Στέλα .
Ειρήνη .
έφτασε η σειρά μου να ανεβάσω editorial.
δεν είχα χρόνο να το γράψω.
έτσι είναι.
δεν είχα χρόνο.
πότε?
δεν είχα μυαλό να το φανταστώ.
έχει η φαντασία χρόνο?
έτσι είναι.
δεν είχα μυαλό.
δεν είχα γεύση να το δοκιμάσω.
έχει η γεύση χρόνο?
έτσι είναι.
δεν είχα γεύση.
μπορώ να είμαι ειλικρινής?
δεν θέλω να γράψω για μουσική.
θέλω να ακούσω μουσική.
έτσι είναι.
και έτσι θα είναι .
θέλω μόνο να ακούσω μουσική.
και γω.
Στέλα !
Ειρήνη!
το σαββατοκύριακο κάπου σε συνάντησα.
σε ποιο χρόνο?
εκεί έκανε ώρες πολλές, φώς, σκοτάδι, πίστη.
σε ποιο χρόνο?
πριν λίγο σκέφτηκα να σου ζητήσω να μοιραστούμε κάτι.
πριν λίγο.
αν θέλεις.
γράφω λοιπόν αυτές τις λέξεις και στις στέλνω με μάιλ.
θα προτιμούσα με γράμμα, αλλά θα αργήσει και αύριο πρέπει να ανέβει το κείμενο.
δεν φτάνει ο υλικός χρόνος .
και κάνεις ότι θέλεις με αυτές.
τις σβήνεις, γράφεις πάνω τους, δίπλα τους, ενδιάμεσα, στην κατηφόρα τους, αφήνεις λευκή σελίδα.
σημειώνεις ή βαθμολογείς.
και αύριο ανεβάζεις το σύμπλεγμα στο music society website.
ή δεν γράφεις τίποτα.
μου απαντάς στο μάιλ να πάω να αλλάξω δέρμα.
δεν είναι χρόνος για αλλαγή δέρματος.
ναι.
σίγουρα ναι.
ένα εντελώς απειθάρχητο editorial.
εντός χρονικών ορίων.
ένα ανυπάκουο editorial.
εντός λευκής σελίδας.
μια έκπληξη για σένα και για μένα.
ένα δώρο.
πολλά δώρα.
λες επιτρέπεται κάτι τέτοιο, μία φορά στην ζωή των editorialistas?
μπορούμε οι editorialistas να είμαστε εγωιστές εις βάρος των άλλων?
ή απλά εγωιστές?
κάπου διάβασα οτι όλα επιτρέπονται μια φορά.
τι τεράστια μπούρδα.
είναι πράγματι μπούρδα.
όπως το να σκοτώσεις μια φορά.
νομίζω πως το έχω κάνει.
σκέφτομαι τις ιστορίες των editorialistas.
ξέρεις.
ξέρω?
αυτές που λέμε στους εαυτούς μας :
για εμάς, για τους άλλους, αυτές που λέμε στους εαυτούς μας ότι φανταζόμαστε ότι λένε οι άλλοι για μας.
πόσες πολλές / σαν ρυτίδες ποικιλόμορφες.
χωρίς καν να μιλάμε κάποιες φορές.
είναι που δεν χρειάζεται.
ενδιαφέρον.
αυτές οι ιστορίες μας μεταμορφώνουν τελικά σε lego όμοια ανθρωπάκια.
νιώθω σαν jenga.
τουβλάκια για πιο κυριολεκτικά.
μου τραβάνε τα ξυλοτουβλάκια κυριολεκτικά.
επικοινωνούμε σαν κολλημένα mainstream ρομπότ.
είναι λες όλα τα ρομπότ mainstream?
Στέλα ,
Ειρήνη ,
γύρισα από την γενική συνέλευση του σταθμού,
και γω,
με σκονισμένα μάγουλα και γεύση ζάχαρη άχνη από την βασιλόπιτα
δεν κέρδισα το φλουρί / να δεις στημένο ήταν
…νομίζω πρέπει να κοντεύει η πρώτη ώρα της Πέμπτης
…νομίζω πρέπει να κοντεύει η πρώτη ώρα της Παρασκευής
νιώθω κουρασμένη και νυστάζω.
νιώθω κουρασμένη ,όμως δεν βρίσκω για ποιον να κοιμηθώ
τρέχω με πολλά τον τελευταίο καιρό, δεν μου φτάνουν οι ώρες τις μέρας και κλέβω απ’της νύχτας.
░
* * *
αλλά ….για στάσου.
ακούω.
γιατί εγωιστές οι editorialistas?
όπως ένα μουσικό ντουέτο, γιατί όχι και ένα ντουέτο κειμένων?
