Οι παραγωγοί του Music Society παρέμειναν πιστές και πιστοί στο ραντεβού τους με το Μουσικό Μωσαϊκό και σας παρουσιάζουν τις επιλογές τους για τον μήνα Νοέμβριο.
- Νίκος Ταλεμόπουλος (Άγρυπνοι στην Αθήνα)
Sinéad O’Brien – GIRLKIND / “GIRLKIND”, 2021
Τα τελευταία χρόνια το underground του Λονδίνου βράζει από νέες punk-postpunk μπάντες. Μέσα σε αυτό το περιβάλλον μια Ιρλανδή που μένει χρόνια στο Λονδίνο έρχεται να δώσει ένα πιο ποιητικό ύφος στη σκηνή, όχι με τον τρόπο που το έκανε η Patti Smith στην punk σκηνή της Νέας Υόρκης στα 70s, τέτοια φωνή δεν ξαναβγαίνει, αλλά με το στυλ της, την φοβερή έμπνευση και το πολύ ιδιαίτερα τραγούδια της. Το τελευταίο που έβγαλε ήταν το GIRLKIND.
- Ματούλα Πίκουλα (Hanging in the wire)
Pye Corner Audio – The Spiral / “The Spiral 2×7”, 2017
Ακούγοντας ξανά το The Spiral του Pye Corner Audio και πηγαίνοντας πίσω στο 2017, ήταν σα να λάβαμε μια πρόσκληση σε ένα πάρτυ. Το synth μπάσο, τα beats και οι μελωδίες του, μας έκαναν να αποδεχτούμε τη πρόσκληση και κάπως έτσι ενισχύθηκε η διάθεσή μας να ξεμουδιάσουν τα πόδια.
- Ανδρέας Ζαβιτσάνος (Underground Railroad)
Lady Gaga – Marry the Night / “Marry the Night”, 2011
Πέρασαν δέκα χρόνια από τούτο το μανιφέστο. Η εντροπία του μεταπόστ μέσα στη ψυχοσυναισθηματική αναπαράσταση του μητροπολιτικού χάους. Μια απέραντη συσσώρευση θεαμάτων. Ό,τι υπήρξε άμεσο βίωμα έχει παγιωθεί σε μια αναπαράσταση. (Κάπως έτσι ξεκινούσε ένα άλλο μανιφέστο). Μερικά πράγματα παραμένουν: “Εσείς έχετε την εξουσία, αλλά εμείς έχουμε τη Νύχτα”. Ο δίσκος λέγεται Born this way και κυκλοφόρησε τον Μάη του 2011. Πάντως το παρόν άσμα είναι το σιγκλάκι και επίσημο μουσικό βίντεο που κυκλοφόρησε τον Νοέμβρη του ίδιου έτους.
- Duke Zappa (Famous Last Words)
Ebril Knight – Vientos del Pueblo / “Guerrilla”, 2018
O Miguel Hernandez Gilabert, γενήθηκε στις 30 Οκτώβρη του 1910 σε μια μικρή πόλη κοντά στο Αλικάντε, στην Βαλένθια. Ρεπουμπλικάνος αγωνιστής, πήρε τα όπλα απέναντι στον Φράνκο και συμμετείχε σε μια σειρά από μάχες του Ισπανικού Εμφυλίου, με πιο γνωστή την Μάχη του Τερουέλ Πολέμησε με τα όπλα και με τα ποιηματα του, στα οποία μιλάει για την φτώχεια, την καταπιέση των φτωχών εργαζομένων από τα αφεντικά, και τον αγώνα για το δίκαιο και μια καλύτερη ζωή. Το πιο γνωστό του ποιημα είναι το Vientos Del Pueblo (Ανεμοι του Λαού), που έχει μελοποιηθεί και τραγουδηθεί απο τους μεγαλυτερους μουσικούς του ισπανόφωνου πολιτικού τραγουδιού (ενδεικτικά, Victor Jara, Inti Illimani,Victor Manuel & Ana Belen…). Τον θυμηθηκα γιατί η πιο πρόσφατη διασκευή του ποιήματος, από τους καταλανούς Ebri Knight, ακούγεται στους τίτλους αρχής της Ισπανικής σειράς Jaguar, με θέμα μια ομάδα μελών της αντίστασης (και επιζόντων των στρατοπέδων συγκέντρωσης) που καταδιώκει Ναζί και μέλη της Odessa (μέλη του δικτύου που φυγάδευε τους Ναζί μετά τον πόλεμο) στην Ισπανία του Φράνκο.
