Οι αγαπημένοι μας καλλιτέχνες πριν γίνουν διάσημοι ήταν πρώτα απ’ όλα ακροατές. Άλλοτε επικαλούνται τις μουσικές τους επιρροές σε συνεντεύξεις ή αυτοβιογραφίες, συχνά όμως αυτές βρίσκουν τον δρόμο και τρυπώνουν στα τραγούδια τους, κλείνοντάς μας το μάτι.
Ποιο τραγούδι σας έρχεται στο μυαλό που αναφέρεται σε άλλο καλλιτέχνη, είτε με ευθεία αναφορά στο όνομά τ@ ή σε κάποιο στίχο τ@;
To MS Archives: Μusic as Influence, ήταν μία ιδέα από την Eύη
ToSofoPaidi – blanketed by static
Ο Moondog (Louis Thomas Hardin) έμεινε τυφλός από την ηλικία των 16 ετών, αυτό όμως δεν τον εμπόδισε ν’ αναδειχθεί σε μια τεράστια μουσική – και όχι μόνο – μορφή, αποτελώντας πηγή έμπνευσης για πολλούς μετέπειτα καλλιτέχνες που τον ανέφεραν σε ουκ ολίγες συνθέσεις τους. Ωστόσο το ίδιο έπραξε και εκείνος στα μέσα της δεκαετίας του 1950, συνθέτοντας το εμβληματικό “Bird’s Lament” αμέσως μετά το θάνατο του Charlie Parker, ως φόρο τιμής και εκτίμησης στον μεγάλο σαξοφωνίστα. Η συγκεκριμένη – και ίσως ωραιότερη – εκτέλεση ηχογραφήθηκε με τη London Saxophonic το 1994 και κυκλοφόρησε στο άλμπουμ “Sax Pax for a Sax” το 1997.
Κύριος Ντάντης – Underground Railroad
Το 1960 ο Ornette Coleman ηχογραφεί, μαζί με το κουαρτέτο του, το δεύτερο άλμπουμ του για την Atlantic – και η jazz μουσική δεν θα ποτέ πια ίδια. Στο άλμπουμ περιλαμβάνεται και το κομμάτι Bird Food, αφιερωμένο στο “στυλ του Charlie Parker”. Όμως αυτή δεν θα είναι μια αφιέρωση αναγνώρισης στην επιρροή του δάσκαλου, δεν θα είναι μια καλά εκτελεσμένη άσκηση ύφους, θα είναι μια παθιασμένη υπεράσπιση της νέας μουσικής. Γιατί όπως γράφει και ο ίδιος ο Coleman στο οπισθόφυλλο του δίσκου… “ο Bird θα μας είχε καταλάβει, θα είχε εγκρίνει την φιλοδοξία μας να πάμε πέρα από όσα κληρονομήσαμε”!
Σπύρος Καλετσάνος – Noir
Dream Syndicate – John Coltrane Stereo Blues
I got some John Coltrane on the stereo baby. 40 χρόνια πίσω μια νέα ροκ μπάντα μνημονεύει τον Μεγάλο. Κάπως έτσι διαχέεται η γνώση και η επαφή με μια άλλη κουλτούρα και κάπως έτσι ”γνώρισαν” κάποιοι λουλουδάτοι οπαδοί του Paisley τον Coltrane. Πάντα υπάρχουν τρόποι να μάθουμε.
Ματούλα Πίκουλα – Hanging in the wire
The Waterboys – The Return Of Jimi Hendrix
O Mike Scott ονειρεύτηκε ένα βράδυ τον Jimi Hendrix. Όταν ξύπνησε έγραψε το “The Return Of Jimi Hendrix” και αργότερα το ηχογράφησε στο Δουβλίνο, δίχως τους συμπαίχτες του. Τελικά το demo αυτό μπηκε στο Dream Harder του 1993 και συμπληρώθηκε απ’ τα αποκαλυπτικά ντραμς του Jim Keltner. Όταν ονειρεύεσαι τον “King Electric”, τα ονειρά σου δεν μπορούν να είναι τίποτα λιγότερο από ηλεκτρικά!
