Περιμένοντας τις βροχές, ο Νοέμβρης είναι, σχεδόν, πάντα βροχερός.
Ο Νοέμβρης πέρασε και μεις μείναμε στο σχεδόν..
Μπήκαμε σ’ ένα πλαίσιο βροχερό λοιπόν, όποιο και αν είναι αυτό, είτε στο δρόμο, είτε σ’ ένα δωμάτιο, ακούσαμε τη βροχή και σκεφτήκαμε ποιο κομμάτι θα έπαιζε εκείνη τη στιγμή στα ακουστικά ή στα ηχεία..
To MS Archives : November Hotel ήταν μία ιδέα του Error Mode – Time Error
Error Mode – Time Error
Βρέχει, η ταμπέλα «Γεράνι Hotel» δεν φαίνεται μες στο μουσκεμένο σκοτάδι.
– Υπάρχει δωμάτιο;
– Το 409 είναι άδειο..
Ανάμεσα στους κίτρινους τοίχους, πέταξα τα ρούχα να στεγνώσω και μπήκα στο μπάνιο, πάλι να μουσκευτώ, να μην στεγνώσω και τόσο γρήγορα τελικά, λίγο νερό πάνω μου, λίγο ακόμα να ποτίσω..
Η πετσέτα συνόδεψε τα ρούχα στο πάτωμα, η σκέψη συνόδεψε τη μουσική στο ραδιόφωνο, μπορεί και το αντίθετο.
Βρέχει, κιτρίνισε ο τόπος
Βρέχει, σταμάτησε ο χρόνος, το ρολόι στο τοίχο δεν έχει μπαταρία
Βρέχει, μπήκε ο Δεκέμβρης με του Νοέμβρη τη μελαγχολία
Ματούλα Πίκουλα – Hanging in the wire
Ένα ποίημα του Bukowski, χρωματισμένο από τις υπέροχες μελωδίες των Dirty Three. Μια συμφωνική ορχήστρα. Παίζουν μια εισαγωγή του Βάγκνερ. Πιάνει βροχή. Ο κοσμος παρατά τα καθίσματα κάτω απ’ τα δέντρα και τρέχει στο υπόστεγο. Οι γυναίκες τσιρίζουν, οι άντρες κρατούν την ψυχραιμία τους, τα μουσκεμένα τσιγάρα πετιούνται. Ο Βαγκνερ συνεχίζεται και όλοι είναι κάτω απ’ το υπόστεγο. Ακόμη και τα πουλιά αφήνουν τα δέντρα και έρχονται από κάτω. Ακολουθεί η Ουγγρική Ραψωδιά Νο2 του Λίστ και βρέχει ακόμη. Μα κοιτάξτε! ‘Ενας άντρας κάθεται μόνος στη βροχή ακούγονας προσεχτικά.Το κοινό τον προσέχει. Γυρίζουν και κοιτάνε. Η ορχήστρα κοιτάζει τη δουλειά της. Ο άντρας κάθεται μέσα στη νύχτα, στη βροχή, ακούγοντας προσεχτικά. Κάτι δεν πάει καλά μ’ αυτόν!(σχολιάζουν). Κάθεται μέσα στη βροχή. Εκείνος ξέρει…Ήρθε για να ακούσει μουσική. Έτσι δεν είναι;
ΠιΖήτα – Κι Αν Είναι Θόρυβος, Μην Τον Φοβάσαι & HUMBA!onair
Maybeshewill – He Films The Clouds Pt. 2
Τις μισώ τις βροχές – στην πόλη. Στην Αθήνα και στα προάστιά της. Έχω να θυμηθώ πολλές…λούτσες. Οπότε, λογική επιλογή από την post rock δισκογραφία, αλλά εδώ έχουμε το πιάνο και στο τέλος αυτό το χορωδιακό που ξεπερνάει τον τον τίτλο, αναρωτόμενο: “Now we’re apart Though not through choice Do we stay mute? Or raise our voice?” και έτσι κι αλλιώς, θα είναι πάντα επίκαιρο…
