Αν ο Μάρτης τέλειωσε κάπως περίεργα λόγω της επιβολής των μέτρων περιορισμού για τον COVID-19, ο μήνας που ακολούθησε και ολοκληρώνεται σε λίγες μέρες ήταν ίσως ο πιο περίεργος και ο πιο εσωστρεφής των τελευταίων δεκαετιών. Όπως ο υπόλοιπος πλανήτης έτσι και οι παραγωγοί του Music Society παρέμειναν σε καραντίνα, ωστόσο δεν έμειναν με δεμένα τα χέρια και τα αυτιά. Άκουσαν μουσικές, δημιούργησαν δεκάδες Quarantine Tapes, πειραματίστηκαν και στο κλείσιμο του Απρίλη ετοίμασαν το Μουσικό Μωσαϊκό του μήνα που φεύγει. Απολαύστε το!
Σπύρος Καλετσάνος (Noir)
Μωρά στη Φωτιά – Υποσχέσεις / “Μωρά στη φωτιά”, 1988
Ακούγοντας το εν λόγω τραγούδι τους τελευταίους μήνες -χιλιοακουσμένο στα χρόνια της εφηβείας- μου έρχονται διάφορες εικόνες. Κάθε μέρα, κάθε στιγμή τα πράγματα αλλάζουν, μεταβάλλονται και μεις στέκουμε στη μέση. Έτσι οι στίχοι του γίνονται μια -άλλη- πραγματικότητα: ”Θα υποφέρουμε κι αυτή τη θυσία” τραγουδάει ο Στέλιος ”και ξέρεις πως δε μπορώ να ξεφύγω”. Το σκοτάδι παραμένει, όμως η ανάμνηση από τους χορούς στα χρόνια της ανεμελιάς, κρατάει το ηθικό ακμαίο. Και η ταύτιση με τους ήχους και τους στίχους των Μωρών στη Φωτιά παραμένει τόσα χρόνια μετά και ας μεγαλώσαμε. Η μουσική μας αναγεννά και μας αναζωογονεί.
Νίκος Ταλεμόπουλος (Άγρυπνοι στην Αθήνα)
Catnapp – Lengua / “Break”, 2019
Φέτος μπορεί να μην έχουμε ως τώρα πολύ αξιόλογες σειρές (οι μόνες που μπορώ να πω ότι ξεχώρισα είναι το Devs και το High Fidelity, οι υπόλοιπες είτε μου φάνηκαν μέτριες είτε δε μου κέντρισαν το ενδιαφέρον να τις δω) είχαμε όμως μερικές περιπτώσεις από σειρές με πάρα πολύ καλά soundtracks.Το Unorthodox λοιπόν ήταν η αφορμή να μάθω την Catnapp, Αργεντίνα που ζει στο Βερολίνο και είναι στο παρεάκι της minimal-techno/ambient σκηνής της πόλης που έχουν φτιάξει οι Moderat, οι Mode Selector κλπ. Εδώ το κομμάτι Lengua από τον περσινό της δίσκο Break.
Kay (Starless)
The Bug – Catch a Fire (feat. Hitomi) / “Infected” (EP), 2010
Το θυμήθηκα γιατί φοβόμαστε μη μολυνθούμε. Όχι απο τον Bob Marley αλλά απο τον Kevin Martin (The bug), μουσικό και δημοσιογράφο απο το Ηνωμένο Βασίλειο που ζει στο Βερολίνο. Δραστηριοποιείται για πάνω από δύο δεκαετίες στη dubstep, jazzcore και industrial hip hop.
ΠιΖήτα (HUMBAonair / WeThePeople)
Sons of Kemet – Song For Galeano / “Burn”, 2013
Tιμής ένεκεν στον αγαπημένο Ουρουγουανό άνθρωπο των γραμμάτων και φανατικό ποδοσφαιρόφιλο, που έφυγε στις 13 Απρίλη 2015. H μεγάλη, τώρα πια, μπάντα από την Λόνδρα απέδωσε τιμές στον Eduardo Galeano ενόσω ζούσε, ένα ατμοσφαιρικό μουσικό χαλί θα μπορούσε να πει κάποιος ως συνοδευτικό για τα διαβάσματα των έργων του.Ελπίζοντας του χρόνου, να γίνει μια εκπομπή αντάξια της περίστασης.
