γράφει ο Σπύρος Καλετσάνος (Noir)
Το 2022 αποτελεί πια παρελθόν. Ήδη από το τέλος του χρόνου και το λυκαυγές προς το 2023 ξεκίνησαν οι λίστες των καλύτερων δίσκων, ταινιών, γεγονότων κ.ο.κ. Κανείς δε μπορεί να ξεφύγει από τη λιστομανία, κάτι που έπραξε και ο σταθμός μας εν σχέση με τα καλύτερα μουσικά album -τι διάολο, μουσικός είναι ο προσανατολισμός μας, έστω και αν οι δίσκοι πια είναι μια ανάμνηση ως μορφή. Το φυσικό προϊόν είναι πια … άυλο, ηλεκτρονικό εν πολλοίς. Το ίδιο θα έλεγα πως συμβαίνει σε μικρότερο βαθμό στον κινηματογράφο, ευτυχώς όμως το βιβλίο κρατάει -ακόμα- την κλασσική του μορφή. Ευτυχώς για τους ”οπισθοδρομικούς”, τους παρελθοντολάγνους τρόπων τινα, τους old school, αν και η τσέπη αδειάζει ευκολότερα πια -ας όψεται και η αύξηση της τιμής του χαρτιού. Τέλος πάντων δε θα το υπεραναλύσουμε, όπως καταλαβαίνετε το παρόν κείμενο είναι άλλη μια λίστα με βιβλία που εκδόθηκαν στην Ελλάδα το 2022, με κάποιες μικρές εξαιρέσεις. Απλά όσα γράφω παραπάνω έχουν να κάνουν με τη σημαντική διαφορά των εκδόσεων σε χαρτί, εν σχέση με αυτές σε cd/lp ή και dvd/film. Η μερίδα του λέοντος ανήκει στο μεταφρασμένο βιβλίο, οπότε άπτεται στον εκδότη τι θα μεταφράσει και πότε. Μπορεί να είναι κάτι που βγήκε πριν 2 μήνες ή 2 …αιώνες, εξου και δεν υπάρχει μια “γραμμικότητα” στις βιβλιολίστες.
Μετά από αυτόν τον μικρό διευκρινιστικό πρόλογο ας περάσουμε στις επιλογές, που έχουν καθαρά προσωπικό γούστο και φυσικά περιορισμένη εμβέλεια, μιας και όχι μόνο δε φτάνουν 365 μέρες για να διαβάσει κανείς έναν αρκετά σημαντικό αριθμό βιβλίων, αλλά ακόμα χειρότερα αν σκεφτεί κανείς πως ο γράφων προτιμάει τα παλιά, έλκεται από παλαιοβιβλιοπωλεία, ξεχασμένες εκδόσεις ή και εξαφανισμένες. Οπότε αν διάβασα φέτος 60+ βιβλία, τα μισά σίγουρα ανήκουν σε προγενέστερες του 2020 εκδόσεις. Και πάλι όμως επειδή με απασχολεί τι βγαίνει στους πάγκους των βιβλιοπωλείων και είμαι και λίγο …ψείρας, είχα φτιάξει μια αρχική λίστα τουλάχιστον 120 ενδιαφέροντων εκδόσεων, την οποία μείωσα στο μισό τελικά. Ιδού το αποτέλεσμα!
