Όχι δεν είναι κάποια πλάκα στους προληπτικούς, ούτε ωδή στα θρίλερ της νιότης μας, μήτε κάποιος συνδεσμίτης του Παναθηναικού, αν και όντως υπήρξε τέτοιος -έστω σε πιο χαλαρό πλαίσιο- αν πιστέψουμε πως τα γραπτά αποτελούν μια αυτοβιογραφική μυθιστορία. Πρόκειται για το 13ο τεύχος του φίλιου και εξαιρετικά ενδιαφέροντος περιοδικού Πολάρ, που άπτεται της αστυνομικής λογοτεχνίας και των συν αυτό θεωριών (άλλωστε ο υπότιτλος είναι crime fiction theory). Συνήθως το περιοδικό εκδίδεται 2 φορές το χρόνο (Ιούνη και Δεκέμβρη) και τούτο ίσχυε με πολύ μικρές αποκλίσεις στα 12 πρώτα του τεύχη, από το 2018 ως πέρυσι. Δυστυχώς όμως μια απώλεια έμελε να αλλάξει αυτή τη συνήθεια, αλλά και να στρέψει το φακό ακριβώς εκεί, στον άνθρωπο που “έφυγε” το καλοκαίρι του 2023 εντελώς αναπάντεχα και υπήρξε -και προφανώς είναι ακόμα- η ψυχή του περιοδικού. Ο Κώστας Καλφόπουλος λοιπόν αποτελεί το κεντρικό θέμα του 13ου τεύχους και ως συνέπεια από τις σελίδες του -που άργησε δύο μήνες- παρελαύνει ολόκληρος ο “κόσμος” του. Φίλοι, συνοδοιπόροι και συνεργάτες γράφουν για τον Κ.Κ και μαζί τους και τα αγαπητά κορίτσια του cafe Μαιγκρέ, η Νατάσα και η Φωτεινή που αποτελούν και έναν άτυπο “σύνδεσμο” μας -για να μιλήσουμε με όρους κατασκοπευτικού μυθιστορήματος- με το πρώιμο CLM και το (ξ)αδερφάκι του Πολάρ και φυσικά με τον ίδιο τον Κώστα.
Το 2016 ο Music Society έπειτα από 6 χρόνια λειτουργίας μετακόμισε σε νέα βάση -στη οδό Γενναδίου- ακριβώς δίπλα στον τότε χώρο του Μαιγκρέ εκεί όπου μπήκε στις ράγες η ιδέα ενός περιοδικού για το αστυνομικό και ήταν ακριβώς εκείνη τη χρονιά (2016). Ήδη βέβαια ο Κώστας ήταν γνωστός σε μας λόγω του περιοδικού HUMBA! -το 2015 μάλιστα βρέθηκε στο studio του σταθμού και συνομίλησε με τα παιδιά του περιοδικού- στο οποίο αρθογραφούσε τακτικά. Σιγά σιγά έγινε πιο σταθερός γνώριμος, ενίοτε τον συναντούσαμε στο Μαιγκρέ, άλλοτε απλά συζητούσαμε για εκείνον και όσα ετοιμάζει με τα κορίτσια του cafe και εν τέλη το 2018 όταν το Πολάρ ξεκίνησε να εκδίδεται, αρχίσαμε μια άτυπη συνεργασία με κάποιες εκπομπές υπό το φως της μέρας -το οποίο αγαπούσε εν σχέση με το “τεχνητό” φως της νύχτας ο Κώστας! Δυστυχώς οι περιστάσεις διέκοψαν αυτή τη δια ζώσης επαφή και συνδιαλλαγή, η επαφή όμως κρατήθηκε σε ηλεκτρονικό επίπεδο (νέα ήθη) και μέσω μιας αλληλένδετης “άτυπης” διαφήμισης. Ο Κώστας άλλωστε τιμούσε όσα αγαπούσε ή τέλος πάντων θεωρούσε πως αξίζουν και έτσι πάντα στις σελίδες του Πολάρ βρισκόταν μια λεζάντα του Μαιγκρέ και άλλη μία του Music Society.
Αυτά τα ολίγα, άλλωστε έχουμε μιλήσει σε εκπομπές ή και σε ποστ στο facebook, αλλά και σε κείμενα για πολλά από τα πεπραγμένα του Καλφόπουλου, για τα οποία με μεγαλύτερη εμβάθυνση και ουσία γράφουν οι συνεργάτες του στο Πολάρ 13, στον κεντρικό φάκελο αλλά όχι μόνο εκεί (ιδιαίτερα ξεχωριστές οι πράσινες σελίδες των Ανδρέα Αποστολίδη και Τεύκρου Μιχαηλίδη). Μαζί όλες οι καθιερωμένες στήλες και υψηλού επιπέδου κείμενα ντυμένα με αυτό το υπέροχο κιτρινόμαυρο φόντο που ολοκληρώνονται στην 96η σελίδα και την Πρηνή θέση του σκοπευτή λευκή.
