Μπαίνοντας σιγά-σιγά στην τελική ευθεία του χρόνου και περιμένοντας να έρθει ο δύσκολος χειμώνας, οι παραγωγοί του Music Society επέλεξαν τα τραγούδια που χαρακτηρίζουν τον μήνα που τρέχει και σας παρουσιάζουν το Μουσικό Μωσαϊκό του Νοεμβρίου.
- Ματούλα Πίκουλα (Hanging in the wire)
Nilüfer Yanya – Rid of me (PJ Harvey cover) / “Rid of me”, 2022
Η 27χρονη βρετανίδα Nilüfer Yanya, 6 μήνες μετά την κυκλοφορία του δεύτερου album της (Painless), επιστρέφει με μια εξαιρετική διασκευή του “Rid of me” της PJ Harvey. Το κομμάτι αποδίδεται υπέροχα απ’ την Yanya, έχει ένταση και είναι προκλητικό. Ξαναζωντανεύει με τον καλύτερο τρόπο και πραγματικά απογειώνεται. Ενώ πρόκειται για μια αρκετά πιστή διασκευή, ωστόσο εξαιτίας του ξεχωριστού φωνητικού στυλ της Nilüfer χτίζεται μια διαφορετική ατμόσφαιρα, η οποία είναι φρέσκια και σίγουρα επιτυχημένη.
- ToSofoPaidi (blanketed by static)
dEUS – Must Have Been New / “How to Replace It”, 2023
Οι dEUS επιστρέφουν στην δισκογραφία με νέο άλμπουμ που αναμένεται να κυκλοφορήσει στα μέσα του Φεβρουαρίου της επόμενης χρονιάς. Μέσα στον Νοέμβριο μας έδωσαν ένα πρώτο εξαιρετικό δείγμα μουσικής γραφής, κάνοντας μας να αναμένουμε με αγωνία τόσο τον νέο τους δίσκο, όσο και τις ζωντανές εμφανίσεις τους σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη που προανήγγειλαν κατά την τελευταία τους πρόσφατη παρουσία τους επί σκηνής στην χώρα μας, το καλοκαίρι που μας πέρασε.
- Νίκος Ταλεμόπουλος (Άγρυπνοι στην Αθήνα)
Jack White – All Along the Way / “Entering Heaven Alive”, 2022
Η Rough Trade Records είναι κάθε χρονιά από τα πρώτα sites που βγάζουν τις λίστες με τα καλύτερα της χρονιάς. Στην κορυφή για φέτος έβαλε τους 2 δίσκους του Jack White, ‘Fear of the Dawn’ και ‘Entering Heaven Alive’ . Το All Along The Way ήταν ένα από τα καλύτερα του κομμάτια.
- βα.αλ. (Ανθρακωρηχείο)
Zach Bryan – Tishomingo / “American Heartbreak”, 2022
Εξαιρετικό ντεμπούτο στην δισκογραφία για τον Zach Bryan με το American Heartbreak που δίνει πολλές υποσχέσεις για το μέλλον.