Top 10 + 1
1. Βυθισμένη Πολιτεία (Κέλευθος) – Marta Barone
Μονορούφι κατέβηκε αυτό το εξαιρετικό πόνημα της …κόρης του μπαμπά, η οποία ψάχνει να βρει ποιος ήταν ο ‘’ήρωας’’. Ιταλία στα χρόνια που το ανταγωνιστικό κίνημα συνεπαίρνει τους δρόμους και μια λάβα ανθρώπων διψασμένων για να αλλάξουν τον κόσμο. Κομμάτι αυτών και ο Leonardo Barrone που όχι απλά πέρασε, αλλά έζησε στο πετσί του γεγονότα, έδωσε το είναι του και κατέληξε να θεωρείται ‘’προδότης’’. Δε θα κάνω καμία αναφορά, καλό είναι να διαβάσει κανείς το βιβλίο, με μια ιδιαίτερη προσωπική ματιά της συγγραφέως, μόνο θα καταθέσω εκείνη την εικόνα που ακόμα έχω στο νου μου όταν διάβασα για τη στιγμή της αποφυλάκισής του, όπου η γυναίκα του ανακοινώνει στους ‘’συντρόφους’’ της επιτροπής αλληλεγγύης φυλακισμένων πως είναι ελεύθερος: “ Όλα τα κεφάλια των παριστάμενων είχαν στραφεί απότομα προς το μέρος μου, όπως θα έκαναν τα φίδια. Και κάποιος είχε πει παγερά άρα μίλησε ”. Ήθελα να κλάψω αλλά ευτυχώς (ή δυστυχώς) η θάλασσα ήταν στα 2 μέτρα, οπότε έπεσα για να ξεπλύνω τη ντροπή. Και ο ίδιος ο Leo που κάποτε βουτούσε στον βούρκο των σταλινικών της servire il popolo -αυτά που γράφονται για εκείνα τα καθάρματα ξεπερνούν τη φαντασία- κατέληξε να θεωρείται “τρομοκράτης” και ύστερα …μεταμεληθέντας. Δεν ήταν τίποτα από αυτά, διαβάστε το βιβλίο και θα καταλάβετε.
2. Πέθανε με τα Μάτια Ανοιχτά (Έρμα) – Derek Raymond
Το διάβασα στα καπάκια μετά το παραπάνω βιβλίο, στην ίδια παραλία και ήτο …καταπραϋντικό. Noir παλαιάς κοπής μ’έναν loser, μπεκρή, μοναχικό μπάτσο, που ψάχνει όσα η λογική και το σύστημα βιάζονται να πετάξουν στον κάλαθο των αχρήστων. Κατατοπιστικό το επίμετρο της Χίλντας Παπαδημητρίου, που αναφέρεται και στη σχέση του συγγραφέα με τη μουσική, λίγο πριν το θάνατο του συνεργάστηκε με 2 μέλη των Gallon Drunk. Βίαιη και …hard boiled αποτύπωση της μαύρης δεκαετίας της Θάτσερ, ακριβώς στη χρονιά του μεγάλου αδερφού (1984)
3. 10 Μικρές Αναρχικές (Εκδόσεις των Συναδέλφων) – Daniel De Roulet
Το παρόν το είχαμε βάλει και στην περσινή λίστα, αλλά μιας και το διάβασα το ’22 και ήταν και έκδοση του τέλους του ’21, του αξίζει η αναφορά. Νομίζω φτάνει πως ο συγγραφέας έβαλε κάποτε φωτιά στο εξοχικό του Springer (του μεγαλύτερου εκδοτικού καθάρματος στην ιστορία, με κορωνίδα την Bild). Και όμως η ιστορία ρέει σαν παραμύθι, σαν τις παραβολές, αλλά με μη αίσιο τέλος και δίχως φιοριτούρες. Αναρχία, όνειρα, τραγούδια, θάνατος.
4. Μανιφέστο Συνωμοσίας (Εκδόσεις των Συναδέλφων)
Ένα πολυσυζητημένο βιβλίο, γραμμένο από άγνωστους Γάλλους “συντρόφους” που ανήκουν στην “ψεκασμένη” μειοψηφία που δεν κιότεψαν μπροστά στην πανδημία, την καταστολή, τις υποχρεωτικότητες και φυσικά στη στάση της αριστεράς κι ενός μεγάλου κομματιού του αντιεξουσιαστικού τόξου. Ούτε και κώλωσε εμπρός στην έννοια συνομωσία, που πολλοί φοβούνται και να ψελλίσουν και την αντιμετωπίζουν σα να είναι …κνίτες. Νομίζω πως το βιβλίο τη βάζει στη σωστή της θέση σε σχέση με την εξουσία και προκαλεί τον αναγνώστη να επεξεργαστεί και να επανακαθορίσει στερεότυπα αιώνων. Ακόμα και για διαφωνούντες η ανάγνωσή του θα τους “τσιγκλήσει”.
