Το τέλος του μήνα Μάρτη μας βρίσκει ανάμεσα στους εορτασμούς των 200 χρόνων από το 1821 και την συνέχιση της καραντίνας. Οι παραγωγοί του Music Society έβαλαν τα δυνατά τους, ετοίμασαν ένα ακόμα Μουσικό Μωσαϊκό και σας το παρουσιάζουν.
- Νίκος Ταλεμόπουλος (Άγρυπνοι στην Αθήνα)
The Notwist – Exit Strategy to Myself / “Vertigo Days”, 2021
Από τους πιο ενδιαφέροντες φετινούς δίσκους είναι το Vertigo Days των Γερμανών The Notwist . Είναι ο 9ος δίσκος της μπάντας indie με electro στοιχεία αλλά και αρκετό πειραματισμό. Το κομμάτι που κατευθείαν κόλλησα ήταν το Exit Strategy to Myself.
Automatic all-alone, I’m not on the phone, I’m just talking to myself
Billion possibilities, Don’t know where to go, I’m just walking by myself
- Σπύρος Καλετσάνος (Noir)
Διάφανα Κρίνα – Τρεμπλίνκα / “Ο Γύρος της Μέρας σε Ογδόντα Κόσμους”, 2005
Εδώ και ένα δίμηνο έχω φάει γερό κόλλημα με τον δίσκο “Ο Γύρος της Μέρας σε 80 Κόσμους”. Τα Διάφανα Κρίνα ποτέ δε τα είχα περί πολλού, όμως αυτός ο οργανικός στην ολότητά του δίσκος που πρωτοβγήκε το 2005 και επανεκδόθηκε σε βινύλιο προ μερικών μηνών, διαφέρει. Κατ’ αρχήν εμπνεύστηκε από το ομώνυμο βιβλίο του ανυπέρβλητου Julio Cortazar (εκδόθηκε το ’67, δεν έχει μεταφραστεί στη γλώσσα μας, κάποιες πληροφορίες περί αυτού εδώ). Είναι μεγάλο σε διάρκεια, χορταστικό θα έλεγα και προσωπικά μπορώ να το ακούσω σε όλες τις πιθανές ώρες και στιγμές της μέρας. Μπαίνω στο αμάξι και η μεγάλη μου κόρη μου λέει μπαμπά βάλε την Τρεμπλίνκα, το ίδιο και στο σπίτι τη βάζω και λέει Τρεμπλίνκα. Χαίρομαι, αλλά μέσα μου θέλω να της εξηγήσω τι είναι αυτή η παράξενη λέξη, η αθωότητα της όμως δε με αφήνει. Που να ξέρει πόσα σκατά κρύβει μέσα του ο άνθρωπος, για το που είναι ικανός να φτάσει, αλλά ακόμα χειρότερα πως τέτοια σκουπίδια που γέννησαν την κόλαση -για την οποία έγραψε ο Vasily Grossman- ζουν δίπλα μας, ανάμεσά μας. Τέλος του χρόνου (2020) η Άγρα εξέδωσε το βιβλίο του Ρώσου, που δεν τολμώ να διαβάσω ακόμα, άλλωστε τι ξέρει αυτός, εδώ η κυρα Μαρία και ο κυρ Τακης γνωρίζουν για την προπαγάνδα των Εβραίων, 450000 άνθρωποι(?) ψήφισαν τους αρνητές του ολοκαυτώματος, ενώ η μνήμη των Εβραίων της Θεσσαλονίκης είναι …το λιγότερο θολή, για να μην πω αόρατη. Σφίγγω τα δόντια, κλείνω τα μάτια, μα όταν τα ανοίγω κοιτάζω την κόρη μου από τον καθρέφτη να χορεύει, αγαλλιάζω και λέω στον εαυτό μου θα θελα να μουν εσύ (ο τίτλος του επόμενου κομματιού). Ώσπου φθάνει ένα λεπτό και είναι αύριο.
