Όπως κάθε χρόνο, έτσι και φέτος ακούσαμε πολλή μουσική.
Έντεκα παραγωγοί του σταθμού επιλέγουν τα πιο αγαπημένα τους albums για το 2024!
[Ahmed] – Giant Beauty
Πενταπλό cd (ξανά) προσδιορισμού του τι σημαίνει η τζαζ σήμερα
Τρωγλοδύτης του Ήχου
90 Day Men – We Blame Chicago
Ένα σπουδαίο box set. Μια εξαιρετική δουλειά της Numero Group, που ενισχύει την εξόρυξη και τη διατήρηση της μουσικής ιστορίας. Απολαυστική ακρόαση σε μια συλλογή που έχει όλα όσα χρειάζεστε για να μπείτε στον κόσμο των 90 Day Men.
Ματούλα Πίκουλα (Hanging in the wire)
Aaron Lee Tasjan – Stellar Evolution
Ο Aaron Lee Tasjian έφτιαξε ένα ιδιαίτερο album που έβαλε όλα τα άγχη μιας ύπαρξης σε έναν κόσμο που γενικώς δεν είναι ακριβώς και το πιο εύκολο πράγμα να υπάρχεις. Η δουλειά του ακούγεται απνευστί.
βα. αλ. (Ανθρακωρηχείο)
Adrianne Lenker – Bright Future
Και μόνο η μελωδία του Sadness As A Gift, ενός ίσως από τα καλύτερα τραγούδια που ακούστηκαν φέτος, θα αρκούσε για να έχει μια θέση εδώ το album της Adrianne Lenker. Ο τρόπος με τον οποίο καταφέρνει να απογυμνώσει τις μελωδίες της η κα Lenker για να φτάσει στην ουσία τους είναι αριστουργηματικός.
βα. αλ. (Ανθρακωρηχείο)
Πρώτα και κύρια ένα ευχαριστώ στο Ανθρακωρυχείο που μας σύστησε τη φιλτάτη καλλιτέχνιδα. Μπορεί να ποζάρει στο εξώφυλλο με ένα καουμπόικο καπέλο, αλλά η μουσική απέχει παρασάγγας από έναν απλό κάντρι φολκ ήχο. Η κυρία Λένκερ μάλλον έχει καταπιεί την Κάρεν Ντάλτον και με όλη της την ειλικρίνεια μας χαρίζει το πιο τρυφερό τραγούδι για το 2024, το Sadness as a Gift. Την ευγνωμονούμε για αυτό.
Ανδρέας Ζαβιτσάνος (Underground Railroad)
Alice Coltrane – The Carnegie Hall Concert
Ηχογραφημένο τον Φλεβάρη του 1971. Για πρώτη φορά κυκλοφορεί 53 χρόνια μετά στην ολότητά του, τον Μάρτη του 2024. Κυρίες και κύριοι αν αποφασίσετε να μπείτε στο ταξίδι αυτών των τεσσάρων πλευρών του δίσκου, τότε εισέρχεστε σε έναν κόσμο που η ύλη είναι τόσο ρευστή όσο και άπειρη.
Ανδρέας Ζαβιτσάνος (Underground Railroad)
Andrew Gabbard – Ramble and Rave On!
Ένας πανέμορφος ποπ δίσκος. Τίποτα το ρηξικέλευθο. Απλώς 12 τραγουδάκια που νομίζεις ότι τα άκουγες πάντα και συνεχίζεις να τα ακούς, γιατί σε κάνουν να αισθάνεσαι ωραία, και αυτή είναι μια αίσθηση που σιγά-σιγά εκλείπει. Στο Magic Taxi ο γλυκούλης Άντριου υποδύεται τον Τζον, τον Πολ, τον Τζορτζ και τον Ρίνγκο. Και κυρίως τον Ρίνγκο. Σαν να ήταν αυτός το απόλυτο είδωλο. Ίσως και να ήταν… ποτέ δεν ξέρεις…
Ανδρέας Ζαβιτσάνος (Underground Railroad)
Arooj Aftab – Night Reign
Με επίκεντρο δύο ποιήματα της Mah Laqa Bai Chanda, της πρώτης ποιήτριας που εξέδωσε ποιητική συλλογή στα Urdu, διασκευές του κλασικού Autumn Leaves και του σχεδόν στοιχειωμένου Bolo Na, η Arooj Aftab δημιουργεί έναν δίσκο για να φωτίσει τις ατελείωτες νύχτες του χειμώνα.
Κορίνα-Εύη (Pop the Posers)
Beings – There Is A Garden
Αν όχι ο καλύτερος, σίγουρα ο πιο αγαπημένος δίσκος για το 2024. Τελικά η απόλυτη δισκάρα για το 2024. Ναι υπάρχει ΕΝΑΣ κήπος. Το όλον. Πνεύμα και κρέας ως Ένα. Απολλώνιο και διονυσιακό. Προσευχή και όργιο. Και πάνω από όλα αυτό το αδιανόητο μέτρημα στα τύμπανα. Ανθρώπινο, τόσο πολύ ανθρώπινο.
Ανδρέας Ζαβιτσάνος (Underground Railroad)
Beth Gibbons – Lives Outgrown
Η Beth έβγαλε ένα δύσκολο άλμπουμ. Στη σημερινή εποχή που αν κάτι δε σου αρέσει στα πρώτα 30 δευτερόλεπτα, το προσπερνάς, η Beth αποφάσισε να ακολουθήσει το δύσκολο δρόμο του πειραματισμού (άντε τώρα να πεις τι είδος είναι αυτός ο δίσκος…). Το ότι έχει όμως την καλύτερη φωνή του κόσμου, τα κάνει όλα πιο εύκολα.
Νίκος Ταλεμόπουλος (Άγρυπνοι Στην Αθήνα)
Η Beth Gibbons μοιάζει σα να μας παρουσιάζεται για πρώτη φορά, παρά την 20ετή (και βάλε) γνωριμία μας μέσω των Portishead. Το ‘Lives Outgrown’ είναι folk, είναι πειραματικό, είναι ταξιδιάρικο με έναν δικό του εσωστρεφές τρόπο, μα κυρίως είναι απόλυτα προσωπικό. Ένα άλμπουμ που χρειάστηκε μια δεκαετία να πραγματοποιηθεί, βγαίνει προς τα έξω σαν μια αυθόρμητη ανάγκη της Gibbons κόντρα στον χρόνο να μας μιλήσει για εκείνη και στην ακρόαση του μοιάζει με ένα όστρακο στον βυθό της θάλασσας που ανοίγει αργά, μέσα του εμφανίζεται ένα πολύτιμο μουσικό μαργαριτάρι και στο τέλος – όταν αυτή ολοκληρωθεί – κλείνεται και πάλι στον εαυτό του.
ToSofoPaidi (blanketed by static)
Η εμβληματική και απόκοσμη φωνή της Beth Gibbons προσήλθε φέτος στο προσκήνιο και διαπιστώσαμε ότι περιέχει την ίδια οικειότητα που είχαμε εισπράξει στο παρελθόν. Ένας δίσκος με ουσία και σκοτεινή ομορφιά.