5. Από τους Velvet στους Voidoids (Κουκκίδα) – Clinton Heylin
Δε χρειάζεται να πούμε πολλά. Ένας Άγγλος με διαυγές βλέμμα, μας παρουσιάζει τη ΝεοΥορκέζικη Punk σκηνή των 70s. Το ορίζει ως τη γέννηση του Αμερικάνικου πανκ και παρότι υπάρχουν ζητήματα που επιδέχονται διευκρινήσεων, συζήτησης και διαφωνιών, αποτελεί μια ευκαιρία για μάθηση, επανάληψη, επιστροφή στα νιάτα και κατάβαση στο …υπόγειο Μεγάλο Μήλο και στην κενή γενιά.
6. Ο Μικρός Γκοντάρ (Πόλις) – Μαρία Γαβαλά
Συνήθως αποφεύγω τους Έλληνες λογοτέχνες, όπως και τους Έλληνες σκηνοθέτες (εντάξει κανείς δεν είναι τέλειος!), εδώ όμως τόλμησα επειδή το όνομα Godard με τράβηξε, όπως και η υπόθεση που διαδραματίζεται στα 60s. Πολιτική, κιν/φος, έρως, φυγή, Παρίσι, ουτοπίες. Πολύ ωραίοι χαρακτήρες και η αποτύπωση της εποχής σε 2 ταμπλό.
7. Playback 33 και 1/3 Χρόνια Κείμενα (Πολιτιστική Εταιρεία Κρήτης) – Νίκος Πετρουλάκης
Μια συλλογή κειμένων του Νίκου Πετρουλάκη, ξαναφέρνει στο νου το ZOO τα χρόνια που τα περιοδικά μεσουρανούσαν όπως και το ραδιόφωνο. Τα περισσότερα -πάνω από τα 2/3- τα είχα διαβάσει όταν εκδόθηκαν. Και πάλι όμως είναι απόλαυση να θυμάσαι πώς ανακάλυψες τον Terry Callier, τον David Ackles, τον Al Wilson κλπ. Memories are made of this.
8. We Shall Be Reborn Οι Αναμνήσεις μου με τους Purple Overdose (B Otherside) – Στέφανος Παναγιωτάκης
Purple Overdose μια μεγάλη και ιστορική μπάντα που δε βρήκε ποτέ την αναγνώριση που της άξιζε. Η παρούσα έκδοση δεν είναι μια ολοκληρωμένη καταγραφή της ιστορίας των, αλλά μια προσωπική ματιά που ξεκινάει από τα mid 90s ως το τέλος. Γράφει, θυμάται, αποκαλύπτει ο manager τους, Στέφανος Παναγιωτάκης. Ξέρω πως κάποιοι, επειδή το συζητήσαμε θεωρούν το βιβλίο “κίτρινο” ή ασεβές απέναντι στον ιδρυτή του group. Ίσως και να υπάρχει κάποια κόντρα με τα παλιά μέλη, ίσως να υπάρχουν αστοχίες από μεριάς του συγγραφέα. Δε γνωρίζω σε βάθος τι συμβαίνει, ξέρω όμως πως εδώ μαθαίνεις πολλά, με μια γραφή στρωτή, με μικρές όμορφες και συγκινητικές ιστορίες, με τη ρεαλιστική πραγματικότητα να βρίσκει τον ιδιαίτερο κόσμο που έστησε ο Κώστας Κωνσταντίνου.
9. Δε Θέλω Να Κάτσω Ήσυχος (Ελευθεριακή Κουλτούρα) – Vittorio Giacopini
Η ιστορία του Errico Malatesta -που θα είχε λόξιγκα εκεί που βρίσκεται τα τελευταία χρόνια!- δοσμένη με μια ιδιαίτερη οπτική. Ίσως πιο ρομαντική, πιο ποιητική, άλλωστε ο συγγραφέας-δημοσιογράφος έχει κάνει μια ανάλογη προσπάθεια γράφοντας τη βιογραφία του σκακιστή Bobby Fischer (Βασιλιάς σε Καταδίωξη). Δεν είναι μια πλήρης βιογραφία, αλλά αξίζει να διαβαστεί.