Ανδρέας Ζαβιτσάνος – Underground Railroad
The Mothers Of Invention – Flower Punk
Είναι προφανές ότι η εκ του μηδενός δημιουργία είναι μια τεράστια απάτη. Ειδικά όταν μιλάμε για την τέχνη και ειδικότερα για εκείνη τη μορφή τέχνης που ονομάζουμε μουσική. Ας μας επιτραπεί να παραφράσουμε τον Στρατηγό: Η μουσική δεν είναι ένα σύνολο ήχων αλλά μια κοινωνική σχέση ατόμων διαμεσολαβούμενη από τους ήχους. Ο θείος Φράνκ μάλλον το γνώριζε πάρα πολύ καλά αυτό. Ήξερε επίσης και όλη τη δύναμη (διάβαζε εξουσία) αυτού. Καλοκαίρι του 1967, το ίδιο καλοκαίρι που έμεινε στην ιστορία ως Το Καλοκαίρι της Αγάπης, ηχογραφεί στη Νέα Υόρκη περίπου σε ροκ δίσκο την 1η θέση της Κοινωνίας του Θεάματος: Όλη η ζωή των κοινωνιών στις οποίες κυριαρχούν οι σύγχρονες συνθήκες παραγωγής δηλώνεται ως μια απέραντη συσσώρευση θεαμάτων. Ό,τι υπήρξε άμεσο βίωμα έχει μετατραπεί σε μια αναπαράσταση. We ‘re Only in It for the Money. Ένα μεγαλειώδες αριστούργημα. Για χάρη των Μπιτλς, του Ντύλαν, του Χέντριξ, της αβάν-γκαρντ, της Τέχνης, (για χάρη ακόμα και του Λου Ριντ), της Δημιουργίας, της Ευφυίας, της Αθωότητας, της Αγριότητας και ΕΝΑΝΤΙΑ στην πραγμοποίηση τους. Στο τέλος της 1ης πλευράς του δίσκου υπάρχει το Flower Punk. Στα τρία λεπτά και 3 δευτερα που διαρκεί ο Ζάπα ξεγυμνώνει τον βασιλιά:
Hey Punk, where are you goin’
With that flower in your hand…
Πόσο τυχεροί είμαστε σε αυτή τη βιομηχανία του ροκ εν ρολ;
βα.αλ – Ανθρακωρηχείο / Βίντεο έσχη
Creedence Clearwater Revival – Lookin Out My Back Door
Σε ένα φαντασμογορικό σκηνικό με ελέφαντες και αγάλματα σε ψηλοτάκουνα ο Fogherty θα βάλει ένα “δεινόσαυρο” Victrola να παίζει Buck Owens, καθώς ο ήρωας μας κοιτάει από την πίσω πόρτα της αυλής του. Το τραγούδι παρόλα αυτά δεν αναφέρεται στη χρήση κάποιας ουσίας, αλλά όπως ο ίδιος ο Fogherty εχει αναφέρει είναι εμπνευσμένο από τις ιστορίες που έλεγε στον 3χρονο, τότε, γιο του. Που νομίζω, το κάνει ακόμα πιο συναρπαστικό.
Νίκος Ταλεμόπουλος – Άγρυπνοι στην Αθήνα
Τον Οκτώβρη του 1993 η Καναδή δημοσιογράφος Jennie Punter του περιοδικού Impact ρώτησε τον Kurt Cobain για την αναφορά που έκανε στο Pennyroyal Tea στον επίσης Καναδό Leonard Cohen και συγκεκριμένα σε ένα ‘Leonard Cohen afterworld’. Ο Kurt απάντησε “Αυτή ήταν η θεραπεία μου όταν ήμουν άρρωστος με κατάθλιψη. Θα διάβαζα πράγματα όπως το ‘Ο Μαλόν πεθαίνει’ του Beckett ή θα άκουγα Leonard Cohen, που στην πραγματικότητα θα έκαναν τα πράγματα χειρότερα” και μετά γέλασε.
Εύη – Pop the posers
Το μακρινό 1992 οι REM ηχογραφούν το Automatic for the people και καθώς ο Michael Stipe «έχει κολλήσει» στιχουργικά, θα φτάσει τελικά η μέρα της ηχογράφησης για να παρουσιάσει το «Man of the moon”.Πέρα από την προφανή αναφορά στους Mott the Hoople με την οποία μάλιστα ξεκινάει το τραγούδι αλλά και στον Έλβις και στο κλασικό κλιπ όπου τον μιμείται ο κωμικός Andy Kauffman, υπάρχει και κάτι άλλο. Eίναι η εποχή που ο Stipe έχει αρχίσει να κάνει παρέα με τον Kurt Cobain-αργότερα θα τον καλέσει να παίξουν μαζί, αλλά αυτό είναι μια εντελώς διαφορετική ιστορία- και τον πειράζει γιατί συχνά βάζει στα τραγούδια των Nirvana τη λέξη «Yeah». Στο ‘Man on the Moon’, ο Stipe λοιπόν κλείνει το μάτι στον Cobain και καταφέρνει να χωρέσει στο τραγούδι 56 Yeah, ξεπερνώντας το ρεκόρ του Lithium που περιείχε 27! PS. “Here’s a little agit for the never-believers”: Λέγεται ότι το automatic for the people ήταν το CD που βρέθηκε στο σπίτι του Cobain μετά την αυτοκτονία του.
Κορίνα – Pop the posers
Oasis – Dont Look Back In Anger
Η αγάπη των Oasis για τους Beatles είναι γνωστή και συχνά εμφανής στη μουσική τους. Έτσι, και στο Don’t look back in anger χρησιμοποιούν στην εισαγωγή ένα riff πιάνου εμπνευσμένο από το “Imagine” , αφενός, όπως εχουν δηλώσει, για να ξεσηκώσουν τα πλήθη και, αφετέρου, για να τονίσουν την επιρροή από τους Beatles, ώστε να μυήσουν, σε δεύτερο χρόνο, τους δικούς τους νεότερους φαν στη μουσική των “σκαθαριών”. Αλλά δεν είναι μόνο η μουσική που δανείζεται κάτι από τους Beatles. Το δίστιχο “I’m gonna start a revolution from my bed/ ’cause you said the brains I had went to my head” δεν παραπέμπει απλά στα εμβληματικά bed-ins for peace του John Lennon και της Yoko Ono. Το δίστιχο αυτό το χρησιμοποίησαν τα αδέρφια Gallagher αυτούσιο από μια ηχογράφηση του Lennon, όπου είχε ξεκινήσει να καταγράφει τα απομνημονεύματά του.
SoTrek – HUMBA!onair
LCD Soundsystem – Daft Punk Is Playing At My House
Γκρουπάρα, δισκάρα, τραγουδάρα… Οι LCD Soundsystem “καλούν” τους Daft Punk να παίξουν στο σπίτι τους και γίνεται ο κακός χαμός…
Well Daft Punk is playing at my house, my house
I waited 7 years and 15 days
There’s every kid for miles at my house, my house
And the neighbours can’t call the police
There’s a fist fight brewin’ at my house, my house
Because the jocks can’t get in the door
When Daft Punk is playing at my house, my house
You got to set them up kid, set them up
geosonic – Night Stroll
Social Distortion – Prison Bound
H αγάπη του Mike Ness για τον Johny Cash και την country είναι μάλλον γνωστή και δεν προδίδεται μόνο από την εκπληκτική διασκευή στο “Ring Of Fire” που έγινε μεταγενέστερα απο την κυκλοφορία του Prizon Bound. Εδώ στο δεύτερο album της μπάντας το οποίο έχει αρκετά διαφορετική ηχητική κατεύθυνση από τον προκάτοχό του, ο Cash βρίσκεται παντού… Το Prizon Bound είναι ένα album αυτοβιογραφικό αφού o frontman των Social Distortion πέρασε κάποιο διαστήμα της ζωής του το κατώφλι των φυλακών για διάφορα μικροαδικήματα.
Στο ομώνυμο τραγούδι γράφει:
Well, they take away my freedom of expression or action
And Johnny says I’ll walk the line
ΠιΖήτα – Κι Αν Είναι Θόρυβος, Μην Τον Φοβάσαι / HUMBA!onair
Modern Life Is War – D.E.A.D.R.A.M.O.N.E.S
It’s our life!
We do what we choose!
Black jeans, black shirt, black shoes!
Mom and Dad still don’t approve
Οι Modern Life Is War – που μου ήρθαν αμέσως στο μυαλό, διαβάζοντας το θέμα – είναι μια πενταμελής μπάντα από την Iowa από το 2002. Εδώ θυμούνται τα νιάτα τους και απλά μας λένε ότι όπως όταν ήταν εκείνοι μαθητές, η ιστορία εξακολουθεί να είναι η ίδια. Τα παιδιά που διαφέρουν, που έχουν άλλες δεξιότητες, κλίσεις, ανάγκες έκφρασης θα είναι οι “Ramones” της γενιάς τους – τραγούδι που σε κάνει να θες να πετάξεις από το παράθυρο. Εσύ ο ίδιος, στο παρελθόν αλλά κυρίως στο παρόν…
Duke Zappa – Famous Last Words
Υπάρχουν πολλές στιγμές που μπορεί να φανούν περίεργες. Ή σουρρεαλιστικές. Ή, όπως θα έλεγε κάποιος ιντερνετάκιας, META. Όταν, ας πούμε, μια μπάντα διασκευάζει ζωντανά επί σκηνής ενα τραγούδι που φτιάχτηκε για αυτήν, και μάλιστα παρέα με τον τύπο που το έγραψε για αυτούς. Και όμως. Ramones, διασκευάζουν Motorhead, παρέα με την αυτού μεγαλειότητα του Lemmy Kilminster, σε εκείνη τη θρυλική τελευταία συναυλία τους, στο Palace, στο Los Angeles..