- Ηλέκτρα Χατζηκάλφα (3pointmagazine)
Ταφ Λάθος – Ο Μεγάλος Περίπατος / “Ο Μεγάλος Περίπατος”, 2021
Το ξέρω άργησα κάτι χρόνια. Ήξερα το όνομα, δεν είχα ακούσει ποτέ όμως τη μουσική και τους στίχους. Σπάνια είμαι περήφανη για το γενικά απαρατήρητο προάστιο στο οποίο γεννήθηκα και μεγάλωσα, αλλά εδώ η πόλη του ήλιου τα κατάφερε! Το κομμάτι βγήκε τέλη Φλεβάρη και πιάνει ακριβώς τον παλμό αυτών που ζούμε.
Η δύναμη ανήκει στον κόσμο γι αυτό στα κοπάδια ταΐζουν κουτόχορτο. Κάποιοι το μασάνε, το φτύνουν μα μένουν και οι δυο τους να βλέπουν τον φράχτη.
Για πες ιστορίες να ακουσω να δω για το ποιο ειναι το κωλόπαιδο, οταν η πολιτική που ακολουθείς είναι αυτή που έχει βάλει στον φράχτη την νάρκη
- ToSofoPaidi (blanketed by static)
God Is An Astronaut – Burial / “Ghost Tapes #10”, 2021
Οι Ιρλανδοί GIAA επέστρεψαν ύστερα από δύο χρόνια με το δέκατο άλμπουμ της καριέρας τους που έχει τίτλο Ghost Tapes #10, ένα ακόμα δυναμικό παράδειγμα του μεγάλου post-rock ταλέντου τους. Και ενώ κανονικά τώρα θα έπρεπε να προετοιμαζόμασταν για το επερχόμενο live τους με ανυπομονησία, η καραντίνα και η χαρά της εξουσίας να απαγορεύει αντί να στηρίζει μας κάνει να ελπίζουμε πως ίσως αυτή η μαγική στιγμή να έρθει το φθινόπωρο.
Flying Raccoon Suit – Red Herring / “Afterglow”, 2021
Οι Flying Raccoon Suit με καταγωγή από το Μississippi, είναι μια 7μελής μπάντα από το 2012 – 6 οργανοπαίχτες συν 1 τραγουδίστρια. Σε δική τους κυκλοφορία, στις 19/03/2021 κυκλοφόρησαν αυτό το διαμαντάκι, ονόματι “Afterglow”. Ένα αμάλγαμα ήχων και διαθέσεων πάνω σε μια ska βάση, με punk αισθητική. Μόνο που τα πνευστά (δυο σαξόφωνα, τρομπόνι και κόρνα) ξεφεύγουν και σε jazzy τεχνοτροπία όπως κι οι κιθάρες ενίοτε και σε metal κατευθύνσεις. Ένας δίσκος που αν αφήσω κάνα δυο πιο pop εμπνεύσεις, θα έλεγα πως μπαίνει από τώρα ψηλά στη …λίστα του 2021. Μια από τις τρεις πιο έντονες στιγμές, το Red Herring.
- το Καπυμπάρα (Agit Pop)
Τζίμης Πανούσης – Φασμπίντερ και Ξερό Ψωμί / “Κάγκελα Παντού”, 1986
Μα δεν πειράζει πατριώτες είμαστ’ εφτάψυχοι.
- Duke Zappa (Famous Last Words)
Radiohead – The Tourist / “OK Computer”, 1997
Από την ερημιά μιας πόλης σε λοκνταουν, στην ηρεμία του Αιγαίου…
- Παναγιώτης Φέτσης (Precious Cargo)
Meskerem Mees – Seasons Shift / “Seasons Shift”, 2021
Εύθραυστο, κρυστάλλινο και ακόμα πιο συγκινητικό όσο ο εγκλεισμός μας παρατείνεται, το δεύτερο κομμάτι που παρουσιάζει το κορίτσι αυτό που δραστηριοποιείται στο Βέλγιο, αυξάνει την προσμονή μας για το ντεμπούτο της που πάει για τέλος της χρονιάς. Για τους φανς του Nick Drake, της Joni Mitchell, της Tracy Chapman, θα με θυμηθείτε.
- Kay (Starless)
John Grant – GMF / “Pale Green Ghosts”, 2013
To επιλέγω γιατί έχει χιούμορ, είναι προσωπικό, ευάλωτο και ρομαντικό.