10. Black Bloc (Στάσει Εκπίπτοντες) – Francis Dupuis Deri
Ακαδημαϊκό βλέμμα πάνω στο φαινόμενο του μπλακ μπλοκ. Ενδιαφέρον τουλάχιστον, όσο για το αποτέλεσμα το αφήνουμε στον καθένα αναλόγως με το πού ανήκει. Πάντως το μπλακ μπλοκ μοιάζει πιο αναγκαίο από ποτέ στους δρόμους.
11. Εκκενώστε τους Δρόμους από τα Όνειρα (Μέθεξις) – Μιχάλης Μαυρόπουλος
Σαν συνέχεια του προηγούμενου, κάποτε οι δρόμοι πλημμύριζαν από φωνές, πάθος, ένταση, μαντήλια, πανό. Οι Ιταλικοί δρόμοι είναι εκείνοι που μνημονεύει ο συγγραφέας -και υπεύθυνος του blog Αέναη Κίνηση– Μιχάλης Μαυρόπουλος. Ομιλεί για γεγονότα και καταστάσεις που έζησε από πρώτο χέρι, στη Φλωρεντία, σε πανιταλικές πορείες, μαζί με μικρές στιγμές, έρωτες, τραγούδια, γλέντια, κάμπινγκ, ταξίδια, συζητήσεις. Όσο διαρκεί η Ιταλική εξιστόρηση το βιβλίο ρέει νερό, είναι τόσο πλούσιο σε χυμούς της ζωής που το αισθάνεσαι ως αναγνώστης. Θεωρώ πως κάνει κοιλιά άμα την επιστροφή του στην Ελλάδα, όπου φιλοσοφεί αρκετά, αλλά αυτό ίσως είναι μια αίσθηση δική μου, ένα προσωπικό μου κόλλημα. Πάντως έχει πολλά σημεία, σχεδόν άγνωστα θαρρείς.
Ανά είδος
Κινηματογράφος
Πιερ Πάολο Παζολινι (24 Γράμματα) – Γιάννης Παππας
Μάρτιν Σκορσεζε (Οξύ)
Τζον Κασαβετης Μην πιστεύεις την αλήθεια (Κυψέλη)
Ο κόσμος της αποκάλυψης. Δύο συναντήσεις στο Λονδίνο (κοβαλτιο) – Andrei Tarkovski
Ο Χριστός στα Χιόνια (Άγρα) – Παντελής Μπουκάλας
5 βιβλία για τον κινηματογράφο. Ξεχωρίζει φυσικά το πόνημα του Παντελή Μπουκάλα για τον ποιητή των εικόνων, μέγα Σοβιετικό σκηνοθέτη Andrei Tarkovski.
Μουσική
Bowie (Οξύ) – Steve Horton
Το Αθηναϊκό Underground (Topoi)
Αναζητώντας τον Ρόμπερτ Τζόνσον (Απόπειρα) – Peter Guralnick
Εnnio Μorricone Αναζητώντας εκείνον τον ήχο (Μετρονόμος) – AlessandroDe Rosa
Τα 2 πρώτα βιβλία δε μου λένε προσωπικά και πολλά, το περιεχόμενό τους έχει ξαναειπωθεί και αλλού παλιότερα. Ο Morricone είναι …μαέστρος, δεν υπάρχουν πολλά να πούμε. Όσο για τον Robert Johnson το βιβλίο είναι μια μικρή μεν αλλά κατατοπιστική οπτική για έναν ‘’άγνωστο’’ εξου και οι εικασίες, οι “θρύλοι” γύρω απ’ τον μύθο του. Αξίζει όπως και κάθε προσέγγιση της Απόπειρας στον κόσμο των blues.
