H φράση: Sun blindness music, για τον δεύτερο μήνα του καλοκαιριού, μια ιδέα του Τρωγλοδύτη του Ήχου με αφορμή το ομώνυμο κομμάτι του John Cale από το 1967.
Ο Τρωγλοδύτης του Ήχου – Τρωγλοδύτης του Ήχου
John Cale – Sun Blindness Music
Η ιδέα: προέρχεται από το ομότιτλο κομμάτι του John Cale, που θα αποτελέσει τη δική μου συμμετοχή, την εποχή που με το ένα πόδι πατούσε στο καθόλου συμβατικό ροκ των VU και με το άλλο ηχογραφούσε στους αβάν-γκαρντ κύκλους της Νέας Υόρκης. Ο Cale σόλο με ένα οργανάκι, όπου, από ένα σημείο και μετά, σε αναγκάζει να χαθείς στα drones του.
Σπύρος Καλετσάνος – Noir
Ο Ιούνης θα ήταν ο ιδανικός μήνας διακοπών, αλλά μιας και η ζωή δεν είναι αυτό που λέμε δίκαιη το ιδροκόπημα σώματος και πνεύματος συνεχίζεται στο άστυ. Κάτι θερινά σινεμά και κάτι πάρκα μαλακώνουν αυτή τη σκληρή συνθήκη, αλλά η μουσική είναι πάντα εκεί για να σε περάσει σε άλλη διάσταση. Ακόμα και αν όπως σοφά σημειώνει ο Neil Young από το μακρινό 1974 All my pictures are falling. Δίσκος και ομότιτλο άσμα διαμάντια. On The Beach – Neil Young
Κύριος Ντάντης – Underground Railroad
Ιούνιος στην πόλη, και μπορεί να βρεθείς κολλημένος στη μεσημεριανή κίνηση με τις πρώτες ζέστες και τα καυσαέρια να σε βασανίζουν. Κάτι τέτοιες στιγμές το μυαλό ταξιδεύει μέχρι τη δυτική Αφρική για να συναντήσει εκείνες τις γκαζωμένες κιθάρες, εκείνα τα πνευστά που τσουρουφλίστηκαν από τον ήλιο! Οι Γκανέζοι Marijata στο εκρηκτικό Mother Africa.
Μάκης Διόγος – Μπάλα που κυλάει χόρτο δεν μαζεύει
Gary Numan, Tubeway Army – Are ‘Friends’ Electric
Ο Ιούνιος “ανοίγει” το καλοκαίρι. Βλέπουμε πιο συχνά τους φίλους μας, χαλαρώνουμε. Τον Ιούνιο του 1979 στο Βρετανικό τσαρτ Νο1 είναι το Are ‘Friends’ Electric? των Tubeway Army. Στην έκρηξη του Punk η ηλεκτρονική pop παίρνει το μερίδιο που της αξίζει. Εξάλλου οι φίλοι μας είναι… ηλεκτρικοι!
Αγγελική – Θερμοκήπιο
Το κύμα του Κ.Βήτα θα μπορούσα να το ακούω είτε στα ακουστικά βγαίνοντας από την είσοδο της πολυκατοικίας ,στην βραστερή τενεκεδούπολη της τσιμεντένιας βάσης, που τα δροσερά ρευματάκια αέρα της τάξεως του 3/10 -έστω- είναι τόσο σπάνια όσο όλα αυτά τα σπάνια στην εποχή του fomo , είτε μέσα στο μυαλό μου κολυμπώντας κάτω από το νερό ,προσπαθώντας να μιμηθώ την no gravity υπαρξιακή θέση του Nevermind μωρού των Nirvana και νομίζοντας ότι το βουητό από τις μηχανές των καραβιών είναι συζητήσεις φαλαινών στην χώρα που δεν υπάρχουν φάλαινες. Και στις δυο περιπτώσεις το τραγούδι αυτό με αποσυνδέει από την πραγματική πραγματικότητα.
