Ο Φεβρουάριος έφερε μαζί του κρύο όμως οι παραγωγοί του Music Society, πιστές και πιστοί στο ραδιοφωνικό τους καθήκον, επέλεξαν τα τραγούδια που χαρακτηρίζουν τον μήνα που διανύουμε και σας τα παρουσιάζουν στο Μουσικό Μωσαϊκό του Φλεβάρη.
- Ματούλα Πίκουλα (Hanging in the wire)
The Veils – No Limit of Stars / “…And Out Of The Void Came Love”, 2023
Το αγγλο-νεο ζηλανδικό Indie rock συγκρότημα The Veils ετοιμάζεται τον προσεχή Μάρτιο να κυκλοφορήσει το 6ο studio album, με τον τίτλο “…And Out Of The Void Came Love”. Πρόκειται για ένα φιλόδοξο έργο που σηματοδοτεί την αρχή ενός νέου κεφαλαίου στην 20ετή ιστορία των The Veils. Ένα απ’τα singles που κυκλοφόρησαν είναι το “No Limit Of Stars”. 7 χρόνια μετα το τελευταίο τους album, o Finn Andrews και η παρέα του μας έδωσαν ένα πολύ όμορφο κομμάτι με ωραίους στίχους, πλούσια έγχορδα και καθαρές μελωδίες.
- Ο Τρωγλοδύτης του Ήχου (Τρωγλοδύτης του Ήχου)
Jad Fair & Yo la Tengo – Texas Man Abducted by Aliens for Outer Space Joy Ride / “Strange But True”, 1998
Mε αφορμή την τελευταία μου εκπομπαρα, άκουσα ξανά τους 1/2 Japanese του Jad Fair (ο οποίος αποτελούσε το 1/2 τους μαζί με τον αδερφό του David). Θυμήθηκα, πέρασε ένα τέταρτο του αιώνα, εκείνο το κουλο άλμπουμ του Jad με τους Yo La Tengo, οι τίτλοι παρμενοι από συνομωσιολογικα με UFO (καλή ώρα πως αυτές τις μέρες) περιοδικά. Αξίζει να ψάξει κανείς όλα τα artworks που έχει φτιάξει ο Jad Fair για τα άλμπουμ του μέσα σε τέσσερις δεκαετίες.
- ΠιΖήτα (HUMBA!onair)
Commuter – Time / “Commuter”, 2023
Οι Commuter, Αθηναίοι, στη σελίδα τους αναγράφουν κάποιες επιρροές (Καναδά, Αγγλία) από post punk ήχο. Τώρα, αν εγώ γράψω πως πέραν όλων των άλλων, μου θύμισαν τους Τεξανούς At the Drive-In, θέλω να πιστεύω πως θα το πάρουν ως κοπλιμέντο! Απίστευτο ΕΡ, τέσσερα τραγούδια ισάξια. Δεν ξέρω ποιο να πρωτοδιαλέξω. Δώστε ακροάσεις, – έχουν κυκλοφορήσει και βίντεο κλιπ – παραγγείλετε κι ό,τι σας κάνει …γούστο, πληροφορίες εδώ
Ελπίζω να δώσουν κι άλλα πράγματα στο εγγύς μέλλον – εντυπωσιασμένος ΦΟΥΛ.
- Κύριος Ντάντης (Underground Railroad)
Pere Ubu – The Modern Dance / “The Modern Dance”, 1977
από το μακρινό 1977 και εκείνο το αξέχαστο ντεμπούτο τους με τον εργάτη-χορευτή στο εξώφυλλο. Για όσα συμβαίνουν στους δρόμους, τα θέατρα και τις καταλήψεις τον τελευταίο 1,5 μήνα!
- βα.αλ. (Ανθρακωρηχείο)
FIDLAR – Sand on the Beach / “Sand on the Beach”, 2022
Οι λατρείες οι FIDLAR, τα, κυριολεκτικά σε αυτή την περίπτωση, μιας και τα αδέρφια Kuehn είναι παιδιά του Kuehn των T.S.O.L., παιδιά του καλιφορνέζικου γκαραζοσέρφ φέρνουν το καλοκαίρι στις ψυχές μας και στις καρδιές μας, καθώς μέσα στο μήνα αναμένεται να κυκλοφορήσει το επόμενο EP τους μετά από την 3ετή -που μας φάνηκε αιώνας- δισκογραφική τους απουσία. Punk California Dreaming με -πολύ άλλα- λόγια!
- Kay (Starless)
The Jon Spencer Blues Explosion! – Bellbottoms / “Orange”, 1994
Από το άλμπουμ Orange, του 1994. Μιλαμε για αριστούργημα.