βα.αλ. (Ανθρακωρηχείο)
Nathaniel Rateliff & The Night Sweats – What I Νeed / “Nathaniel Rateliff & The Night Sweats ΕP”, 2015
Soul’s not dead!
[Φροντίζετε να πάει 5 τα ξημερώματα. Ανοίγετε τις μπαλκονόπορτες. Κλείνετε όλα τα φώτα. Και αφήνετε να ακουστεί αυτό το άσμα. Σε όποια ένταση κρίνετε κατάλληλη. Αρκεί.]
Παναγιώτης Φέτσης (Precious Cargo)
Laura Marling – For You / “Song For Our Daughter”, 2020
Τόσους δίσκους κι ακόμα να λαθέψει το κορίτσι. Ό,τι πιο οικείο σε άκουσμα για φέτος.
ToSofoPaidi (blanketed by static)
Meta & The Cornerstones – Do / “Hira”, 2017
Εγκλεισμός, καραντίνα και στο βάθος το πιο περίεργο καλοκαίρι της ζωής μας, μέχρι το επόμενο. Οι Meta & The Cornerstones αποτελούν την ιδανική σύμπραξη μουσικών από την Σενεγάλη, το Ισραήλ, τις ΗΠΑ, την Ιαπωνία και την Τζαμάικα και οριοθετούν το soundtrack του επερχόμενου καλοκαιριού όπως το ονειρευόμαστε ήδη 2 μήνες πριν, χωρίς ωστόσο να έχουμε την παραμικρή ιδέα για το πως ακριβώς θα μας εμφανιστεί.
Καπυμπάρα (Agit Pop)
Monomono – Tire Loma Da Nigbehin / “The Dawn of Awareness”, 1974
Το νιγηριανό συγκρότημα Monomono, δημιουργήθηκε το 1972 από τον περκασιονίστα Joni Haastrup. Κινούνταν σε afro-funk ηχητικά τοπία με μια ροπή στην ηλεκτρική rock. Στο άλμπουμ του 1974 ο Joni Haastrup κινείται πίσω από τα φώτα της σκηνής. Είναι ο συνθέτης όλων των κομματιών και παίζει talking drum και άλλα αφρικανικά κρουστά σε κάποια από αυτά. Από αυτόν τον δίσκο θα ακούσουμε το Tire Loma Da Nigbehin που, αν δεν μας προδίδει το google translate, σημαίνει “είσαι ο τελευταίος” στη γλώσσα γιορούμπα.
Duke Zappa (Famous Last Words / Bar το Ναυάγιο)
Kyu Sakamoto – Sukiyaki (Ue o Muite Arukō) / “Sukiyaki (Ue o Muite Arukō)”, 1963
Ήταν στα τέλη του 1960 όταν γυρνώντας στο σπίτι του μετά από μια διαδήλωση ενάντια στην παρατεταμένη παρουσία του Αμερικάνικου Στρατού στην Ιαπωνία, ο στιχουργός Rokusuke Ei ένιωσε τεράστια απογοήτευση για την αποτυχία αυτών των διαδηλώσεων. Ενω περπατούσε, λοιπόν, σκέφτηκε ότι θα μπορούσε να μεταφέρει την απογοήτευση του με μερικούς στίχους που τριγύριζαν στο μυαλό του. O Hachidai Nakamura έβαλε την μουσική και το τραγούδι δόθηκε στον Kyu Sakamoto. Είναι ένα από τα πιο γνωστά τραγούδια της Ιαπωνικής ποπ και έχει ακουστεί σε άπειρες τηλεοπτικές σειρές και ταινίες, όπως το MASH, το Mad Men και την ταινία From Up On Poppy Hill του Studio Ghibli.