το Καπυμπάρα (Agit Pop)
The Beatles – Glass Onion / “The Beatles (White Album)”, 1968
…όπου μαθαίνουμε ότι ο θαλάσσιος ελέφας ήταν ο Πωλ!
- Μάκης Διόγος (Μπάλα που κυλάει χόρτο δεν μαζεύει)
The Clash – Jimmy Jazz / “London Calling”, 1979
Επειδή ζούμε σε μια πολύ… jazz εποχή.
- Sotrek (HUMBA!onair)
Chevalier de La Bargue – Les naufragés de l’île du Grand Ramier (Hymne TFC) / “#11 Wecord – Wootball 2014”, 2014
Ένα τραγούδι ύμνος στο πάθος για το ποδόσφαιρο, την πίστη και την ακόρεστη αγάπη προς την ομάδα. Από τη συλλογή Wootball 2014 της εταιρείας WeWant2Wecord, που κυκλοφόρησε το καλοκαίρι εκείνης της χρονιάς με αφορμή το Μουντιάλ στη Βραζιλία
- ToSofoPaidi (blanketed by static)
Marissa Nadler – Couldn’t Have Done the Killing / “The Path of the Clouds”, 2021
Νέα κυκλοφορία από την Marissa Nadler, ίσως ένα σκαλοπάτι πιο ψηλά από τις προηγούμενες, με το συγκεκριμένο τραγούδι να ανήκει σε αυτά τα οποία ξεχωρίζουν μέσα από το άλμπουμ.
- Σπύρος Καλετσάνος (Noir)
Doll By Doll – Main Travelled Roads / “Doll By Doll”, 1981
Για τον Jackie Leven 10 χρόνια μετά το θάνατο του (14.11.2011). Σκωτσέζος πλάνητας με μια πολύ ιδιαίτερη πορεία, την οποία έφερε -τρόπων τινά- στο φως ο Ian Rankin. Μέχρι να φτάσουμε στο 1994, όταν και έβγαλε το πρώτο προσωπικό του album στα 44 του χρόνια, είχε ήδη μερικούς δίσκους στην πλάτη του. Εν αρχήν το acid-folk διαμάντι Control του 1971 κάτω από το ψευδώνυμο John St. Field και τη δημιουργία των Doll By Doll στα τέλη των 70s. Με εκείνο το σχήμα που μπόλιασε κάπως τον ρομαντισμό του Alan Moffat (πραγματικό όνομα του Leven) και τη …rock οπτική του, με τα punk χρόνια στην Αγγλία. Με 4 δίσκους στο ενεργητικό τους, έστρωσαν το έδαφος στο επόμενο βήμα του Leven που άργησε όμως μια δεκαετία +, ένεκα μιας επίθεσης που δέχθηκε χάνοντας για χρόνια τη φωνή του. Όσα ακολούθησαν στα 90s είναι κάπως γνωστότερα. Εδώ από το 3ο ομώνυμο LP των Doll By Doll το αγαπημένο μου τραγούδι του(ς) Main Travelled Roads που κλείνει με τον εκπληκτικό στίχο eternal is the warrior who finds beauty in his wounds
- βα.αλ. (Ανθρακωρηχείο)
The Chieftains – The Foggy Dew (feat. Sinéad O’Connor) / “The Long Black Veil”, 1995
Η εκπληκτική εκτέλεση του παραδοσιακού ιρλανδικού Foggy Dew από τους Chieftains με την Sinéad O’Connor. Κυρίως για τον χειμώνα που φαίνεται να μας περικυκλώνει από παντού.