(βάλε να παίζει αυτό καθώς θα διαβάζεις)
A Hawk & A Hacksaw + The Hun Hangár Ensemble – Serbian Cocek
να τρέχουμε ξυπόλητοι σε χωμάτινους δρόμους_ε;
εγώ με το βιολί, εσύ με το ακορντεόν
στις μύτες των ποδιών να στριφογυρίζουμε
ανάμεσα στη σκόνη από το χώμα που σηκώνεται
να βγαίνουν γιαγιάδες με μαντίλια απ’ τα ισόγεια σπίτια
οι παππούδες να μας κουνάνε το κεφάλι καταφατικά
και τα παιδιά της γειτονιάς, ξυπόλητα κι αυτά, να μας παίρνουν απο πίσω
με μπάλες και χρωματιστά μπαλόνια και γλυφιτζούρια κόκκινα κοκοράκια
μακριά λουλουδιαστή φούστα εγώ, κοντό ξεφτισμένο παντελόνι εσύ
να γέρνω το κεφάλι αριστερά, να γέρνεις το κεφάλι δεξιά
να κάνω σαν σπανιόλα χορεύτρια κι εσύ να γελάς
να κάνεις σαν ταυρομάχος και να γελάω εγώ
να ξαπλώνουμε σε λιβάδια με λουλούδια μετά
με κόκκινες παπαρούνες για την ακρίβεια του πράγματος
ή με φούξια τουλίπες
να μας καίει ο ήλιος και..
τι θες κι άλλα;
γιατί εμένα μου φτάνουν αυτά.
όλα πιο εύκολα θα ήταν αν αντί για ελληνικά, ισπανικά, αραβικά, κινέζικα..
μιλάγαμε μουσική.
Άρτεμις