- Ανδρέας Ζαβιτσάνος (Underground Railroad)
Iggy And The Stooges – Gimme Danger / “Raw Power”, 1973
Τον Φλεβάρη του 1961 ο Γκυ Ντεμπόρ στην “Κριτική του Διαχωρισμού” διατύπωνε τον εξής αφορισμό: “Όμορφα παιδιά, η περιπέτεια πέθανε”. Δώδεκα χρόνια μετά, τον Φλεβάρη του 1973, στην Αθήνα, γινόταν η κατάληψη της Νομικής, και στη “δικιά μας κοντινή Αμερική” κυκλοφορούσε το Raw Power των Στούτζες, τυπωμένο ως Iggy and the Stooges. Το δεύτερο τραγουδάκι της πρώτης πλευράς ήταν το Gimme Danger. Ένα φαινομενικά όμορφο, ερωτικό τραγουδάκι, που μόλις όμως τελειώνε (3μιση λεπτά μετά) αποκαλυπτόταν ο όλεθρος που είχε προκαλέσει. 50 χρόνια μετά η περιπέτεια παραμένει νεκρή. Η αρρώστια όμως; Gimme danger, little stranger, and I’ll feel your disease…
- Σπύρος Καλετσάνος (Noir)
Sananat – Minimal Compact / “Raging Souls”, 1981
Βέλγιο 1985 εν μέσω της τραγωδίας του Χέιζελ, της βίας, του ρατσισμού, της ανεργίας συμβαίνουν τόσα ”ζωντανά” που χάνεται η μπάλα. Οι ποδοσφαιρικοί σύλλογοι και η εθνική Βελγίου ζουν την ακμή τους και μια χούφτα ανεξάρτητα label φέρνουν διαμάντια εισαγωγής στα αυτιά μας, μαζί φυσικά με την ντόπια σκηνή. Πρώτη και καλύτερη η Crammed Discs του Marc Hollander ήδη ενεργή από το 1980, εκείνη τη χρονιά παρουσιάζει 2 εμβληματικές μπάντες από τα …ξένα που ζουν εκεί πια, τους Tuxedomoon με το Holy Wars (και τι ξεκίνημα εκείνο το Waltz!) και τους Minimal Compact, παλαιούς πια με την 4η κυκλοφορία τους. Ισραηλινοί, αφιχθέντες στο Άμστερνταμ και κάτοικοι τότε των Βρυξελλών, μας προσφέρουν το θεσπέσιο Raging Souls. 9 κομμάτια καθένα με τη δική του ιστορία, εδώ το δικό μου κόλλημα: Sananat η ιστορία των Εβραίων, βίβλος, ολοκαύτωμα σε μια ιδιότυπη αραβο-ισραηλινή γλώσσα και τα τύμπανα να σε τυλίγουν σαν την άμμο της ερήμου. Μια …τρομακτική “ένωση” post punk και ανατολής λαμβάνει χώρα σ’ ένα τόπο που έκλεισε τα μάτια στις θηριωδίες των ναζί. Η Θλίψη του Βελγίου αυτή η εμβληματική ογκώδης ελεγεία του Hugo Claus τα έχει πει όλα, εκδόθηκε μάλιστα εκείνα τα χρόνια (1983) οπότε πάει πακέτο, όπως αντίστοιχα οι Mecano με τον Harry Mulisch στη γειτονική Ολλανδία. Θλίψη, θρήνος και αέναος χορός
- ToSofoPaidi (blanketed by static)
Rodolphe Burger & Olivier Cadiot – Eisbär / “Psychopharmaka“, 2013
Αρχές δεκαετίας του ’80. Στην Ελλάδα ετοιμαζόμαστε για την αλλαγή και στην Βέρνη ο Marco Repetto με τον Christian Trüssel συναντούν τον Stephan Eicher για να σχηματίσουν όλοι μαζί τους Grauzone, οι οποίοι στο ομώνυμο ντεμπούτο τους το 1981 περιλαμβάνουν μια σύνθεση του τελευταίου με τίτλο μια πολική αρκούδα (Eisbär). Δεκαετίες αργότερα, ο -αεικίνητος μουσικά- Rodolphe Burger μαζί με τον Olivier Cadiot το διασκευάζουν μοναδικά δίνοντας του ακόμα περισσότερη ένταση. Μάλιστα, σε ένα live τους το 2013 για να προμοτάρουν το άλμπουμ τους Psychopharmaka, κάλεσαν τον Eicher επί σκηνής να τους συνοδεύσει στην παρουσίαση της αγέραστης ηχητικά πολικής αρκούδας, κάνοντας τις νότες να φαίνονται πως βγαίνουν σαν παιχνιδάκι στα δάχτυλα τους.