Ο Τρωγλοδύτης του Ήχου – Ο Τρωγλοδύτης του Ήχου
Η επιλογή του Error Mode για τη μελαγχολία του Νοέμβρη πάει παράλληλα με κάτι που είχε γράψει ο Φλωμπέρ στο βιβλίο του Νοέμβρης, «Το φθινόπωρο μ’ αρέσει, η θλιβερή εποχή ταιριάζει με τις αναμνήσεις». Μιας και το 2023 μου υποσχέθηκε πολλά αλλά έφερε μεγάλες δυσκολίες και ένα τετελεσμένο, μιλώντας για αναμνήσεις, θα μετακινηθώ γεωγραφικά στην ίδια περιοχή με την πρόταση του Error, αλλά θα αφήσω του κάποτε αγαπημένους Mad Season. Τέτοιες μέρες, τριάντα χρόνια πριν, οι Nirvana είχαν κυκλοφορήσει το In Utero με το πρώτο single, το Heart Shaped Box, να βάζει τη βέβηλη αισθητική του σε εκατομμύρια σπίτια. Χωρίς, φυσικά, να το ξέρουμε, η αντίστροφη μέτρηση είχε αρχίσει, και τα τότε εφηβάκια την παρακολουθήσαμε σχεδόν ζωντανά, Νοέμβρης 1993, και σε εκείνο το ιστορικο Unplugged. Ολόκληρο το άλμπουμ βρίθει από δίστιχα που προκαταλαμβάνουν αυτό που συνέβη, ανάμεσα τους και το Pennyroyal Tea, το οποίο εκείνη τη βραδιά τραγουδά, σε έναν καθόλου τυχαίο συμβολισμό, εντελώς μόνος ο Cobain. Πάντα Θα προτιμώ όμως την στούντιο-Albini θορυβώδη εκδοχή.
Κούλα – Βιντεο έσχη
Beth Gibbons · Rustin Man – Funny Time Of Year
Είναι μια φωνή που και στην έρημο να την ακούσεις ξαφνικά να τραγουδάει, θα ψάξεις να βρεις κάπου να κάτσεις, με ησυχία, να βραχείς και μετά να συνεχίσεις τον δρόμο σου. Η Beth Gibbons με την φωνή της φέρνει βροχή «εύκολα», σα να χορεύουν οι Iνδιάνοι. Κερνάει βροχή τον κόσμο στα δωμάτια, ζωγραφίζει βροχή στα τζάμια στον δρόμο, απλώνει βροχή στις σκέψεις και, ευτυχώς, τραγουδάει βροχή every funny time of year.
geosonic – Night Stroll
Η μπάντα από την Πάτρα σε ένα ντεμπούτο άλμπουμ που το ένα τραγούδι είναι καλύτερο από το άλλο. Μια γλυκιά ιστορία δίχως τέλος! Για κάποιον παράξενο λόγο με την πρώτη ψιχάλα ή όταν γίνομαι μούσκεμα περπατώντας στην βροχή είναι το πρώτο τραγούδι που μου έρχεται στο μυαλό. Όσο μελαγχολικό πρέπει, όπως και η βροχή… Babe it’s alright, It’s alright, I’m waiting for the rain..Babe it’s alright , I’ll wash my sins away…
Εύη – Pop the Posers
Όταν είμασταν παιδιά, η βροχή σήμαινε αυτοσχέδιο πανηγύρι: θα γινόμασταν μούσκεμα χοροπηδώντας σε λακκούβες με λασπόνερα, έπειτα θα μας στέγνωναν στοργικά χέρια για να μην πλευριτωθούμε. Μεγαλώσαμε κι η βροχή στην πόλη γίνεται συχνά συνώνυμο της ταλαιπωρίας και μελαγχολία για τα καλοκαίρια που περνούν.