- Ανδρέας Ζαβιτσάνος (Underground Railroad)
Crazy Horse – I Don’t Want to Talk About It / “Crazy Horse”, 1971
Πριν 50 χρόνια στις 18 Νοεμβρίου του 1972, το πρωί, ο Νιλ Γιανγκ απολύει τον βασικό του κιθαρίστα, τον Ντάνι Γουίτεν, δίνοντας του 50 δολάρια και ένα εισιτήριο για το Ελ-Έι. Το ίδιο βράδυ, ο Γουίτεν πεθαίνει από υπερβολική δόση χαπιών βενζοδιαζεπίνης (υπνωτικά/ηρεμιστικά) και κατανάλωση αλκοόλ. Υπερβολικά ευαίσθητος, υπερβολικά άτυχος, υπερβολικά ταλαντούχος. Πρόλαβε να γράψει λίγο πάνω από μια ντουζίνα τραγούδια. Καλύτερο όλων η μελαγχολική μπαλάντα “I Don’t Want To Talk About It” που έκλεινε την πρώτη πλευρά του πρώτου δίσκου των Crazy Horse με τίτλο το όνομά τους από το 1971. Τελικά ο Νοέμβρης είναι ο πιο “μαύρος” μήνας του χρόνου;
- Σπύρος Καλετσάνος (Noir)
Lou Bond – To the Establishment / “Lou Bond”, 1974
Ενάντια στο κατεστημένο, αυτό που μας τρώει το είναι, την ψυχή, που “σκοτώνει” τα όνειρα μας και σκοτώνει τους εργάτες. Αντίστοιχα με το Mundial που ξεκινάει στο Κατάρ αυτές τις μέρες, μπορεί κανείς να το εξομοιώσει με μια σειρά από άλλα πράγματα, αλλά τώρα υπάρχει αυτό το ξεφτιλίκι στο προσκήνιο. Establishment θυμάμαι να είναι το πρώτο -και μοναδικό- μαγαζί που έπαιξαν οι David Allen Trio (1963), το αρχετυπικό σχήμα της “σκηνής” του Canterbury. This Is Not A Song, It’s An Outburst (The Establishment Blues) θυμάμαι τον Sixto Rodriguez να τραγουδά στο ντεμπούτο του Cold Fact (1970) στο Detroit. Αλλά μιας και τελευταία έχω ”κολλήσει” μ’ ένα αλάνι απ’ το Chicago ονόματι Lou Bond, θα κερδίσει στο νήμα το άσμα To The Establishment απ’ το ένα και μοναδικό -και φυσικά ομότιτλο- LP του (1974). Soul του ανώτερου επιπέδου, γεμάτο έγχορδα, εμπνευσμένους στίχους και την σφραγίδα της …ιερής πόλης της Μέμφιδας, όπου στην ούγια γράφει Stax (η θυγατρική της We Produce εξέδωσε το εν λόγω διαμάντι). Μια ανατριχιαστική 11λεπτη εκτέλεση που έστω και αν πιάνει τον έρωτα και τον χτυπάει στον βράχο σαν χταπόδι, ας το παρομοιάσουμε πως ο δικός μου (μας) έρωτας για το ποδόσφαιρο συνθλίβεται από τους χαρτογιακάδες που αντί για βολβούς ματιών έχουν δολάρια.
If I had my way
I’d put you all in the electric chair
- Κύριος Ντάντης (Underground Railroad)
Soweto Kinch – Axis of Evil / “A New Emancipation”, 2011
Επειδή σε καθημερινή βάση τα σκατά γύρω μας κοντεύουν να μας πνίξουν, αλλά η απελπισία μέσα μας δεν πρέπει να νικήσει… Ο σαξοφωνίστας και ράπερ Soweto Kinch στο Axis Of Evil, από το άλμπουμ “A New Emancipation” που ηχογραφήθηκε το 2011.
- Μαλί (Έχουμε θέματα)
Michel Legrand – Le Jeu / “La Baie Des Agnes”, 1963
Το μουσικό θέμα του Μισέλ Λεγκράν στην εμβληματική ταινία του Ζακ Ντεμί “Το λιμάνι των αγγέλων”, όπου οι άνθρωποι αφήνονται να παρασυρθούν από τα πάθη τους και να ζήσουν μαγικά.
- Ο Τρωγλοδύτης του Ήχου (Τρωγλοδύτης του Ήχου)
Γρηγόρης Μπιθικώτσης – Δραπετσώνα / “Δραπετσώνα“, 1961
Τέτοιες μέρες, Νοέμβρης 1960, οι προλετάριοι της Δραπετσώνας υπερασπίζονταν δεκαετίες κοινωνικών-προσωπικών-πολιτικών σχέσεων απέναντι σε μπάτσους και μπουλντόζες του Καραμανλή, στα γεγονότα που ονομάστηκαν “Η μάχη της παράγκας”, στο πρωτο χρονικά, πιθανότητα, Αθηναϊκό gentrification. Ένα τραγούδι-κομμάτι του μοντέρνου ελληνικού πολιτισμού, για την υπενθύμιση των γεγονότων, όπως και της πολύ καλής μπροσούρας για αυτά από το Κινηματικό Αρχείο Ιωαννίνων με τίτλο “Για μια χούφτα τούβλα”.