Αθλητισμός
More Than A Game (Εκδόσεις Απρόβλεπτες) – Δημήτρης Ραπίδης
Στα Όπλα Η ιστορία της Ράγιο Βαγιεκάνο (Εκδόσεις των Συναδέλφων) – Quique Peinado
1969 Το Μπαράζ Καλλιθέα αγάπη μου (Τόπος) – Θανάσης Σκρουμπέλος
ΖΑΤΟΠΕΚ (Καστανιώτης) – Jan Novak
Deniz Naki (Δαίμων του Τυπογραφείου)
Μην Ξεχάσεις την Οργή (Ασύμμετρη Απειλή) – Marco Boccia Capoccetti
Ο Ήρωας του Μουντιάλ (Κάκτος) – Δημήτρης Σαρρής
Πλούσια η φετινή σοδειά αθλητικών εκδόσεων. Ξεχωρίζει το κόμικ για τον μέγα Emil Zatopek. Τα υπόλοιπα είναι ποδοσφαιρικού ενδιαφέροντος, έκαστο στο είδος του. Μια μικρή καταγραφή του Δαίμονα στον Κούρδο Deniz Naki και όσα τράβηξε από την Τούρκικη κυβέρνηση-ομοσπονδία. Επίσης η ιστορία της αγαπημένης Ράγιο από έναν …οπαδό της, ενώ και το πλούσιο σε ιστορίες More Than A Game των αδερφικών εκδόσεων Απρόβλεπτες έχει πολύ ζουμί.
Πολιτική/Κοινωνιολογία
Άρνηση Στράτευσης Οδοιπορικό για τους αντιρρησίες συνείδησης 1986-2022 (Firebrand) – Μιχάλης Μαραγκάκης
Εβραϊσμός και Αναρχισμός (Firebrand)
Μια Νιχιλίστρια Η αληθινή ιστορία της μηδενίστριας Όλγας Λιουμπάτοβιτς (Αθάνωρ) – Sergei Stepniak
Το Προλεταριακό Σώμα ως Πεδίο Πολιτικής Διαμάχης (Συνέλευση Ενάντια στην Βιοεξουσία και την Κλεισούρα)
Ιατρική / Πολιτική (Αλήστου Μνήμης) – Φώτης Τερζάκης
Κοκκινη Ροζα (Πατάκης) – Kate Evans
Ο Βασιλιας των Πλανόβιων Ο Γκέοργκ Γκογκ και η αδερφότητα του (ΚΨΜ) – Patrick Spat
Η Υπόθεση Ζορζ Ιμπραήμ Αμπνταλά (Δικτύωση Αλληλεγγύης στην Παλαιστινιακή Αντίσταση) – Said Bouamama
Καλημέρα σας Κυρία Παχλαβί (Βαλίτσα) – Ulrike Meinhof
Ζώντας στο Μιλάνο και 3 Διηγήματα (Babelart) – Nanni Balestrini
Padre Camilo (Red n’Noir) – Χρύσα Τζιαφέτα
Ο Μάρξ στο Ουφάδικο (Τόπος) – Jamie Woodcock
Χαμός στο ίσωμα από πολιτικο-κοινωνικές εκδόσεις, που άπτονται και του άμεσου ενδιαφέροντός μου. Υπέροχη η Νιχιλίστρια Όλγα και η ιστορία της, κατατοπιστικότατη η ιστορία του Λιβανέζου πολιτικού κρατούμενου Αμπνταλά. Οι Μάινχοφ και Μπαλεστρίνι δε χρειάζονται συστάσεις. Η Κόκκινη Ρόζα, όπως και ο Βασιλίας των Πλανόβιων είναι σε κόμικ. Επίσης 2 ιδιαίτερες εκδόσεις των αδερφικών εκδόσεων Firebrand, ενώ 2 βιβλία “ψεκασμένα” που αντιτίθενται στα κυρίαρχα αφηγήματα περί δυτικής Ιατρικής. Ο Padre Camilo Torres και η θαυμαστή ιστορία του, αποτελεί κομμάτι της θεολογίας της απελευθέρωσης ή πώς οι κληρικοί εξεγείρονται. Τελευταίο μα όχι λιγότερο σημαντικό το …αλλόκοτο Ο Μάρξ στο Ουφάδικο. Αν και ούτε με τα ουφάδικα έχω σχέση και τον Μάρξ τον …αποφεύγω, η συγκεκριμένη έκδοση μου κίνησε την περιέργεια, άλλωστε κάθε τί που πάει κόντρα σε στερεότυπα έχει την προσοχή μου. Κονσόλες και ταξική πάλη λοιπόν!