Ανδρέας Ζαβιτσάνος – Underground Railroad
Animal Collective – Summertime Clothes
Στο διάολο όλα! Εδώ είναι Ιούνης. Ο ήλιος αρχίζει να τυφλώνει και τη νύχτα ο χώρος να καμπυλώνει. Τον Ιούνη, αρχή και τέλος εναλλάσσονται καλειδοσκοπικά. Εδώ ξεκινά η ζωή. Κάτω από ένα ήλιο θεριστή ή εκείνον του μεσονυκτίου. Κι ύστερα από τις φωτιές του Κλήδονα τα πάντα προσμένονται. Οι τοίχοι δεν έχουν σημασία. Το πόδια όπως και τα μάτια δεν έχουν υγρασία. Τα ρούχα τα καλοκαιρινά μοιάζουν με την ύστατη σύμβαση ενός αναστέλλοντος πολιτισμού… Και δεν είμαι σίγουρος πού… δεν είμαι σίγουρος πού… αλλά κάπου σε έχω συναντήσει απόψε…
Φιν – High Fin Delity
Η μη ύπαρξη στίχων αλλά και ο τίτλος του τραγουδιού προσφέρουν απλόχερα την ευκαιρία στο μυαλό να περιπλανηθεί εκεί ακριβώς που επιθυμεί. Σε νέους δρόμους που η ψυχή θέλει να εξερευνήσει, σε μονοπάτια γνώριμα που ήδη έχει διανύσει αλλά και σε εικόνες που έπλασε η φαντασία ή που έφερε στο προσκήνιο η μνήμη. Το “Endless roads” συμπεριλαμβάνεται στο album Dark Poetry που κυκλοφόρησαν οι Vodka Juniors τo 2007 και από εκείνη τη χρονιά κάθε Ιούνιο επιστρέφω σε αυτόν τον δίσκο για να καλωσορίσω το καλοκαίρι όπως του αρμόζει.
Κωστής Πιερίδης – το Κύμα
Buena Vista Social Club – El cuarto del Tula
Ρούμι και μοσχολέμονα, ιδρώτας και λινά πουκάμισα. Αλμύρα και υγρασία. Μόνιμα έξω. Με το καλοκαίρι και τη φυγή να είναι μπροστά μας, και να κρατάνε και τα δύο πολύ λιγότερο απ’ όσο θα πρεπε.
Νίκος Ταλεμόπουλος – Άγρυπνοι στην Αθήνα
Στους κολασμένους αθηναϊκούς Ιούνηδες (που τα τελευταία χρόνια τους ψάχνουμε), εκεί που περιμένω τον ηλεκτρικό και σκουπίζω τον ιδρώτα από το μέτωπο, πολύ συχνά μου έρχεται στο μυαλό η κομματάρα Sunshine των Alice in Chains από το ντεμπούτο τους άλμπουμ.
“Memory, set me free, I don’t care no more”.
ΠιΖήτα – #HUMBAonair
Asian Dub Foundation – Naxalite
Ήταν 15 Ιούλη 1998, όταν εμφανίστηκαν αυτά τα μαυριδερά τυπάκια από την Αγγλία κάπου καμιά ώρα και βάλε πριν το σούρουπο, ήταν η εμφάνιση που θυμάμαι έως τώρα – από την μια η θάλασσα κι από την άλλη οι πολυκατοικίες και στην μέση τα παιδιά των μεταναστών από τις λεγόμενες Ινδίες. Παντός καιρού και πασών καταστάσεων…
Duke Zappa – Famous Last Words
https://www.youtube.com/watch?v=clmOl3HaoSo
Καλοκαίρι σημαίνει μεταξύ άλλων ταξίδι. Σημαίνει να ξεχύνεσαι στην Εθνική με το όχημα γεμάτο συμπράγκαλα και φιλους ή το άλλο σου μισό, να παίρνεις φόρα και να εξερευνάς έναν τόπο. Σημαίνει βουτιές και γκαζιές στο άγνωστο, ίσως και στο άπειρο. Και βέβαια τα όργανα να παίρνουν φωτιά… Και Sabbath; Και Sabbath, και τα πιο βαρέως ψυχεδελικά παιδιά τους…
Ματούλα Πίκουλα – Hanging in the wire
Το φετινό Ιούνη κάπως αναζητώ τον ήλιο, που κρύβεται. Το Ain’t no Sunshine του Bill Withers (1971) σε μια εκτέλεση απ’το David Eugene Edwards το 2002, ταιριάζει απόλυτα στο κλίμα αυτού του Ιούνη. Η βραχνή φωνή του το μεταμόρφωσε σε κάτι σκοτεινό, αλλά πολύ ωραίο!