ναι! αυτό είναι, το βρήκα.
ΝΑΙ!
ηρέμησα τώρα → την ίδια ακριβώς στιγμή γελάω με την σκέψη αυτή.
ηρέμησα τώρα → την ίδια ακριβώς στιγμή γελάω που γελάς με την σκέψη αυτή.
μόλις δημιούργησα μία καθησυχαστική ιστορία.
πάντα θα υπάρχει μία καθησυχαστική ιστορία.
τρομερή η ανάγκη του ανθρώπου editorialista.
τρομερή η ανάγκη του ανθρώπου.
να σκεπάζει κάθε εγωιστική πράξη, κάθε πράξη ελεύθερης έμπνευσης που όμως παραβαίνει τους κανόνες, κάθε ανυπάκουη θέληση,,,
όμορφες οι εγωιστικές πράξεις.
με ‘αυτό το κάτι’ των καλών προθέσεων
‘αυτό το κάτι’ που έχει κάπως, κάπου, κάποτε ξαναγίνει βρε αδελφέ σε αυτή την ζωή
ή δεν είχε ποτέ την ευκαιρία να γίνει.
‘αυτό το κάτι’ το δικαιολογημένο
είναι οι καλές προθέσεις δικαιολογημένες?
«…επειδή τό αδοκίμαστο καί τό απ’αλλού φερμένο
δέν τ’αντέχουν οί άνθρωποι …» Οδυσσέας Ελύτης.
Στέλα ·
Ειρήνη·
βάζω για χρονόμετρο το επόμενο τραγούδι που έχω χιλιοακούσει..
σαν μια γλυκιά συνήθεια …και σου γράφω λίγα λόγια ακόμα.
θέλω τα τραγούδια να διαρκούν πάντα.
http://www.youtube.com/watch?v=u37RF5xKNq8
σου αρέσει?
πολύ!
βρίσκεις και εσύ μαγικές τις απώλειες και τις αγκαλιές στα φθινοπωρινά φύλλα?
μου αρέσει να αγκαλιάζομαι με φύλλα παλιωμένα – ναι.
11 λεπτά και 143 ανάσες.
είμαι συναχωμένη.
με πάνε οι συνειρμοί πριν με πάνε τα όνειρα.
οι συνειρμοί μου πλέκουν τα όνειρα .
διαβάζω Οδυσσέα Ελύτη και ακούω μουσική.
διαβάζω εσένα και ακούω το φτέρνισμα μου.
«Τα τρία Τ της επιτυχίας: Ταλέντο, Τόλμη, Τύχη»
πέθανε ο Τολμηρός.
έζησε πιο πολύ ο Τολμηρός.
«Την αλήθεια την «φτιάχνει» κανείς ακριβώς όπως φτιάχνει και το ψέμα»
πιο δύσκολα.
δεν ξέρω πώς.
«Αρκετά λατρέψαμε τον κίνδυνο κι είναι καιρός να μας το ανταποδώσει»
πιο γρήγορα.
σε ποιον χρόνο?
«Το «κενό» υπάρχει όσο δεν πέφτεις μέσα του»
ναι.
κενότητα.
«Για να πατάς στέρεα στη γη, πρέπει το ένα πόδι σου να είναι έξω από τη γη»
ακροβατικό μυαλό. αστεροειδής Β612.
και ελαφρύ βήμα. αστεροειδής Γή2012.
«Είναι διγαμία ν’ αγαπάς και να ονειρεύεσαι»
να αγαπάς και να μην ξεχνάς.
αν αγαπάς δεν θα ξεχάσεις.
«Έχεις μια γεύση τρικυμίας στα χείλη –
Μα πού γύριζες»
θυμάμαι κάτι παλιό και στο αντιγράφω :
‘it seems to me I am trying to tell you a dream – making a vain attempt , because no relation of a dream can convey the dream- sensation ,that commingling of absurdity, surprise , and bewilderment in a tremor of struggling revolt, that notion of being captured by the incredible which is of the very essence of dreams…’
(Joseph Conrad – Heart of darkness)
τέλειωσε.
ίσως.
Στέλα ?
Ποια?
καληνύχτα. (εκτός χρόνου)
καλημέρα (ποιου χρόνου? πες ξανά! Big time? )
περίληψη:
στην Ειρήνη αρέσουν οι εκπλήξεις.
στην άλλη κοπέλα επίσης.
και επειδή κανένας δεν τους κάνει μία, έφτιαξαν μία.
σε χρόνο με δική τους διάρκεια.
σε χρόνο με δικό τους ρυθμό.
αυτό το κείμενο ήταν μουσικό.
αυτό το κείμενο πήρε τον χρόνο του.
_
_
_
____
__
Ειρήνη Β. Μ. – )ςτ(