- το Καπυμπάρα (Agit Pop)
Pierre Didy Tchakounté et Les Tulipes Noires – Monde Moderne / “Monde Moderne”, 1974
Ο Pierre Tchakounté από το Καμερούν ξεκίνησε την πορεία του στη μουσική από την ηλικία των 15 ετών, όταν απέκτησε την πρώτη του ηλεκτρική κιθάρα, κάνοντας μοντέρνες διασκευές σε παραδοσιακά τραγούδια της φυλής των Bamiléké. Στο Monde Moderne, ένα funky σιγκλάκι από το 1974, μας πληροφορεί ότι “κάποιοι περνούν τον καιρό τους τρώγοντας, πίνοντας και καπνίζοντας, άλλοι ψωνίζοντας και κοιτώντας τις βιτρίνες, κάποιοι στις θάλασσες, διασχίζοντας τις ηπείρους, άλλοι στους ουρανούς θέλοντας να κατακτήσουν το φεγγάρι. Μα εγώ, περνώ τον καιρό μου παίζοντας σε μια μπουάτ τις νύχτες και ουρλιάζοντας ως την αυγή“.
- Duke Zappa (Famous Last Words)
Fabrizio De André – Geordie / “Nuvole Barocche”, 1969
Μετά από μια ημέρα ατέλείωτων βολτων στην πατρίδα του Fabrizio de André από το Centro Storico, στην Piazza Gaetano Alimonda, στο Γυμνάσιο Diaz, και πίσω στην γειτονιά του De André, στο Boccadasse, γυρνάς στο δωμάτιο της πανσιόν που μένεις, και αντικρύζεις στον τοίχο απέναντι τοίχο αυτούς τους στίχους:
Mentre attraversavo London Bridge
Un giorno senza sole
Vidi una donna pianger d’amore
Piangeva per il suo Geordie
- Μάκης Διόγος (Μπάλα που κυλάει χόρτο δεν μαζεύει)
New Model Army – Vagabonds / “Vagabonds”, 1989
Ερχεται “θερμός” χειμώνας. Ας ετοιμαστούμε με τον δικό μας …στρατό.
- Sotrek (HUMBA!onair)
Orbital & Sleaford Mods – Dirty Rat / “Optical Delusio”, 2023
Έρχεται “θερμός” χειμώνας, όπως λέει και ο Διόγος. Πριν ετοιμάσουμε το δικό μας στρατό, όπως λέει πάλι ο Διόγος, ας ζεσταθούμε με αυτήν την κομματάρα που προέκυψε από τη συνεργασία των Orbital με τους Sleaford Mods και βρίσκεται στο νέο άλμπουμ των Orbital που αναμένεται να κυκλοφορήσει τον Φεβρουάριο του ’23. A masterpiece, που λένε και στα χωριά μας… Και φυσικά πολλά εύγε στους υπεύθυνους του video clip που επέλεξαν το εξαιρετικό γηπεδάκι της Leysdown FC, ομάδα του Leysdown-on-Sea, ένα χωριό στην ανατολική ακτή του Isle of Sheppey στο δήμο Swale στο Κεντ της Αγγλίας.
- Kay (Starless)
ΦΩΝΟΠΤΙΚΟΝ – Δυστοπία / “Δυστοπία”, 2020
Electronic music project από την Αθήνα εμπνευσμένο από εμπνευσμένο απο sci-fi, retro and noir motion picture & culture. Το Fonoptikon είναι ο Στέφανος Κωνσταντινίδης, ιδρυτής των ΗΧΟΤΟΠΙΑ, Electroware + line-up μέλος της θρυλικής avant-garde ομάδας drog_A_tek
Γιατι τόσο πουθενά γύρω μου
Κι ακόμα να ξυπνήσω