Στο πικάπ παίζουν οι Veils κι η φωνή του Finn Andrews τραγουδάει:
It looks an ugly world out there
Of girl-guides and disease and war
I love my little velvet bed
I never want to leave it anymore
Duke Zappa – Famous Last Words
Sixteen Horsepower – Day of the Lords
Ο Νοέμβριος πάντα ήταν για εμένα ένας περίεργος μήνας. Σκοτεινός, βαρύς,βροχερός. Προκαλεί θλίψη αλλα και την προσμονή των πιο φωτεινών ημερών. Εδώ ο Dave Eugene Edwards και η παρέα του, διασκευάζουν ίσως το πιο σκοτεινό και ταυτόχρονα λυτρωτικό τραγούδι των Joy Division
Σπύρος Καλετσάνος – Noir
Minimal Compact – Autumn Leaves
Στο φθινοπωρινό μου αλμανάκ (που δανείστηκα από τον φίλτατο Ray Davies) η πρώτη και κύρια λέξη είναι η μελαγχολία. Ακολουθούν οι βροχές, τα φύλλα που πέφτουν, η αναμονή του χειμώνα -ίσως πιο έντονες αισθήσεις πιο βόρειων κλιμάτων μεν, αλλά ο Νοέμβρης ακόμα και στα μέρη μας φέρνει μια κάποια αλλαγή διάθεσης. Η περίπτωση των ”Μεσογειακών” Minimal Compact που έδρασαν στο Βέλγιο της δεκαετίας του ’80 αποτελεί ένα τρανταχτό παράδειγμα. A distant look in your eyes Which drew me out and then in Love comes as no surprise For those who started to feel
Mr. TS – Brown Sugar
Creedence Clearwater Revival – Have You Ever Seen The Rain?
‘Til forever, on it goes
Through the circle, fast and slow,
I know; It can’t stop, I wonder.
βα.αλ – Ανθρακωρηχείο & Βιντεο έσχη
Gordon Lightfoot – Early Morning Rain
Όταν μιλάμε για αρχέγονα στοιχεία της φύσης, μιλάμε και για αρχέγονα τραγούδια. Σαν αυτά που είναι πάντα εκεί όταν τα αναζητείς.
Νίκος Ταλεμόπουλος – Άγρυπνοι στην Αθήνα
Smashing Pumpkins – Raindrops + Sunshowers
Έχοντας μεγαλώσει στην Τρίπολη, η βροχή ήταν καθημερινό φαινόμενο τις 300 μέρες του χρόνου. Το πρώτο κομμάτι που μου ήρθε στο μυαλό στο συγκεκριμένο πλαίσιο ήταν το Raindrops+Sunflowers των Smashing Pumpkis στο οποίο έχουμε ίσως τα καλύτερα drums που έχουμε ακούσει από τον Jimmy Chamberlin σε αυτήν την μπάντα.
Λες να το παίξουν το καλοκαίρι?
Κορίνα – Pop the Posers
What else is there to ask for on a rainy day?
“Take me in and dry the rain”..
So simple, yet so soothing!
αγγελική – θερμοκήπιο
Το Νοέμβρη αλλάζει κάπως απότομα το φως νομίζω, η μέρα μικραίνει σίγουρα και έχουμε περισσότερες ώρες σκοτεινότητας επίσης σίγουρα. Ζούμε στο φάσμα της διαχειρίσιμης ερευνητικής εσωστρέφειας και είναι τόσο ωραία εδώ. Επιτέλους! Βρέχει που και που έτσι για την κορύφωση και όπως λέει και το άσμα “The wind blew strong and summer’s song fades to memory”. Το κομμάτι I’ll take the rain των R.E.M είναι τόσο μέσα σε όλα αυτά που δεν περιέγραψα στην σύντομη αυτή παράγραφο, και αυτός ο ήχος δηλαδή τα λέει όλα.
Μάκης Διόγος – Μπάλα που κυλάει χόρτο δεν μαζεύει
The Vaxtones – Never Ending Story
Νοέμβρης 1963 στο νοσοκομείο Έλενα. Η Αργυρώ και ο Θανάσης θα αποκτήσουν το πρώτο τους παιδί. Αγόρι. Θα το ονομάσουν Ευθύμιο. Η Αργυρώ θα προτιμήσει το… Μάκης. Από τότε κάθε Νοέμβρη ο χρόνος έρχεται ως προστιθέμενη αξία. Χαρές. Λύπες. Αγώνες. ‘Ηττες. Νίκες. Όμως η… ιστορία δεν τελειώνει ποτέ!