- Κωστής Πιερίδης (το Κύμα)
SAULT – Wildfires / “UNTITLED (Black Is)”, 2020
Για το Κύμα με αφιέρωμα στο Λονδίνο (και την ευρύτερη βρετανική σκηνή) έψαχνα να παντρέψω τα κλασικά (ναι εντελώς μπούμερ) με τις φρέσκιες μουσικές της πόλης. Το πρόβλημα βέβαια είναι ότι πλέον δεν ζω εκεί και έτσι η πρoτελευταία μου ανακάλυψη είναι οι SAULT, μια μουσική κολεκτίβα που κινείται ανάμεσα σε R&B, house και disco και ιδρύθηκε το 2019, με μια συγκεκριμένη συνάφεια με το κίνημα Black Lives Matter. Στον τρίτο τους δίσκο (Black is) υπάρχει ένα τραγούδι που αγαπώ πολύ το Wildfires, με σαφείς αναφορές στις κρατικές δολοφονίες και το φυλετικό μίσος
Take off your badge
We all know it was murder
Murder, murder
Murder
We are dying, it’s the reason we are crying
We are crying
But we will never show fear
Even in my eyes
I will always rise
In wildfires
- Νίκος Ταλεμόπουλος (Άγρυπνοι στην Αθήνα)
Swans – You Fucking People Make Me Sick / “My Father Will Guide Me Up A Rope To The Sky”, 2010
Αυτή τη βδομάδα με αφορμή την εορτή του Αγίου Βαλεντίνου, οι εκπομπές Άγρυπνοι στην Αθήνα και Ανθρακωρηχείο κάναμε μια σπέσιαλ εκπομπή-αφιέρωμα στο μίσος. Ένα από τα κομμάτια που έμεινε απέξω ήταν το μισανθρωπικό κομμάτι You Fucking People Make Me Sick των Swans που πρόσφατα ανακοινώθηκε ότι θα μας επισκεφτούν ξανά το καλοκαίρι.
- Sotrek (HUMBA!onair)
Mohamad Zatari Trio – White River / “Istehlal”, 2023
Ένας Σύριος, ένας Ινδός και ένας Ιρανός “μιλάνε” με τα όργανά τους για κάποιο Λευκό Ποτάμι… Το τραγούδι είναι από τον δίσκο-ντεμπούτο των Mohamad Zatari Trio με τίτλο Istehlal που κυκλοφόρησε πριν λίγες μέρες. Αφιερωμένο στους επιζώντες του σεισμού στην Τουρκία και τη Συρία που θρηνούν τους νεκρούς τους. Δύναμη, κουράγιο και αλληλεγγύη…
- Error Mode (Time Error)
Tinariwen – Talyat / “Elwan”, 2017
Τα ακούσματα που ακολούθησα αυτό το καιρό περνούσαν από τα blues της ερήμου, επομένως θα αφήσω τους Tinariwen να μας δημιουργήσουν όλες αυτές τις εικόνες στο μυαλό και να μας πουν, εν τέλει, που με ταξίδεψαν.
- Duke Zappa (Famous Last Words)
Compay Segundo – Hasta Siempre, Comandante / “Compay Segundo: 100th Brithdays Celebration”, 2007
Ένα τραγουδί που γράφτηκε μια ημέρα του 1965 όταν ο Fidel Castro διάβασε, σε απευθείας μετάδοση κατά την πρώτη συνεδρίαση της Κεντρικής Επτροπής του ΚΚ Κούβας, το αποχαιρετιστήριο γράμμα του Τσε Γκεβάρα, που έφευγε τότε για να συνεχίσει την επανάσταση σε άλλες περιοχές του πλανήτη. «Άλλες χώρες στον κόσμο μας, απαιτούν την πενιχρή βοήθεια μου», έγραφε ο ίδιος ο Τσε. Δύο χρόνια μετά, κάτω από έναν ξένο ουρανό, ο Τσε θα σκοτωνόταν από ανθρώπους της CIA στην Βολιβία.
- Μάκης Διόγος (Μπάλα που κυλάει χόρτο δεν μαζεύει)
Μάρκος Βαμβακάρης – Τα ματόκλαδα σου λάμπουν
Τον Φλεβάρη του 2023 συμπληρώθηκαν 51 χρόνια από τον θάνατο του πατριάρχη του λαϊκού τραγουδιού, του Μάρκου Βαμβακάρη, του “Φράγκου”, που δίκαια θεωρείται ο «Πατριάρχης» του ρεμπέτικου, καθώς έκανε γνωστό το είδος λόγω της μεγάλης επιτυχίας που είχαν τα δισκογραφημένα τραγούδια του.