Λογοτεχνία
Οι Χώρες της Επαγγελίας (Πόλις) – Jean Michel Guenassia
Κόκκινα και Μαύρα Χρόνια (Εκδόσεις του Εικοστού Πρώτου) – Gerard Delteil
Ξημερώνει στην Οδό Ιφιγένειας (Στάσει Εκπίπτοντες) – Δημήτρης Θεοχάρης
Chav Αλληλεγγύη από τα υπόγεια (Εκδόσεις των Συναδέλφων) – Hunter D
Τελευταίο Καλοκαίρι στη Ρώμη (Ίκαρος) – Gianfranco Calligarich
Το Τραίνο (Άγρα) – Georges Simenon
Μπερδεμα στο Χαρλεμ (Ίκαρος) – Colson Whitehead
Ο Ταξιτζής (Βακχικόν) – Richard Elman
Στα Ίχνη της (Πόλις) – Christophe Boltanski
Πανου Κουτρουμπουση Άπαντα (Opportuna)
Συμβουλές από έναν Μαθητή του Μόρρισον σε έναν Φανατικό του Τζόυς (Άγρα) – G.A. Porta, Roberto Bolanio
Το Αδύνατο (Κέλευθος) – Erri De Luca
Το Κρυστάλλινο Τρένο (Κέλευθος) – Nicola Lecca
Το Χειρόγραφο του Καθρέφτη (Opera)- Luis Sepulveda
Θανάσιμο Αμάρτημα (Πατάκης) – Carlo Lucarelli
Σώμα και Ψυχή (Άγρα) – John Harvey
Ως τώρα έχω διαβάσει τα πρώτα 5 της λίστας και κάποια ήταν κατώτερα των προσδοκιών μου, παραμένουν όμως ενδιαφέροντα. Το βιβλίο του Θεοχάρη -που είναι μουσικός, εξου και η πολλή μουσική στις σελίδες του- πάντως ήταν ευχάριστη έκπληξη. Από τα υπόλοιπα 11 σημαντικότατη και πλήρης έκδοση της Opportuna για τον Κουτρουμπούση, ο Ταξιτζής -της γνωστής ταινίας- για πρώτη φορά στα Ελληνικά, Sepulveda και Bolanio αποτελούν σταθερές αξίες, έστω και μετά θάνατον, ενώ το βιβλίο του Lucarelli που -διαβάζω αυτές τις μέρες- για κάποιο λόγο ‘’θάφτηκε’’ (εκδόθηκε τέλη του 2021, αλλά είναι λες και ουδείς ασχολήθηκε μαζί του). Αποτελεί τέταρτο μέρος της …τριλογίας του φασισμού, που εν τέλει έγινε πεντάδα ολάκερη (μαζί με την Ιταλική Ίντριγκα του 2019), με πρωταγωνιστή τον επιθεωρητή Ντε Λούκα.
Ποίηση
Η σύνθλιψη των σταγόνων (bibliotheque) – Julio Cortazar
Πρωτοπόροι Ιταλοί Ποιητές Οι απαρχές του μοντερνισμού (24 Γράμματα)
Ανθολόγιο Των Κακών Αμερικανών (Opportuna)
Υπάρχει ένας τρόπος ν αυτοκτονήσεις που λέγεται ποίηση (Bibliotheque) – Sinclair Beiles
Έβαλα και μερικά βιβλία περί ποίησης, μιας και η έκδοση για τον Sinclair Beiles αποτελεί μια σημαντική είδηση. Γενικώς η ιστορία των Αμερικανών beatniks που έζησαν -και- στη χώρα μας έχει εξαιρετικό ενδιαφέρον, αλλά και ειδικά η περίπτωση του Beiles -που ήταν ΝοτιοΑφρικανός παρεμπιπτόντως- που δεν είναι ιδιαίτερα γνωστός. Είχα διαβάσει γι’ αυτόν στο περιοδικό Τυφλόμυγα, καθώς και στο βιβλίο-μελέτη του Γιάννη Λειβαδά Τα Οράματα Μιας Απίθανης Γενιάς. Υπάρχει και Ελληνικός δίσκος του Μιχάλη Αδάμη, που προσεγγίζει την ποίηση του.