Ματούλα Πίκουλα (Hanging in the wire)
Τριάντα χρόνια μετά το φοβερό Dummy των Portishead η Beth Gibbons που κοντεύει πια τα 60 της χρόνια, στο πρώτο ολόδικό της album. Δέκα τραγούδια που κινούνται σε διαφορετικά ηχοτοπία με κοινό παρονομαστή όμως την ξεχωριστή φωνή της. Ένα μοναδικό μουσικό ταξίδι που όταν φτάνει χωρίς να το καταλάβεις καλά καλά στο ‘’Whispering Love‘’ το τελευταίο τραγούδι, σου αφήνει μια τέτοια γλύκα που θες να το ξαναζήσεις!
geosonic (Night Stroll)
Bill Ryder Jones – Iechyd Da
Ο Bill Ryder Jones μας προσκαλεί να εμπλακούμε στη θλίψη του και ταυτόχρονα να γιορτάσουμε μαζί του. Ένας πραγματικά πολύ όμορφος δίσκος, που μας κάνει να υψώσουμε τα ποτήρια μας και να πούμε ‘εις υγείαν’ μαζί του.
Ματούλα Πίκουλα (Hanging in the wire)
Billy Strings – Highway Prayers
O Billy Strings έχει ανοίξει τα φτερά του όχι μόνο μακριά από τη φωλιά του bluegrass αλλά και του ακόμα πιο “ελεύθερου” στη φόρμα jamgrass και φτιάχνει ένα πλούσιο σε όλες τις εκφάνσεις του album που φλερτάρει ανοιχτά από την pop μέχρι την jazz και την ψυχεδέλεια.
βα. αλ. (Ανθρακωρηχείο)
Βοb Vylan – Humble As The Sun
Το Λονδρέζικο ντουέτο σε μια γιορτή, ξανά, μπασταρδεμένων ήχων και στυλ – από ραπ σε χάρντκορ κι από grime σε alternative rock. Με τη γνωστή θεματολογία τους, αλλά με ένα ενθαρρυντικό τόνο για την αυτοπροστασία μας από όλο αυτόν το ζόφο.
ΠιΖήτα (Κι Αν Είναι Θόρυβος, Μην Τον Φοβάσαι, HUMBA!onair)
Charley Crockett – $10 Cowboy
O νεαρός σχετικά Charley Crockett αποτελεί ίσως τον πιο παραγνωρισμένο, αυτή τη στιγμή, καλλιτέχνη στην ευρύτερη country & americana σκηνή. Μανιακά εργατικός, απίστευτα δημιουργικός και σίγουρα σταθερά εμπνευσμένος. Και αν το σκονισμένο του και τραχύ του ύφος τον κρατάει μακριά από τα καλογυαλισμένα πατώματα, αυτό και μόνο προσθέτει επιπλέον ενδιαφέρον.
βα. αλ. (Ανθρακωρηχείο)
Chat Pile – God’s Country
Ναι ο κόσμος μας πάει από το κακό στο χειρότερο. Υπάρχουν μπάντες που θέλουν να δημιουργήσουν πάνω στα χάλια και να απαλύνουν τις πληγές μας. Αυτό κάνουν οι τύποι από την Οκλαχόμα, με κιθάρες που δεν σχετίζονται με κανένα metal format ως το έχουμε στο μυαλό μας, με φωνητικά που από την απαγγελία γυρνάνε στις κραυγές και με έναν πλούτο συνθέσεων που αυτός ο δίσκος ύστερα από 30 χρόνια θα θεωρείται δίσκος «σταθμός».
ΠιΖήτα (Κι Αν Είναι Θόρυβος, Μην Τον Φοβάσαι, HUMBA!onair)
Chuck Ragan – Love & Lore
Η πιο χαρακτηριστική φωνή στο αμερικάνικο πανκ/χάρντκορ, με το γρέζι παρέα με παίχτ(ρι)ες καλούς(ές) βγάζει δίσκο επιτομή της alternative country ή όπως λέγεται. Σε παίρνει από το χέρι και σου δίνει αγάπη όπως λέει κι ο τίτλος. Πλούσιες ενορχηστρώσεις, δυναμικές συνθέσεις. Ν΄αγαλλιάζει η ψυχή…
ΠιΖήτα (Κι Αν Είναι Θόρυβος, Μην Τον Φοβάσαι, HUMBA!onair)
Cindy Lee – Diamond Jubilee
Εκλεκτικοί lo-fi ήχοι που αξίζει τον κόπο να αφιερώσει κανείς 2 ώρες για να τους εξερευνήσει. Τα φωνητικά ταιριάζουν πολύ με την αισθητική του και είναι ένας δίσκος που εμπνέει και ενδυναμώνει.
Ματούλα Πίκουλα (Hanging in the wire)
Crack Cloud – Red Mile
Η κολλεκτίβα από τον Καναδά έβγαλε ένα πολύ ωραίο καλοκαιρινό δίσκο, με απλές μελωδίες, ανδρικά και γυναικεία φωνητικά, που βγάζει μελαγχολία αλλά και αισιοδοξία.
Νίκος Ταλεμόπουλος (Άγρυπνοι Στην Αθήνα)
The Cure – Songs of a Lost World
Όταν μια μπάντα με την οποία μεγάλωσες βγάζει καινούργιο άλμπουμ εν έτει 2024, ύστερα από 16 χρόνια απουσίας, η πρώτη αντίδραση που έρχεται στο μυαλό είναι “επιφύλαξη¨. Όμως στην περίπτωση των Cure τα πράγματα είναι εντελώς διαφορετικά. Το Songs of a Lost World σε γυρνάει εκεί πίσω στα νιάτα σου, η φωνή του Robert Smith μοιάζει να μην έχει γεράσει ούτε μια μέρα και ο ήχος τους παραμένει ό,τι ακριβώς θα ευχόσουν και θα προσδοκούσες.
ToSofoPaidi (blanketed by static)
Θα μπορούσε και να μην είχε γίνει ποτέ; Ίσως. Είναι τόσο καλό όσο λένε όλοι. Μάλλον όχι. Προσθέτει κάτι καινούργιο; Αν πιστεύεις ότι κάθε νέα ρυτίδα ή κάθε νέα άσπρη τρίχα αναδεικνύει την ομορφιά; Τότε ναι. Αξίζει για τη φωνή του Ρόμπερτ Σμιθ, που 46 χρόνια μετά από τότε που την πρωτοάκουσες, αναγνωρίζεις την ομορφιά των ρυτίδων της. Και γιατί υπάρχει και αυτός ο στίχος στο And Nothing Is Forever: I know, I know / That my world has grown old.
Ανδρέας Ζαβιτσάνος (Underground Railroad)
The Decemberists – As It Ever Was, So It Will Be Again
Ένας δίσκος που ακούγεται πολύ ευχάριστα, παρότι τα θέματα που πραγματεύονται τα τραγούδια είναι από σκοτεινά έως μακάβρια!… Ωστόσο οι Decemberists, με τις όμορφες μελωδίες τους και τις ευφάνταστες ενορχηστρώσεις τους, κρατούν τους ακροατές από την αρχή ως το τέλος του άλμουμ.
Κορίνα-Εύη (Pop the Posers)
Οι Decemberists έθεσαν τον πήχη πολύ ψηλά και πραγματικά μοιάζουν αλάνθαστοι. Το “As It Ever Was, So It Will Be Again” έχει μια πολύ γεμάτη γεύση της ουσίας τους. Ο Colin Meloy και η παρέα του είναι σίγουρα σε φόρμα, ο δίσκος περιέχει τα πάντα και κλείνει μ’ ένα κρεσέντο 19λεπτών που έχει ένα φοβερό κιθαριστικό φινάλε.
