στη χώρα μου, λένε ότι το Τσερνόμπιλ
είναι ένα δέντρο που μεγαλώνει
κείμενο : Δημήτρης Αλεξάκης
σκηνοθεσία : Φωτεινή Μπάνου
κινησιολογία (μέθοδος viewpoints): Ρεβέκκα Τσιλιγκαρίδου
σκηνογραφία : Ευαγγελία Θεριανού
φωτισμοί : Γιώργος Ζαφειρίου
ηθοποιοί : ήστος Καπενής, Φωτεινή Μπάνου, Bασιλική Σαραντοπούλου, Ανθή Φουντά
Διάρκεια Παράστασης: 80 λεπτά
στο Κέντρο Ελέγχου Τηλεοράσεων, κάθε Σάββατο και Κυριακή, στις 21:00, από τις 22 Οκτωβρίου μέχρι τις 20 Νοεμβρίου 2016
εισιτήρια : 10 € | φοιτ., + 65 ετών : 8 € | ανεργίας, ΣΕΗ : 5 €
«Είσαι προσκεκλημένος σ’ έναν ουκρανέζικο γάμο στην Κυψέλη και, ενώ διαρκεί το φαγοπότι, οι συνδαιτυμόνες από τα τέσσερα διπλανά τραπέζια μοιράζονται μαζί σου τις αναμνήσεις τους από το ατύχημα του Τσερνόμπιλ. Σε κοιτούν στα μάτια, ακούς τις ιστορίες τους και μετατρέπεσαι από θεατής σε πρωταγωνιστή. Γίνεσαι ο αγρότης που βλέπει το δάσος του να απολιθώνεται ώρα με την ώρα. Απαγορεύεται να μαζέψεις τα μανιτάρια, απαγορεύεται να το περπατήσεις, να το πλησιάσεις, να το οργώσεις με τα πόδια σου. Δεν είναι πια δάσος, το χρώμα του είναι κόκκινο. (…) Δεν είσαι θεατής. Το ατύχημα του Τσερνόμπιλ δεν είχε θεατές.»
(Ελένη Πούλου, Περί λογοτεχνίας και άλλων δαιμονίων)
*
14 αφηγήσεις για το πυρηνικό ατύχημα του Τσερνόμπιλ και την εκκένωση της πόλης του Πρίπιατ, στο βόρειο μέρος της Ουκρανίας, τον Απρίλιο του 1986, πριν ακριβώς 30 χρόνια.
14 αφηγήσεις που προσπαθούν να προσεγγίσουν μέσα από καθημερινές πράξεις, μέσα από αναμνήσεις και αντικείμενα, μια τραγωδία του καιρού μας.
14 αφηγήσεις γραμμένες για το θέατρο, παρότι δεν υπάρχουν εδώ ρόλοι και οι ηθοποιοί δεν υποδύονται πρόσωπα, το κάθε κείμενο αποζητά την παρουσία του κοινού: οι αφηγήσεις απευθύνονται κάθε φορά σ’ έναν ακροατή/θεατή.
14 αφηγήσεις που αναζητούν τη συλλογική μνήμη και τα ίχνη ενός από τα πιο σημαδιακά γεγονότα της δεκαετίας του ‘80.
*
Οι ηθοποιοί είναι 4 και οι θεατές 30, όσα ακριβώς είναι τα χρόνια που πέρασαν. Η έκρηξη του τέταρτου αντιδραστήρα συνέβη στη 1 και 23, Παρασκευή προς Σάββατο, τη νύχτα της 26ης Απριλίου του 1986˙ η πόλη του Πρίπιατ, που αριθμούσε 50.000 κατοίκους, παραμένει από τότε έρημη.
«Στέλνατε φως σε ολόκληρη τη Σοβιετική Ένωση.
Όπως όλοι, εγκαταλείψατε το Πρίπιατ τον Απρίλιο του 86, άτακτα, κάποιες μέρες μετά την έκρηξη.
Τα παιδιά ήρθανε μετά, αφού είχατε ξαναφτιάξει τη ζωή σας αλλού.
Ποτέ δε τους μιλήσατε για την πόλη, για το ατύχημα, για την εκκένωση.
Δε θέλατε η λέξη Τσερνόμπιλ να μπαίνει στο σπίτι.»
*
«Έκλεισαν το σχολείο, σφράγισαν τα πηγάδια, βγάλανε μια ανακοίνωση για τα ζώα και τις αποζημιώσεις. Έπρεπε να αφήσετε πίσω όλα τα κατοικίδια. Εσύ, δεν μπορούσες να κοιμηθείς. Για πέντε μέρες και πέντε νύχτες δεν έκλεισες μάτι. Το τελευταίο βράδυ, ανηφορίσατε προς το νεκροταφείο. Πήρατε μαζί σας αυγά, ψωμί, βότκα και περάσατε το τελευταίο βράδυ μαζί με τους νεκρούς ― το άλλο κομμάτι του χωριού. Ήταν μια όμορφη νύχτα. Αύγουστος, κάποιους μήνες μετά από την έκρηξη. Κάποιοι τραγουδούσαν σιγανά, άλλοι περνούσαν από τάφο σε τάφο κι έπιναν ένα ποτήρι με κάθε οικογένεια. Κανείς δε μέθυσε όμως. Τουλάχιστον έτσι τα θυμάσαι.»
Κριτικές / άρθρα / συνεντεύξεις για την παράσταση: chernobyl
ΚΕΝΤΡΟ ΕΛΕΓΧΟΥ ΤΗΛΕΟΡΑΣΕΩΝ
Κύπρου 91Α & Σικίνου 35Α, 11361, Κυψέλη, Αθήνα
Τηλ: 213 00 40 496
Κινητό: 69 45 34 84 45
Ώρες τηλεφωνικών κρατήσεων: 11:00-14:00 και 18:00-21:00
Site | Facebook | Instagram | Twitter | Ε-mail