Επανεκδόσεις
Ο Κατάσκοπος Που Γύρισε Απ’ Το Κρύο (Bell) – John Le Carre
Οι Πόλεις της Κόκκινης Νύχτας (Τόπος) – William Burroughs
Ο Μαιγκρέ στη Μονμάρτη (Άγρα) – Georges Simenon
Ιστορίες από την Κολυμά (Άγρα) – Varlam Shalamov
Ροκ και Νεανική Κουλτούρα (Μετρονόμος) – Κώστας Αρβανίτης
The Last Of The Hippies υστερικό μυθιστόρημα (Συγχρονικότητα) – Penny Rimbaud
5 επανεκδόσεις οι εξής …4. Τα πρώτα 2 βιβλία είναι -το λιγότερο- αριστουργήματα και έχουν διαβαστεί απ’ τον γραφών παλιότερα. Το τρίτο είναι Simenon -εγγύηση δηλαδή, ενώ το έπος του Shalamov για τα γκούλαγκ αν και απογοητεύει πολλούς νοσταλγούς -κρυφούς και φανερούς- του πατερούλη είναι μια συγκλονιστική μαρτυρία. Από τα 2 τελευταία, για το πρώτο είναι η 3η του έκδοση. Αποτέλεσε αρχικά μέρος του τόμου Το Φάντασμα Μιας Δεκαετίας (1994 – εκδ. Δελφίνι), ενώ το είχε εκδώσει παλαιότερα και ο ίδιος ο συγγραφέας, απ’ τον οποίο το προμηθεύτηκα το 2012. Όσο για το υστερικό μυθιστόρημα του ‘’leader’’ των Crass δεν είχε πέσει στην αντίληψη μου, ούτε η πρώτη έκδοση (Αναρχο-Πανκ Κίνηση, 2001), ούτε αυτή εδώ, γνώριζα μόνο για την πρωτότυπη Αγγλική του ‘82. Η ιστορία του Phil Russell -ή πιο γνωστού στους κύκλους της αντικουλτούρας ως Wally Hope- έχει πολλές προεκτάσεις. Μια ωδή στην ελευθερία, τα free festivals και μια ιστορία πως το κράτος σκοτώνει κάθε τι που του εναντιώνεται. Το προμηθεύτηκα στο θερινό ηλιοστάσιο στο τραπεζάκι των εκδόσεων Ουαπίτι, του συμπαραγωγού Κου Ζαβιτσάνου. Το διάβασα 2 φορές και υποκλίθηκα νοητά στον κύριο Rimbaud, χαμογελώντας πικρά για τις στερεότυπες αγκυλώσεις περί χιπισμού.
Μαζί με τόσα ακόμα που έμειναν απ’ έξω, και άλλα που ίσως κάποτε ανακαλυφτούν. Άλλωστε το ψάξιμο -αυτό συμβαίνει και με τους δίσκους- είναι η αμέσως πιο μεγάλη απόλαυση μετά την ανάγνωση. Και αν τύχει και γνωρίσετε ποτέ τη …Θ-Ε-Α Karen έχει καλώς, εκείνη θα σας βοηθήσει να ανακαλύψετε τον Hemingway τον Genet, τον Brecht, τον Chandler, τον Joyce. Αλλιώς εκεί έξω υπάρχουν πολλοί μικροί “παράδεισοι” γεμάτοι βιβλία για να ξεθαφτούν, υπό τους ήχους του The Book I Haven’t Read των Lambchop (ντυμένο με τον ρυθμό του Baby It’s You του μέγα Curtis Mayfield).
More Posts for Show: Noir