Ματούλα Πίκουλα (Hanging in the wire)
Η εκπομπή είναι φανατικός οπαδός των Decemberists, και ως εκ τούτου δε μας διακρίνει η παραμικρή “αντικειμενικότητα” σχετικά με τη δουλειά τους, και άρα δεν έχει κανένα νόημα να γράψουμε πόσο δυνατό και ουσιαστικό είναι αυτό το album των Decemberists. Αλλά θα το γράψουμε: To As It Ever Was, So It Will Be Again είναι ένα δυνατό και ουσιαστικό album των Decemberists.
βα. αλ. (Ανθρακωρηχείο)
Drug Church – Prude
Λιτό κι απέριττο. Δίχως πολλές φιοριτούρες, εξάλλου οι συνθέσεις είναι τόσο όμορφες και δυναμικές. Όσο για τα φωνητικά του κυρίου Patrick Kindlon είναι τέτοιος ο συνδυασμός κυνικής πρόζας και ενέργειας που βγάζει, προσθέτοντας την τέλεια πινελιά σε στίχους που περιγράφουν τη συνθήκη ζωής στον καπιταλισμό των ΗΠΑ (που σιγά σιγά έρχεται κι εδώ).
ΠιΖήτα (Κι Αν Είναι Θόρυβος, Μην Τον Φοβάσαι, HUMBA!onair)
Dua Lipa – Radical Optimism
Συγκλονιστικό; Σίγουρα όχι. Άρτιο; Απόλυτα ναι. Στα ερείπια του ύστερου μεταφορντισμού, ξαφνικά, για τούτη την όμορφη κονσέρβα στήνεται μια αριστοτεχνική γραμμή συναρμολόγησης που θυμίζει ένδοξες στιγμές της πρώτης μεταπολεμικής βιομηχανικής εικοσαετίας. Τα πολλά λεφτά δεν φέρνουν ευτυχία. Αγοράζουν όμως εξαιρετικό ουίσκι και καλά ναρκωτικά.
Ανδρέας Ζαβιτσάνος (Underground Railroad)
English Teacher – This Could Be Texas
Ένα από τα πιο ωραία ντεμπούτο albums των τελευταίων χρόνων. Αν σας αρέσουν οι Black Country New Road και οι Dry Cleaning, εδώ θα συναντήσετε στοιχεία που θα σας τραβήξουν το ενδιαφέρον. Αυτό που μου συνέβη με τον συγκεκριμένο δίσκο, είναι πως έβρισκα σε κάθε τραγούδι μικροσκοπικές εκπληκτικές λεπτομέρειες που αποκαλύπτονταν με τις επαναλαμβανόμενες ακροάσεις.
Ματούλα Πίκουλα (Hanging in the wire)
Fontaines D.C. – Romance
Όλοι οι δίσκοι των Fontaines D.C. είναι πολύ καλοί, αλλά σε όλους κάτι μου έλλειπε. Μέχρι που έβγαλαν το Romance στο τέλος του καλοκαιριού. Ένας δίσκος που σε βάζει από την αρχή σε ένα περίεργο τριπάκι, που δεν ξέρεις ποιο κομμάτι σου αρέσει περισσότερο αλλά νιώθεις ότι πρέπει να το ακούσεις από την αρχή ως το τέλος. Εκεί που άλλες μπάντες στο ίδιο ίδιο είδος όπως οι IDLES δείχνουν να έχουν πιάσει ταβάνι, οι Fontaines D.C δείχνουν ότι έχουν ακόμα πολλά να δώσουν. Για μένα (που λέει και ο… Λουτσέσκου), ήταν ο δίσκος της χρονιάς.
Νίκος Ταλεμόπουλος (Άγρυπνοι Στην Αθήνα)
Σούπερ δίσκος με φοβερά κομμάτια, άλλοτε πιο ξεσηκωτικά (βλ.Starbuster) κι άλλοτε πιο χαλαρά (βλ. In this Modern World), που όμως όλα γίνονται εύκολα αγαπημένα (βλ. Favourite). Δεν περιμέναμε τίποτα λιγότερο από τους Fontaines DC!
Κορίνα-Εύη (Pop the Posers)
Godspeed You! Black Emperor – No Title as of 13 February 2024 28,340 Dead
Το 8ο studio album των Καναδών με όλα μουσικά συστατικά που μας έχουν συνηθίσει τόσα χρόνια και με έναν τίτλο που υπενθυμίζει το έγκλημα που συντελείται στην Παλαιστίνη με 28.340 νεκρούς από τις 7.10.23 έως τις 13.2.2024. Και το θλιβερό είναι πως ο αριθμός αυτός μεγαλώνει και μεγαλώνει….
geosonic (Night Stroll)
Όταν οι Godspeed βγάζουν δίσκο, ο χρόνος σταματά και όλα τα άλλα πέφτουν σε προτεραιότητα. Αν δεν τους έβαλα πιο ψηλά στη λίστα μου είναι μόνο επειδή έχω τεράστιες απαιτήσεις από αυτούς. Εκτός όλων των άλλων μας χάρισαν και το καλύτερο χειμερινό live για το 2024.
Νίκος Ταλεμόπουλος (Άγρυπνοι Στην Αθήνα)
Είναι φορές που η μουσική ξεπερνάει τα καθιερωμένα πλαίσια μιας απλής διασκέδασης, πολύ απλά γιατί η τέχνη δεν μπορεί να υπάρχει έξω από την πραγματικότητα. Οι GY!BE επέλεξαν πλευρά με την κυκλοφορία του νέου τους άλμπουμ, όπως άλλωστε ανέκαθεν έπρατταν και μας χάρισαν ένα καθηλωτικό μουσικό σύνολο από την αρχή μέχρι το τέλος. Αν βέβαια αποφάσιζαν να το ηχογραφήσουν στο κλείσιμο της χρονιάς, ο τίτλος θα μετρούσε πάνω από 45.000 νεκρούς.
ToSofoPaidi (blanketed by static)
Υπέροχες μουσικές, τα δάκρυα στα μάτια εκείνη την βραδιά στο Floyd και ένας τίτλος που σε κάνει να σκεφτείς το βάρος πίσω από αυτόν τον αριθμό. Οι GY!BE αγγίζουν και αναγνωρίζουν τη φρικτή αλήθεια της γενοκτονίας στη Γάζα και δημιούργησαν ένα απίστευτα ισχυρό έργο τέχνης.
Ματούλα Πίκουλα (Hanging in the wire)
Gurriers – Come And See
Μετά από διάφορα singles, τον Σεπτέμβριο ήρθε η ώρα για το πρώτο album των Gurriers. Άλλοτε πιο τσίτα τα γκάζια, άλλοτε με πιο μελωδικές γραμμές εδώ έχουμε ένα ψυχωμένο σύγχρονο post punk ντεμπούτο και με το Δουβλίνο να δείχνει σαν η πιο hot ευρωπαϊκή πρωτεύουσα στον συγκεκριμένο ήχο αυτή την στιγμή…
geosonic (Night Stroll)
High Vis – Guided Tour
Tρίτος δίσκος για το Λονδρέζικο κουιντέτο κι αφού μίλησαν για τα ψυχικά τραύματα και την απόγνωση στον καταπληκτικό προηγούμενο δίσκο τους, θέλησαν να δώσουν λίγο φως εκεί έξω, δίχως βέβαια να ξεχνιούνται τα «καθημερινά» ψυχικά τραύματα, μόνο που να αφού θυμήθηκαν τις καλύτερες baggy στιγμές της εγγλέζικης σκηνής και με στήριγμα τη μπασογραμμή τους, έφτιαξαν ένα δίσκο λιγότερο κοφτερό αλλά περισσότερο χοροπηδηχτό. Οι High Vis είναι η μπάντα της εργατικής τάξης όπως οφείλει να είναι τώρα πια.
ΠιΖήτα (Κι Αν Είναι Θόρυβος, Μην Τον Φοβάσαι, HUMBA!onair)
Οι Λονδρέζοι δεν δείχνουν να σταματάνε πουθενά! Εδώ έχουμε τον τρίτο τους δίσκο που κυκλοφορεί από την Dais Records όπως και ο προηγούμενος. Δεν ξεχνούν τις hardcore ρίζες τους άλλα αυτό δεν τους αποτρέπει να πειραματιστούν και με άλλα στυλ. Το Guided Tour κλείνει με τον δυναμίτη ‘’Gone Forever’’ που μάλλον συμπυκνώνει και την άποψη τους για τα πράγματα…
geosonic (Night Stroll)
IDLES – TANGK
Μπορεί οι IDLES να έριξαν τους τόνους στο πέμπτο τους άλμπουμ, όμως δκαιωματικά μπήκαν στη δεκάδα των καλύτερων άλμπουμ της χρονιάς, γιατί μέσα στο TANGK θα βρει κανείς κομμάτια που τα λιώσαμε όλη τη χρονιά!
Κορίνα-Εύη (Pop the Posers)
Japandroids – Fate & Alcohol
Αν υπάρχει συνταγή εκεί έξω για το πώς χτίζεται ο τελευταίος δίσκος ενός συγκροτήματος, το ντουέτο από το Βανκούβερ δίνει την απάντησή του. Ύστερα από 18 χρόνια βάζουν ένα τέλος και αυτός ο δίσκος βγάζει όσο πιο έντονα το συναίσθημα αυτό. Πιστεύω πως όλος ο δίσκος ακούγεται σαν ένα μεγάλο ενιαίο τραγούδι που εκεί που πάει να σε μελαγχολήσει με τη δύναμη της κιθάρας σου δίνει το στοιχείο της χαράς. Χαράς για όλα αυτά που έδωσαν και όσα πήραμε από αυτούς.
ΠιΖήτα (Κι Αν Είναι Θόρυβος, Μην Τον Φοβάσαι, HUMBA!onair)
Jerry Cantrell – I Want Blood
Εντάξει δεν είμαι και ο πιο αντικειμενεικός με τους Alice in Chains, είναι η αγαπημένη μου μπάντα. Φέτος ο Jerry Cantrell έφτιαξε έναν old school rock δίσκο πολύ καλοφτιαγμένο, με φοβερή παραγωγή και κιθαριστικά riffs που μοιάζουν απλά αλλά τρως μεγάλο σκάλωμα με τη 2η-3η ακρόαση
Νίκος Ταλεμόπουλος (Άγρυπνοι Στην Αθήνα)
Jessica Pratt – Here in the Pitch
Μέσα σε 30 λεπτά, η Jessica Pratt ανακατεύει μια δόση από 60s μαγεία και λίγη bossanova, και φτιάχνει ένα άλμπουμ που απλά αξίζει να ακουστεί.
Κορίνα-Εύη (Pop the Posers)
Julie Christmas – Ridiculous and Full of Blood
Όταν η Julie έβγαλε το δίσκο, τον θεωρούσα το δίσκο της χρονιάς. Κομμάτια-δυναμίτες, Supernatural, Edge of the World, The Lighthouse, που από το 1ο δευτερόλεπτο ένιωθες ότι δεν αργεί το ξέσπασμα. Άχαστο εννοείται το live της, και της χρωστάω και ένα αφιέρωμα.
Νίκος Ταλεμόπουλος (Άγρυπνοι Στην Αθήνα)
Katya Shirshkova / David Maranha – Le Heron / A Reunião
Δύο διαφορετικές οπτικές στον σύγχρονο ηλεκτρονικό (οκ, στην περισσότερο πειραματική του εκδοχή…) ήχο. Ίσως το άλμπουμ της χρονιάς για την εκπομπή.
Τρωγλοδύτης του Ήχου
Τι απίστευτο τριπάκι είναι αυτό! 35 λεπτά χάσιμο μέσα σε μια σκουληκότρυπα. Στην πρώτη πλευρά μια φωνητική επαναληπτική λούπα που γίνεται ένα τρυπάνι που κεντρίζει τη μεμβράνη μιας μαύρης τρύπας. Στη δεύτερη πλευρά οι φωνές γίνονται θορυβώδεις αντιχήσεις και η μαύρη τρύπα απύθμενη τάφρος. Εδώ το ευχαριστώ ανήκει στον αγαπημένο τρωγλοδύτη. Δισκάρα!
Ανδρέας Ζαβιτσάνος (Underground Railroad)
Keiji Haino / Jim O’Rourke / Oren Ambarchi – With Pats On The Head, Just One Too Few Is Evil One Too Many Is Good That’s All It Is
Άλλη μια ψυχωτική διασκάρα (πως αλλιώς όταν εμπλέκεται ο Haino) από το τρίο που αγκομαχά κάτω από την ταμπέλα ροκ.
Τρωγλοδύτης του Ήχου
KeiyaA – Forever, Ya Girl
Όπου neo-soul, πλέον, βλέπε μια εντελώς γυναικεία ματιά σε άλλο ένα ανδροκρατούμενο πεδίο της μαύρης παράδοσης. Και αυτό είναι πολύ καλό.
Τρωγλοδύτης του Ήχου
Knocked Loose – You Won’t Go Before You’re Supposed To
Τρίτος δίσκος (μαζί με άλλα τέσσερα ΕΡ) για το σχήμα από το Κεντάκι που ξάφνου αγγίζει το mainstream. Μα πώς είναι δυνατόν μια μέταλκορ μπάντα να συνεργάζεται με την Poppy κατόπιν δικής της απαίτησης να παίζει στο Coachella και σε ζωντανή μετάδοση σε τηλεοπτικό πρόγραμμα βράδυ Σαββάτου, λάιβ; Έλα ντε. Ποιος ξέρει; Αυτό που ξέρω εγώ είναι πως οι άνθρωποι έχουν απίστευτες συνθετικές ιδέες αν και πολύ πιο στρωτές, τα φωνητικά δεν είναι brutal και απλά περιγράφουν πιο εσώτερα συναισθήματα, ενώ ο τεράστιος σταυρός στο εξώφυλλο ας πούμε πως παίζει έναν κάποιο ρόλο στη στιχουργική.
ΠιΖήτα (Κι Αν Είναι Θόρυβος, Μην Τον Φοβάσαι, HUMBA!onair)
The KVB – Tremors
Εδώ τα πράγματα δεν είναι τόσο αντικειμενικά, καθώς επηρέασε πολύ και το φοβερό live τους τον Νοέμβρη στο Gazarte. O Nicholas και η Kat σε ένα album που το χαρακτήρισαν ως dystopian pop (ένας αν μη τι άλλο ενδιαφέρον όρος) και που παραλίγο να είχα και σε φυσική μορφή στα χεριά μου αν ήμουν λίγο πιο γρήγορος από τον προηγούμενο Κύριο στο φινάλε εκείνης της φοβερής βραδιάς.
geosonic (Night Stroll)
Libertines – All Quiet on the Eastern Esplanade
Μια δόση αυθεντικής αγγλικής indie pop που ήταν απαραίτητη για τη χρονιά που έφυγε! Οι Libertines, μετά από 9 χρόνια δισκογραφικής απουσίας, επέστρεψαν με το All Quiet on the Eastern Esplanade, το οποίο μπορεί να μη χαίρει της αίγλης των παλιότερων άλμπουμ του συγκροτήματος, όμως περιέχει κομμάτια που ακούσαμε ξανά και ξανά και θα συνεχίσουμε να ακούμε.
Κορίνα-Εύη (Pop the Posers)
Lola Young – This Wasn’t Meant for You Anyway
Φανταστική φωνή! Ακραία σύγχρονοι στίχοι. Έξυπνα εκσυγχρονισμένη παλιομοδίτικη ενορχήστρωση. Χωρίς φιοριτούρα ο πιο πετυχημενος δίσκος της χρονιάς. Όχι για τα λεφτά. Για τα αυτιά και το νόημα. Και φυσικά την πιο πικρή ποπίλα της χρονιάς: το Messy. Και πάλι χωρίς τη συνδρομή της συναδέλφισσας του θερμοκηπίου δεν θα είχα ιδέα. (Και θα ήταν πολύ κρίμα)…
Ανδρέας Ζαβιτσάνος (Underground Railroad)
Love Letter – Everyone Wants Something Beautiful
Tί ντεμπούτο! Ευτυχώς δεν ξέφυγε έστω και τελευταία στιγμή από το ραντάρ. Μιλάμε για αριστούργημα όσον αφορά το “post hardcore”. Υπάρχει μια ευρύτητα στη σύνθεση των τραγουδιών της μπάντας που φτάνουν τα όρια του ήχου όσο πιο μακριά γίνεται, συνδυαστικά δε με τα συναισθηματικά φωνητικά που περιγράφουν μια σειρά από θέματα, παρόντα κι εδώ τα ψυχολογικά προβλήματα και η μάχη του τραγουδιστή σε ένα ανύπαρκτο σύστημα δημόσιας υγείας μέχρι φυσικά – τι άλλο – τη γενοκτονία στη Γάζα. Δίσκος δυναμίτης, δίσκος που σε ταράζει, δίσκος που θέλει προσοχή για να ανακαλύψεις τα κιθαριστικά διαμαντάκια.
ΠιΖήτα (Κι Αν Είναι Θόρυβος, Μην Τον Φοβάσαι, HUMBA!onair)
Marika Hackman – Big Sigh
Χρειάστηκαν τέσσερα χρόνια ώστε η Marika Hackman να μας παρουσιάσει κάτι καινούργιο και μάλιστα πολύ διαφορετικό από τις προηγούμενες δύο δουλειές της, τόσο μουσικά, όσο και στιχουργικά. Το Big Sigh -το οποίο η ίδια χαρακτηρίζει ως το πιο δύσκολο άλμπουμ που έχει γράψει- σε προσεγγίζει με μπόλικο συναίσθημα από το ξεκίνημα του και σε κερδίζει με την άμεση απλότητα του.
ToSofoPaidi (blanketed by static)
The Mavericks – Moon & Stars
Οι Mavericks στην 3η δεκαετία τους, μετά από αρκετά πάνω και κάτω διανύουν μια έντονα δημιουργική περίοδο, και ενώ πάντα κοιτούσαν προς το Νότο εδώ έχουν φτιάξει ένα ανοιχτό σε μουσικές επιδράσεις album με πραγματικά εμπνευσμένες στιγμές.
βα. αλ. (Ανθρακωρηχείο)
The Messthetics & James Brandon Lewis – The Messthetics & James Brandon Lewis
Στην μετά…Fugazi εποχή οι ήχοι των Messthetics ακούγονται πειραματικοί και άκρως γοητευτικοί. Ένωσαν τις δυνάμεις τους με τον σαξοφωνίστα James Brandon Lewis και το αποτέλεσμα είναι εξαιρετικό. Υψηλή ενέργεια και υψηλή ποιότητα. Το album αποτυπώνει σίγουρα την χημεία τους.
Ματούλα Πίκουλα (Hanging in the wire)
The Minneapolis Uranium Club Band – Infants Under The Bulb
Οι Minneapolis Uranium Club Band είναι μια μπάντα όλο ψυχή από την ομώνυμη πόλη των Η.Π.Α. που είναι ενεργή για πάνω από 10 χρόνια. Παρόλο που μου θύμισαν τους Pop Group και κυρίως τους Pere Ubu, ένα είναι σίγουρο. Αυτοί οι τύποι πάνε την ‘’υπόθεση’’ του πειραματισμού πάνω στις post punk φόρμες ένα βήμα παραπέρα!
geosonic (Night Stroll)
MJ Lenderman – Manning Fireworks
Ο 25χρονος μουσικός απ’ το Asheville, MJ Lenderman έχει μεγάλη ζήτηση τα τελευταία χρόνια. Με το 4ο album του κάνει σημαντικά βήματα προς τα εμπρός και δημιούργησε υπέροχα τραγούδια. Σίγουρα επιβεβαιώνεται το ταλέντο του ως τραγουδιστής, τραγουδοποιός και κιθαρίστας. Ζεστό και άνετο album. Το λάτρεψα.
Ματούλα Πίκουλα (Hanging in the wire)
Μια δύσκολη καμπή στην πορεία πολλών νέων καλλιτεχνών είναι αφενός το αν θα ξεκινήσουν να ωριμάζουν και αφετέρου το πως θα το κάνουν αυτό. Κάποιοι δε το κάνουν ποτέ, άλλοι το κάνουν με λάθος τρόπο. Ο MJ Lenderman φαίνεται και να ξεκινάει να το κάνει, και μάλλον να ξεκινάει να το κάνει “σωστά”.
βα. αλ. (Ανθρακωρηχείο)
The Mysterines – Afraid of Tomorrows
Οι Mysterines επανήλθαν μες στο 2024 με το δεύτερο LP τους, που διατρέχει με χαρακτηριστική άνεση grunge, country και rock n’roll και τα μεταβολίζει όλα σ’ένα δίσκο που κατά την γνώμη μας, θα ακούγεται καιρό.
Κορίνα-Εύη (Pop the Posers)
Nadine Shah – Filthy Underneath
Η Nadine Shah άγγιξε την – έως τώρα – κορυφή της με την κυκλοφορία του Filthy Underneath. Ένα άλμπουμ έντονα προσωπικό και πολύ πιο εσωστρεφές από τα προηγούμενα, καθώς αποτελεί και μια προσωπική καταγραφή, ωστόσο σε κάθε περίπτωση εξαιρετικό τόσο μουσικά όσο και στιχουργικά, που η Shah ντύνει με δυναμισμό και την υπέροχη φωνή της και το οποίο θέτει υποψηφιότητα να είναι από εκείνα που θα ξεχωρίσουν στην χρονιά που διανύουμε.
ToSofoPaidi (blanketed by static)
Nick Dunston – Colla Voce
Ο Dunston (νεοτατος εν τω μεταξύ) έκανε το μπαμ πέρσι και συνεχισε φέτος την ακαταχώρητη μουσική του. Μπλουζ, τζαζ, big band, ρυθμοί αλλά και χαοτικά μέρη. Σπουδαίος.
Τρωγλοδύτης του Ήχου
Oh Hiroshima – All Things Shining
Ένας ακόμα τέλειος δίσκος από την καλύτερη ίσως vocal post rock μπάντα της τελευταίας δεκαετίας. Σε μια χρονιά που έβγαλαν δίσκο οι Godspeed, οι God is an Astronaut και οι Mono, ο καλύτερος post rock δίσκος ήταν αυτός των Σουηδών.
Νίκος Ταλεμόπουλος (Άγρυπνοι Στην Αθήνα)
Pandelis Karayorgis/George Kokkinaris – Out From Athens
Πιάνο και κοντραμπάσσο στραμμένα περισσότερο προς τη μοντέρνα σύνθεση παρά την τζαζ παράδοση.
Τρωγλοδύτης του Ήχου
Party Dozen – Crime in Australia
Aυτός κι αν ήταν δίσκος «έκπληξη». Ένα ντουέτο από το Σίδνεϊ. Μια σαξοφωνίστρια και ένας ντράμερ(και περκασιονίστας). Μέγα λάθος που το σαξόφωνο αποτελεί ισχνή επιλογή για μια σειρά από μπάντες της ευρύτερης post punk, δε ξέρω αν στην περίπτωσή μας θα έπρεπε να επιστρέψουμε σε ένα λησμονημένο subgenre, αυτό του nowave. Απίστευτο rhythm section, σαξόφωνο που σε πορώνει και πράγματι θες να χορέψεις. Διάβαζα σε μια σειρά από παρουσιάσεις πως θ΄αποτελούσε, λέγανε, το καλύτερο οst για crime τηλεοπτική σειρά, ποιος ξέρει αν επηρεάστηκαν από τη γκρούβα που εκπέμπουν.
ΠιΖήτα (Κι Αν Είναι Θόρυβος, Μην Τον Φοβάσαι, HUMBA!onair)
Plastikman – Musik
Και ένα παλιότερο που επανεκδόθηκε φέτος από την Mute, για τα τριάντα χρόνια από την πρώτη εμφάνιση του.Ο Plastikman/Ritchie Hawtin υπήρξε πολύ σημαντικός της τέκνο και του ηλεκτρονικού ήχου εν γένει.
Τρωγλοδύτης του Ήχου
Public Service Broadcasting – The Last Flight
Ένα concept album με ποικίλες μουσικές αναφορές και με εκλεκτούς καλεσμένους που αγαπήθηκε πολύ και εδώ στο Μusic Society web radio. Καθόλου άδικα! Είναι τόσο ταξιδιάρικο και συγκινητικό που δεν θες να τελειώσει. Έχει να κάνει με την Amelia Earhart την πρωτοπόρο πιλότο, που το 1937 επιχείρησε να κάνει τον γύρο της γης άλλα δεν τα κατάφερε…
geosonic (Night Stroll)
Εξαιρετικό συγκρότημα με έναν ήχο φρέσκο μα τόσο οικείο. Κάθε δίσκος είναι μια αισθητική παρέμβαση με ταυτόχρονη την τεχνική και καλλιτεχνική αρτιότητα. Η χρήση του κολάζ επιτείνει την εικονοκλαστική τους διάθεση. Το τελευταίο κομμάτι του δίσκου επιβεβαιώνει όλο το ταλέντο τους. (Σημείωση: μέχρι τον Νοέμβρη του ‘24, που η φιλτάτη συναδέλφισσα του θερμοκηπίου μου τους σύστησε, αγνοούσα την ύπαρξή τους).
Ανδρέας Ζαβιτσάνος (Underground Railroad)
Shellac – To All Trains
Δεν υπάρχει “καλός” ή “καλύτερος” δίσκος των Shellac ενώ αν τους πρόλαβες ζωντανά, είχες τύχη. Αγαπημένος, αληθινός και αξέχαστος Steve Albini
Τρωγλοδύτης του Ήχου
Τα δυσάρεστα για τον Steve Albini έγιναν γνωστά μέσα στο πρώτο δεκαήμερο του Μάη και πριν καλά καλά συνέλθουμε, συνειδητοποιήσαμε πόσο μεγάλο κενό αφήνει η απουσία του. Δέκα χρόνια είχαμε να ακούσουμε νέα τραγούδια από τους Shellac και το ‘’To All Trains’’ ήρθε δέκα μέρες μετά τον θάνατο του. Ένας κλασσικός Steve Albini δίσκος με όλα τα απαραίτητα συστατικά που έκαναν τον τρόπο που ηχογραφούσε μοναδικό και που διαρκεί κάτι λιγότερο από 30 λεπτά. Thanks for the music Steve!!!
geosonic (Night Stroll)
Sierra Ferrell – Trail Of Flowers
Την κυρία Sierra Ferrel την παρακολουθούμε από τα πρώτα της βήματα, και μετά από μια δεκαετία πολύς σκληρής δουλειάς, φέτος απέκτησε την αναγνώριση που εδώ και χρόνια της άξιζε. Το album έτσι και αλλιώς είναι γεμάτο από εμπνευσμένα τραγούδια που ακούγεται όλο μια και έξω.
βα. αλ. (Ανθρακωρηχείο)
Sleater-Kinney – Little Rope
Μετά από ένα σερί όχι και τόσο καλών δίσκων, τα κορίτσια από την Olympia επανήλθαν με έναν από τους καλύτερους δίσκους που έχουν βγάλει ποτέ. Δεν είναι πλέον riot grrrl, πιο πολύ alternative rock θα το έλεγα. Σε όποιον μου έλεγε για το δίσκο της Kim Deal, απαντούσα “ρε συ ποια Kim Deal, το Sleater-Kinney το άκουσες?”
Νίκος Ταλεμόπουλος (Άγρυπνοι Στην Αθήνα)
Sprints – Letter to Self
Μακράν το καλύτερο ντεμπούτο για το 2024, όχι ότι είχαμε κάποια αμφιβολία αφού από τα πρώτα singles φαινόταν ότι αυτή η μπάντα ήρθε για να κάνει χαμό. Για να δούμε αν θα μας αποζημιώσει η Karla Chubb και στο live το καλοκαίρι.
Νίκος Ταλεμόπουλος (Άγρυπνοι Στην Αθήνα)
Μετά από ένα σωρό singles, το ντεμπούτο album της μπάντας από το Δουβλίνο είναι γεγονός και περιέχει 11 τραγούδια, όπου το ένα είναι καλύτερο από το άλλο. Garage punk και noise δηλώνουν, αλλά επιτρέψτε μας να διακρίνουμε και άλλες πιο post επιρροές από πίσω. Ίσως να βοηθάνε και τα γυναικεία φωνητικά σε αυτό… Οι Sprints θα περιοδεύουν ασταμάτητα και να ως εκ θαύματος τον Ιούνη θα επισκεφτούν και την Αθήνα!
geosonic (Night Stroll)
St. Vincent – All Born Screaming
Η πιο ιδιαίτερη μέχρι σήμερα δουλειά της St. Vincent έγινε αναπάντεχα ένα από τα πιο αγαπημένα άλμπουμ του 2024. Η ίδια πήρε πάνω της παραγωγή -πέρα από την ερμηνεία- και το αποτέλεσμα που προέκυψε ήταν ακριβώς ό,τι είχε στο κεφάλι της, δαμάζοντας στίχους, ήχους και θορύβους σε ένα εξαιρετικά δεμένο αποτέλεσμα.
ToSofoPaidi (blanketed by static)
Έχοντας ήδη 6 άλμπουμ στις αποσκευές της, η St. Vincent, κατά κόσμον Annie Clark, καταθέτει μες στο 2024 ένα άγριο και συνάμα τρυφερό άλμπουμ, που μας ταξιδεύει από τα σκοτάδια του «Hell Is Near» στην απελευθέρωση του ομώνυμου All Born Screaming: χαρά και πόνος είναι απαραίτητα συστατικά της ύπαρξης.
Κορίνα-Εύη (Pop the Posers)
Still House Plants – If I Don’t Make It, I Love U
Avant rock σου λέει και άλλες ταμπέλες. Απλά ωραία μουσική με διάθεση πειραματισμού.
Τρωγλοδύτης του Ήχου
The The – Ensoulment
Ο Matt Johnson χρειάστηκε κάτι λιγότερο από ένα τέταρτο του αιώνα για να ξαναδώσει ζωή στους The The (πέρα από κάποια σκόρπια soundtrack), ωστόσο με την κυκλοφορία του Ensoulment η μακρά αναμονή έλαβε τέλος. Ένα άλμπουμ με εξαιρετική μουσική συνέχεια, στίχους που παίζουν ανάμεσα στην προσωπική και την (ζόρικη) κοινωνικοπολιτική καθημερινότητα και εμπνευσμένους τίτλους τραγουδιών, το Ensoulment αποτελεί σίγουρα μια όμορφη μουσική έκπληξη.
ToSofoPaidi (blanketed by static)
Tindersticks – Soft Tissue
Η μαγεία των Tindersticks ξαναχτύπησε το 2024. Οι Βρετανοί μας χάρισαν τη χρονιά που πέρασε το 14ο άλμπουμ τους, το οποίο περιλαμβάνει 8 ατμοσφαιρικά κομμάτια που σίγουρα αξίζουν την ακρόασή μας.
Κορίνα-Εύη (Pop the Posers)
Touché Amoré – Spiral in a Straight Line
Έκτος δίσκος κι αναμένεται πώς και πώς η συναυλία τους, επιτέλους, στις αρχές Μάρτη στην Αθήνα! Δεν έχω να γράψω πλέον πολλά. Δίσκος με μικρές συνθέσεις, φωνητικά στο γνωστό σπαρακτικό και συνάμα μελωδικό ύφος και συνεργασίες ανάμεσά τους, με την αγαπημένη Julian Baker.Κάπου είδα πως είναι η μπάντα που μετατατρέπει συνθετικά τη λύπη σε ενέργεια. Ας το πούμε κι έτσι.
ΠιΖήτα (Κι Αν Είναι Θόρυβος, Μην Τον Φοβάσαι, HUMBA!onair)
Ulver – Liminal Animals
Σε αυτό το minimal-ambient-experimental πράγμα, είναι δύσκολο να βρεις καλύτερη μπάντα από τους Ulver. Εδώ ο Kristoffer Rygg κάνει αυτό που κάνει καλύτερα τα τελευταία χρόνια βγάζοντας έναν από τους ποιοτικότερους δίσκους της χρονιάς που μπορείς να ακούσεις ανά πάσα στιγμή ό,τι και αν κάνεις
Νίκος Ταλεμόπουλος (Άγρυπνοι Στην Αθήνα)
Vera Sola – Peacemaker
Η δεύτερη μεγάλη δισκογραφική δουλειά της Vera Sola απλά σε αφήνει με το στόμα ανοιχτό και την διάθεση να βάλεις το άλμπουμ να παίζει ξανά και ξανά. Πότε δυναμικό, πότε συναισθηματικό αλλά πάντα με μια εξαιρετική ενορχήστρωση, την ιδιαίτερη φωνή και τους όμορφους στίχους της Vera Sola, το Peacemaker είναι ένα υπέροχο σύνολο που ήρθε για να μας συντροφεύσει καθ’ όλη τη διάρκεια του 2024 (και όχι μόνο).
ToSofoPaidi (blanketed by static)
Από το 2019 είχε να κυκλοφορήσει νέα τραγούδια η Vera Sola και κατάφερε να δημιουργήσει ένα τόσο ενδιαφέρον album. Οι ρυθμοί είναι άλλοτε πιο γρήγοροι, άλλοτε όσο αργοί πρέπει και οι στίχοι πραγματικά ιδιαίτεροι! Η Vera επέλεξε μια λιτή ενορχήστρωση που όμως αναδεικνύει τα τραγούδια με τον καλύτερο τρόπο. Από το πρώτο ως το τελευταίο λεπτό έχουμε ένα τόσο ταξιδιάρικο album που θέλεις να το ξανακούσεις…geosonic (Night Stroll)
geosonic (Night Stroll)
Waxahatchee – Tigers Blood
H Waxahatchee μας εξέπληξε πολύ θετικά και κατάφερε σε αυτό το album να πάει αρκετά παραπέρα ώστε να ακουστεί με ενδιαφέρον όλη τη χρονιά που πέρασε αλλά και να περάσει και στην επόμενη.
βα. αλ. (Ανθρακωρηχείο)
WH Lung – Every Inch of Earth Pulsates
Μια μπάντα από το Manchester που μας έχει πάρει το μυαλό! Ένας συνδυασμός indie pop και synth pop που σε ξεσηκώνει. Στο τρίτο τους άλμπουμ την παραγωγή αναλαμβάνει ο Ross Orton (Arctic Monkeys, MIA, κλπ.) και η μουσική απογειώνεται!
Κορίνα-Εύη (Pop the Posers)
Whispering Sons – The Great Calm
Οι Βέλγοι μας έδωσαν ό,τι καλύτερο έχουν δημιουργήσει στην καριέρα τους. Με ροή δυναμική, ρυθμό που σε καθηλώνει και την ιδιαίτερη φωνή της Fenne Kuppens να ντύνει τα τραγούδια, το The Great Calm θα μπορούσε άνετα αποτελεί την post-punk έκπληξη της χρονιάς, σε μια εποχή που το είδος κατακλύζει με πληθωριστικές τάσεις τις playlist μας.
ToSofoPaidi (blanketed by static)
Willi Carlisle – Critterland
O Willi Carlisle, έφτιαξε ένα υπέροχο σκοτεινό και άγριο παιδικό παραμύθι με τα “ζώα” μιας περίεργης πανίδας όπου από τη μια συνομιλεί με τις αφηγηματικές παραδόσεις των λαϊκών παραμυθιών και από την άλλη στέκεται στο σήμερα, αποδεικνύοντας ότι μάλλον αυτός είναι και ο μόνος τρόπος να σταθείς γενικώς.
βα. αλ. (Ανθρακωρηχείο)
Yesness – See You At The Solipsist Convention
Αν είστε θαυμαστές των Don Caballero και των El Ten Eleven, τότε θα βρείτε σίγουρα ενδιαφέρον σ’ αυτόν εδώ τον δίσκο. Οι προσωπικότητες τους γεφυρώθηκαν και έφτιαξαν μια πολύ ωραία δουλειά, που αποτελεί απόδειξη ισχυρής φιλίας και συνεργασίας.
Ματούλα Πίκουλα (Hanging in the wire)
yPLO – ob TRU
Ότι πιο μοντέρνο άκουσα φέτος, από δύο περκασιονίστες που παλεύουν να επαναπροσδιορίσουν τον ρυθμό.
Τρωγλοδύτης του Ήχου
Γιώργος Καρράς – Τα Υλικά της Χαράς
Ο Γιώργος Καρράς χτύπησε στο κλείσιμο της χρονιάς με την δεύτερη προσωπική του δουλειά των τελευταίων χρόνων. Τα Υλικά της Χαράς μουσικά πιάνουν το νήμα από εκεί που ο Καρράς το άφησε κάποιες δεκαετίες πίσω, ενώ η ποίηση του θεσσαλονικιού Ανέστη Ευαγγέλου αποκτά εξαιρετική μουσική μορφή στα τραγούδια του άλμπουμ. Άμεσο και δυναμικό, ίσως μια γνήσια ροκ πινελιά σε μπερδεμένους – μουσικά και όχι μόνο – καιρούς.