ToSofoPaidi – blanketed by static
Πάνος Μπίρμπας – November (feat. Λόλα Γιαννοπούλου)
Τα πρώτα κρύα και οι βροχές του Νοέμβρη σε αυτό το κομμάτι της Μεσογείου φέρνουν πάντα μαζί τους μια γλυκιά μελαγχολία. Η πόλη προσπαθεί να πετάξει από πάνω της την κούραση της ζέστης του καλοκαιριού, οι κάτοικοι της αρχίζουν να μαζεύονται στα σπίτια τους και μια διαδικασία περιορισμένης εσωστρέφειας ξεκινά που θα διαρκέσει μέχρι τις αλκυονίδες ημέρες. Μια μίνι χειμερία νάρκη των συναισθημάτων, η λαχτάρα για πουλόβερ και κασκόλ (και ας μην υπάρχει πραγματικός λόγος), η ανάγκη να νιώσουμε καλά με τους εαυτούς μας. Δύσκολη η επιβίωση στο τέρας της Αθήνας άλλωστε. Τον Πάνο Μπίρμπα τον γνωρίζουμε καλά μουσικά από καιρό. Ο ίδιος ετοιμάζεται να κυκλοφορήσει σε λίγες μέρςε την νέα του δισκογραφική δουλειά και το single που κυκλοφόρησε μόλις, στο οποίο συμμετέχει και η Λόλα Γιαννοπούλου, ταίριαξε γάντι στην περίσταση.
Ανδρέας Ζαβιτσάνος – Underground Railroad
Πανού – Βραχνός – Σιγανίδης – Βρέχει στο δωμάτιο μου καταρρακτωδώς
Βρέχει στο δωμάτιό μου καταρρακτωδώς. Κάποιος παίζει πιάνο και κρύβεται στο πατάρι. Κάποιος κρεμάστηκε στον φεγγίτη χριστουγεννιάτικα. Βρέχει στο δωμάτιό μου καταρρακτωδώς. Βρέχει στο δωμάτιό μου καταρρακτωδώς. Κάποιος λιγουρεύτηκε τη μικρή αδερφή του. Κάποιος πέρδεται σε μια φριχτή κηδεία. Βρέχει στο δωμάτιό μου καταρρακτωδώς
Παγώνω φλέγομαι πνίγομαι σώζομαι.
Κάποιος σπουδαίος λαθεύει τ’ όνομά μου. Κάποιος με μισεί και χασμουριέται. Βρέχει στο δωμάτιό μου καταρρακτωδώς. Βρέχει στο δωμάτιό μου καταρρακτωδώς. Κάποιος πίστεψε και αμέσως ξεπίστεψε. Κάποιος με πήρε αγκαλιά στην κουπαστή. Κάποιος ανίδεος με νουθετεί. Βρέχει στο δωμάτιό μου καταρρακτωδώς.
Παγώνω φλέγομαι ψεύδομαι υπερβάλλω.
(FUN[ERAL] POP, 2018)
Κύριος Ντάντης – Underground Railroad
Tο Νοέμβρη του 1963, και συγκεκριμένα τη νύχτα που προηγήθηκε της δολοφονίας του JFK, ο τρομπονίστας Grachan Moncur ηχογραφεί για την Blue Note το άλμπουμ Evolution. Περίπου μισό αιώνα μετά ο Κύριος Ντάντης, κατά τη διάρκεια ενός άλλου δύσκολου Νοέμβρη, ανακαλύπτει αυτό το σκοτεινό jazz αριστούργημα. Από τότε το κομμάτι που ανοίγει το δίσκο και έχει τον τίτλο Air Raid αποτελεί ένα από τα πιο αγαπημένα soundtrack για τα βροχερά απογεύματα του Νοέμβρη..