ToSofoPaidi – blanketed by static
Meta and The Cornerstones – Do (Feat. Concha Buika)
Το ταξίδι αποτελεί μια -κατά βάση- πολύ προσωπική υπόθεση, μιας και ορίζει την φυγή με προορισμό εκείνο το σημείο που μπορεί κανείς να αγγίξει την ελευθερία. Μπορώ να πω πως νιώθω τυχερός που αυτό το σημείο το έχω ανακαλύψει εδώ και πολλά χρόνια και κάθε καλοκαίρι -κατά προτίμηση Ιούνιο αλλά η ζωή δεν μπορεί να μου κάνει πάντα το χατήρι- φορτώνομαι τα ελάχιστα απαραίτητα, μπαίνω στο πλοίο και κάποια στιγμή μετά από πάρα πολλές ώρες βρίσκομαι εκεί που μπορώ να απαλλαγώ από το σύγχρονο κόσμο και να μείνω μόνος χωρίς ρούχα, με μοναδική συντροφιά τον ήλιο, τη θάλασσα, τις σκέψεις, τα βιβλία και τη μουσική μου. Υπάρχουν πολλά τραγούδια που κάθε χρόνο χτίζουν το soundtrack κάθε τέτοιου ταξιδιού, με αφορμή τις στιγμές, τις διαθέσεις και τους ανθρώπους. Παράλληλα όμως, υπάρχει και ένα συγκεκριμένο που -με σχεδόν θρησκευτική ευλάβεια- βρίσκει δεκάδες φορές τη θέση του στ’ ακουστικά μου κατά τη διάρκεια της καλοκαιρινής φυγής. Ο Meta Dia έχει δημιουργήσει τους Meta and The Cornerstones, ένα συγκρότημα με πολλαπλές μουσικές, θρησκευτικές, γλωσσικές και κοινωνικές αναφορές. Το 2017 η μπάντα κυκλοφόρησε το άλμπουμ Hira και μέσα από αυτό ξεχώρισα από την πρώτη στιγμή το “Do”, ένα τραγούδι / καλοκαιρινή αναφορά με την μαγευτική συμμετοχή της Concha Buika.
geosonic – Night Stroll
Άκουσμα για όλο τον χρόνο βέβαια, αλλά για κάποιον ανεξήγητο λόγο η μουσική τους τραβιέται περισσότερο όταν αρχίζουν οι πρώτες ζέστες. Με το βλέμμα στραμμένο στους Clash από τη μια, στις μουσικές της Τζαμάικα από την άλλη και με μια σπάνια ευφορική διάθεση, ιδανική παρέα είτε είσαι μποτιλιαρισμένος στην Πατησίων είτε βρίσκεσαι σε μια ερημική παραλία των Κυκλάδων…
Sotrek – HUMBA!onair
Καλοκαίρι στην Αθήνα… 40 βαθμοί κελσίου και ένας ψυχάκιας βγαίνει για τρέξιμο πάνω κάτω την Πατησίων, από την Σταδίου μέχρι την Αγία Βαρβάρα ακούγοντας αγνό πανκ ροκ στα ακουστικά του…