ToSofoPaidi (blanketed by static)
Μιχάλης Σιγανίδης – Dead Slow
Μόνο 300 αριθμημένα δισκάκια κυκλοφόρησαν. Τόσο σιγανός θόρυβος όσο μια σταγόνα νερό σε καυτό λάδι. Κάθε ένα μπλιμπλίκι που ακούγεται, είναι και ένα καθιστό βόδι πάνω στην τεντωμένη χορδή του κοντραμπάσου.
Ανδρέας Ζαβιτσάνος (Underground Railroad)
Συνοπτικά οι λίστες με τα καλύτερα άλμπουμ για το 2024 ανά παραγωγό:
Ματούλα Πίκουλα (Hanging in the wire)
** εδώ η εκπομπή Hanging in the Wire με τα καλύτερα για το 2024
- Beth Gibbons – Lives Outgrown
- Bill Ryder Jones – Iechyd Da
- Cindy Lee – Diamond Jubilee
- The Decemberists – As It Ever Was, So It Will Be Again
- English Teacher – This Could Be Texas
- Godspeed You! Black Emperor – No Title as of 13 February 2024 28,340 Dead
- The Messthetics & James Brandon Lewis – The Messthetics & James Brandon Lewis
- MJ Lenderman – Manning Fireworks
- Yesness – See You At The Solipsist Convention
- 90 Day Men – We Blame Chicago
Τρωγλοδύτης του Ήχου (Τρωγλοδύτης του Ήχου)
χωρίς αξιολογική σειρά
- KeiyaA – Forever, Ya Girl
- Katya Shirshkova / David Maranha – Le Heron / A Reunião
- Keiji Haino / Jim O’Rourke / Oren Ambarchi – With Pats On The Head, Just One Too Few Is Evil One Too Many Is Good That’s All It Is
- Pandelis Karayorgis/George Kokkinaris – Out From Athens
- yPLO – ob TRU
- Still House Plants – If I Don’t Make It, I Love U
- [Ahmed]* – Giant Beauty
- Nick Dunston – Colla Voce
- Shellac – To All Trains
- Plastikman – Musik
ToSofoPaidi (blanketed by static)
** εδώ η ανασκόπηση της εκπομπής blanketed by static για τα καλύτερα albums του 2024
top 10 με αλφαβητική σειρά
- Beth Gibbons – Lives Outgrown
- Godspeed You! Black Emperor – No Title as of 13 February 2024 28,340 Dead
- Marika Hackman – Big Sigh
- Nadine Shah – Filthy Underneath
- St. Vincent – All Born Screaming
- The Cure – Songs of a Lost World
- The The – Ensoulment
- Vera Sola – Peacemaker
- Whispering Sons – The Great Calm
- Γιώργος Καρράς – Τα Υλικά της Χαράς
και στις θέσεις 11-20
- Beak> – >>>>
- Empty Frame – Underdogs
- Fontaines D.C. – Romance
- English Teacher – This Could Be Texas
- Arab Strap – I’m Totally Fine With It Don’t Give a Fuck Anymore
- The Jesus And Mary Chain – Glasgow Eyes
- NewDad – Madra
- Tango Mangalore – Re-VaMp
- plantoid – Terrapath
- Orchestre Tout Puissant Marcel Duchamp – Ventre Unique
Νίκος Ταλεμόπουλος (Άγρυπνοι στην Αθήνα)
** εδώ η εκπομπή Άγρυπνοι στην Αθήνα με τα καλύτερα για το 2024
- 01 Fontaines D.C. – Romance
- 02 Julie Christmas – Ridiculous and Full of Blood
- 03 Jerry Cantrell – I Want Blood
- 04 Sleater-Kinney – Little Rope
- 05 Sprints – Letter to Self
- 06 Beth Gibbons – Lives Outgrown
- 07 Oh Hiroshima – All Things Shining
- 08 Godspeed You! Black Emperor – No Title as of 13 February 2024 28,340 Dead
- 09 Crack Cloud – Red Mile
- 10 Ulver – Liminal Animals
Ανδρέας Ζαβιτσάνος (Underground Railroad)
- Alice Coltrane – The Carnegie Hall Concert
- Dua Lipa – Radical Optimism
- Μιχάλης Σιγανίδης – Dead Slow
- Beings – There Is A Garden
- Adrianne Lenker – Bright Future
- The Cure – Songs Of A Lost World
- Public Service Broadcasting – The Last Flight
- Katya Shirshkova / David Maranha – Le Heron / A Reunião
- Lola Young – This Wasn’t Meant for You Anyway
- Andrew Gabbard – Ramble and Rave On!
βα. αλ. (Ανθρακωρηχείο)
- Billy Strings – Highway Prayers
- The Mavericks – Moon & Stars
- Charley Crockett – $10 Cowboy
- Willi Carlisle – Critterland
- Waxahatchee – Tigers Blood
- Sierra Ferrell – Trail Of Flowers
- MJ Lenderman – Manning Fireworks
- The Decemberists – As It Ever Was, So It Will Be Again
- Aaron Lee Tasjan – Stellar Evolution
- Adrianne Lenker – Bright Future
geosonic (Night Stroll)
με αλφαβητική σειρά
- Beth Gibbons – Lives Outgrown
- Godspeed You! Black Emperor -No Title as of 13 February 2024 28,340 Dead
- Gurriers – Come And See
- High Vis – Guided Tour
- The KVB – Tremors
- The Minneapolis Uranium Club Band – Infants Under The Bulb
- Public Service Broadcasting – The Last Flight
- Shellac – To All Trains
- Sprints – Letter to self
- Vera Sola – Peacemaker
Κορίνα-Εύη (Pop the Posers)
- Tindersticks – Soft Tissue
- Fontaines DC – Romance
- St Vincent – All Βorn Screaming
- Arooj Aftab -Night Reign
- Jessica Pratt – Here in the Pitch
- The Mysterines – Afraid of Tomorrows
- The Decemberists – As It Ever Was, So It Will Be Again
- Libertines – All Quiet on the Eastern Esplanade
- WH Lung – Every Inch of Earth Pulsates
- Idles – Tangk
Νίκος Κασαπάκης (Perfect Disaster)
- 01 Leyla McCalla – Sun Without the Heat
- 02 Mammoth Penguins – Here
- 03 Waxahatchee – Tigers Blood
- 04 Hurray for the Riff Raff – The Past Is Still Alive
- 05 Kaia Kater – Strange Medicine
- 06 J Mascis – What Do We Do Now
- 07 The Cure – Songs of a Lost World
- 08 Tess Parks – Pomegranate
- 09 The Decemberists – As It Ever Was, So It Will Be Again
- 10 MJ Lenderman – Manning Fireworks
ΠιΖήτα (Κι Αν Είναι Θόρυβος, Μην Τον Φοβάσαι, HUMBA!onair)
top 10 albums:
- Βοb Vylan – Humble As The Sun
- Chat Pile – God’s Country
- Chuck Ragan – Love & Lore
- Drug Church – Prude
- High Vis – Guided Tour
- Japandroids – Fate & Alcohol
- Knocked Loose – You Won’t Go Before You’re Supposed To
- Love Letter – Everyone Wants Something Beautiful
- Party Dozen – Crime in Australia
- Touché Amoré – Spiral in a Straight Line
Στο παρά τσαφ:
- Joey Valence and Brae – No Hands
- Amyl and the Sniffers – Cartoon Darkness
- Empty Frame – Underdogs
- Commuter – Guilt Eraser
- The Messthetics and James Brandon Lewis – s/t
- JPEGMAFIA – I Lay Down my Life for You
- God Is An Astronaut – Embers
- Suburban Eyes – s/t