσάρα της μπάντας από το Brighton τα καλύτερα έρχονται.
4. Choir Boy – Gathering Swans
Μια ηχητική χρονοκάψουλα 80’s new wave/synth pop.
Όσοι την μακρινή δεκαετία του ’80 περίμεναν σαν μάννα εξ ουρανού κάθε Παρασκευή το μουσικόραμα στην ΕΡΤ για να ακούσουν την Kate Bush, τους a-ha, τους Human League και τους Smiths μεταξύ άλλων/ όσοι πιστεύουν ότι η πιο καλή pop βγήκε την εποχή που ήμασταν αρκετά αθώοι και ακομπλεξάριστοι για να την ακούμε κ να την απολαμβάνουμε χωρίς ενοχές/ όσοι ταυτίστηκαν με όλους τους άβολους, προβληματικούς χαρακτήρες του Breakfast Club/ όσοι νιώθουν ακόμα και θα νιώθουν για πάντα με την κατά Xiu Xiu εκδοχή του Twin Peaks, σίγουρα θα βρουν σε αυτό το άλμπουμ κάτι που θα αγγίξει μια τουλάχιστον χορδή της ψυχής τους.
Όμως ακόμα και οι νεότεροι, που μονό άγνωστες λέξεις βλέπουν στα παραπάνω και αδυνατούν να κάνουν την παραμικρή σύνδεση με την ρετρό νοσταλγία μας, δε γίνεται παρά να συγκινηθούν από την άλλοτε περίεργη και αλλόκοτη και άλλοτε μελαγχολική έως σπαραχτική αλλά πάντοτε αγνή και γοητευτική ομορφιά που χαρακτηρίζει το απόλυτο pop κομψοτέχνημα του 2020 και αποκαλύπτεται με κάθε ακρόαση του. αρκεί να έχουν τα αυτιά τους ανοιχτά και λίγο αίμα να κυλάει στις φλέβες τους.
Ή όπως πολύ σωστά το έθεσε και η Η. (οκτώμισι χρόνων) την πρώτη φορά που έβαλα το “Gathering Swans” να παίζει στο σπίτι: «Μ. είναι πολύ ερωτευτικό αυτό που ακούθ».
5. Yves Tumor – Heaven to a Tortured Mind
Tο τρίτο κατά σειρά αριστούργημα του κατά κόσμον Sean Bowie με το οποίο αποδεικνύει ότι δεν έχει μόνο το όνομα αλλά και τη χάρη του συνεπώνυμού του, αειμνήστου ημών David.
6. Moor Jewelry – True Opera
Πρόκειται για τη συνεργασία μιας από τις πιο εξέχουσες και δραστήριες μορφές του αμερικανικού underground, της μουσικού, ποιήτριας και ακτιβίστριας Queen Mother Moore και του μουσικού παραγωγού Mental Jewelry. Απότοκο αυτής της συνεργασίας ήταν το punk/post hardcore album της χρονιάς, ένα οργισμένο in your face soundtrack για την εξέγερση που ξεκίνησε στους δρόμους των η.π.α. από το κίνημα #blacklivesmatter.
7. Magik Markers – 2020
H θριαμβευτική επιστροφή της Elisa Ambrogio και των συνοδοιπόρων της, μετά από 7 χρόνια απουσίας, είχε ως αποτέλεσμα το πιο κατασταλαγμένο και ολοκληρωμένο πόνημα της δισκογραφικής τους πορείας. Ένα album σπάνιας καλλιτεχνικής και αισθητικής αρτιότητας, φτιαγμένο για να αποτελέσει ορόσημο της αμερικανικής κοσμικής μουσικής, όχι μόνο για τη χρονιά αλλά για ολόκληρη τη δεκαετία του 2020.
8. Sex Swing – Type II
Μια από τις πιο συγκλονιστικές ηχητικές καταθέσεις της χρονιάς. Μια υποβλητική τελετουργία ακραίας συναισθηματικής έντασης, γλυκιάς βίας και απολαυστικής διαστροφής. Η μύηση σε αυτήν, η απόλυτη καταβύθιση στο σύμπαν της, μόνο στην κάθαρση μπορεί να οδηγήσει.
Αν έχεις χάσει την πίστη σου στην υπόθεση rock, αυτός ο δίσκος θα σε βοηθήσει να την επανεφεύρεις και μάλιστα πιο ισχυρή από ποτέ.
9. IDLES – Ultra Mono
Γιατί από το να βγάζεις τον σκασμό, όταν καταπιέζεσαι, είναι προτιμότερο να φωνάζεις. Και γιατί, ναι, έχουμε πόλεμο… μην το γελάς, μωρό μου. Με όλους τους σκατόψυχους αυτού του κόσμου, έχουμε πλέον πόλεμο
10. Girls In Synthesis – Now Here‘s an Echo From Your Future
Ένας diy post-punk ορυμαγδός με τους πιο ουσιαστικά πολιτικούς στίχους της χρονιάς.
“I hear too much noise, and not enough thought, insecure people are easily bought…screaming from your lungs, looking for more fools, using fear and hate as your recruitment tools”.
**μπορείτε να δείτε αναλυτικά τη λίστα του Μήτσου εδώ:
https://popularmodernthemes.blogspot.com/
Χρήστος Σακελλαρίου (Metal Beyond)
Lord Vigo – Danse De Noir
Χορταστικο heavy/doom με Bladerunner concept
Spirit Adrift – Enlightened in Eternity
Τα σερί συνεχίζονται…Βγαίνοντας από το σκοτάδι.
Emma Ruth Rundle, Thou – May Our Chambers Be Full
Μαγευτικό και οργισμένο ταυτόχρονα, DIY και ψυχωμένο
Esoctrilihum – Eternity of Shaog
Πειραματικό και ακραίο. Ίσως το καλύτερο φετινό black metal
Fates Warning – Long Day Good Night
Δίσκος-καλός φίλος! Οι Fates στα καλύτερα τους μετά από κοντα 40 χρόνια δισκογραφίας
Hail Spirit Noir – Eden In Reverse
Kraut rock, ψυχεδέλια και black metal αισθητική
Wytch Hazel – III: Pentecost
Οι απόλυτες μελωδίες με τη βοήθεια του θεού
Butcher – 666 Goats Carry My Chariot
Από Priest μέχρι Darkthrone και τι φωνητικά!
Svalbard – When I Die, Will I Get Better?
Η Απόλυτη κορυφή της φετινής χρονιάς.
High Spirits – Hard to Stop
Ο δίσκος του καλοκαιριού
Skeleton – s/t
ΔΙκαιώνουν με αυτό το 1ο άλμπουμ τους τη φήμη που είχαν χτίσει στο underground
Black Curse – Endless Wound
Το Denver ειναι πιά η πρωτεύουσα του ακραίου metal
Spell – Opulent Decay
Υπνωτιστικό heavy metal.
Spanish Love Songs – Brave Faces Everyone
Ανακάλυψη της τελευταίας στιγμής που αφήνει βαθιά το στίγμα της στη χρονιά που φεύγει
**ακούστε και τη spotify λίστα με τις επιλογές των παιδιών εδώ: