-Μια πάπια, μα ποια πάπια;
-Μια πάπια με παπιά!
-Μια πραγματικότητα, μα ποια πραγματικότητα;
-Μια πραγματικότητα με μπόλικη λιτότητα.
Έχουμε και λέμε:
Τις τελευταίες μέρες έχω πάθει πραγματικότητα.
Ανησυχώ.
Ναι, όμως ποια πραγματικότητα; Σάμπως είναι μία; Εγώ έπαθα τη χειρότερη. Αυτή των ΜΜΕ.
Ειδήσεις κάθε μία ώρα. Ενημέρωση μέχρι να πνιγώ. Πνίγομαι.
Και το χειρότερο; Δε μπορώ να διαβάσω ένα βιβλίο.
Για να το γενικεύσω, ένα κομμάτι της γενικής κρίσης που βιώνουμε είναι η έλλειψη πολιτισμού του βιβλίου. Η γνώση είναι παντού διεσπαρμένη. Σπόροι δίχως ρίζα. Δε θυμόμαστε τι μάθαμε κι από πού. Όμως η κάθε πληροφορία θέλει το χρόνο της και το λόγο της για να γίνει κομμάτι μας. Αλλιώς είμαστε σα δοχεία που γεμίζουν κι αδειάζουν αδιάκοπα. Δεν είναι κάτι απλουστευτικό αυτό που λέω. Κάντε το πείραμα: Πάρτε ένα βιβλίο και όσες μέρες διαβάζετε μην ανοίξετε καθόλου τηλεόραση, μη μπείτε στα social media.
1, η μέρα θα μεγαλώσει. 2, θα αυξηθεί η ικανότητα συγκέντρωσης. 3, θα αυξηθεί η ικανότητα επίλυσης προβλημάτων, 4. Θα αλλάξουν τα θέματα που θέτετε προς συζήτηση στον εαυτό σας και στους άλλους.
Να μου πείτε,τι μας ενδιαφέρουν τα παραπάνω, εφόσον δεν ενδιαφέρουν τη μηχανή μέσα στην οποία κινούμαστε; Πιστεύω πως όταν θα φτάσουμε σε μια ηλικία Χ, θα μας ενδιαφέρει όλους. Εμένα που βρίσκομαι στην ηλικία μείον Χ με ενδιαφέρει από τώρα και γι΄αυτό προσπαθώ να αξιολογήσω την κατάσταση.
Ανάθεμα σ’ αυτόν τον πολιτισμό της κλειδαρότρυπας. Μας έχει κάνει να παίζουμε το χαλασμένο τηλέφωνο. Η τροφή πλέον είναι η πληροφορία και νικητής αυτός που τη μεταδίδει πιο πολλές φορές. Αυτός ο χρόνος αναπόφευκτα χάνεται στην αναπαραγωγή της ενώ θα μπορούσε να είναι ποιοτικός.
Συνομωσιολογία: πάντα υπάρχουν κάποιοι που εκμεταλλεύονται το χρόνο που τους χαρίζουμε όταν εμείς σκορπίζουμε τις δυνατότητές μας σε ανούσιες δραστηριότητες.
Αν κόψουμε αυτό το χρόνο της τηλεόρασης και της βαρεμάρας, επανορθώνουμε άμεσα για τη βόλτα που χρωστάμε στο σκύλο μας, για το επιτραπέζιο που τάξαμε στα παιδιά μας, για μία ώρα γυμναστικής, για τα μαθήματα που χρωστάμε στη σχολή, για μια επισκευή που χρειάζεται το σπίτι μας, για εκείνη τη μάζωξη φίλων που έχουμε αναβάλλει επ’ αόριστον… Και ίσως επιχειρηματολογήσετε έναντι, πως αυτές οι δραστηριότητες είναι ανούσιες. Ωστόσο κατ’ εμέ αυτές σχετίζονται με την πραγματική ζωή, ενώ ο κόσμος της τηλεόρασης και του διαδικτύου είναι ένας κόσμος που στηρίζεται στον απτό πραγματικό κόσμο. «Παίρνω το βάζο απ’ το Α σημείο και το βάζω στο Β». ΑΒ .(τελεία).Αυτός είναι ο απλός κόσμος. Ο κόσμος του πρώτου επιπέδου.
Μου λείπει η απλή ζωή. Να ξυπνάω πρωί, να φτιάχνω την τσάντα μου, το κολατσιό μου, να πάω σχολείο, να γυρίσω, να φάω, να πάω βόλλει/πισίνα/μπάσκετ/μπαλέτο, να γυρίσω πάλι, να φάω, να διαβάσω, να κοιμηθώ! Και ΓΙΑΤΙ να ΚΟΙΜΗΘΩ; Γιατί είμαι κουρασμένη και γεμάτη.
Κι όσο για το άλλο κομμάτι, που μας βασανίζει όλους όσους έχουμε ξεμείνει σ’ αυτόν τον κόσμο το μη ρομαντικό -συνήθως πριν κοιμηθούμε, εμένα κι όταν ξυπνάω- συστήνω την παραπάνω συνταγή με ελαφρές παραλλαγές αναλόγως προτιμήσεων, χωρίς εκπτώσεις σε ποιότητα και θεωρώ ότι μέχρι να την εφαρμόσει ο καθένας μας για τον εαυτό του, θα έρθει και ο φτερωτός θεός και ίσως δεν ξαναφύγει πετώντας…
(και… λίγο γέλιο εντός κι εκτός πραγματικότητας)
\\\ληδα