Ύστερα από τρία καλοκαίρια πανδημίας, περιορισμών και συναυλιακής λειψυδρίας, έφτασε επιτέλους ο καιρός που ξανασυναντηθήκαμε σε έναν μεγάλο ανοιχτό χώρο με αφορμή ένα μουσικό φεστιβάλ. Το Release Festival έκανε την Τετάρτη 8 Ιουνίου 2022 το άνοιγμα στον χορό των καλοκαιρινών φεστιβάλ στην Αθήνα με ένα lineup που δημιουργούσε μεγάλες προσδοκίες: Youth Valley, Strawberry Pills, dEUS, The Jesus And Mary Chain και bauhaus αποτέλεσαν τον πόλο έλξης αρκετών χιλιάδων φίλων της μουσικής. Τέσσερις παραγωγοί του Music Society βρέθηκαν ανάμεσα στο κοινό στην επεισοδιακή 1η ημέρα του Release Athens και καταγράφουν συλλογικά τις εμπειρίες και τις εντυπώσεις τους.
Φωτογραφίες: Γιάννης Νέγρης (i-JUKEBOX.gr)
Youth Valley
Duke Zappa
Εν αρχή ειν’ ο λόγος. Και στα φεστιβάλ νομίζω ότι η αρχή είναι ο προγραμματισμός των εμφανίσεων και το τι μπορεί να πάει στραβά με αυτές. Το άνοιγμα του φεστιβάλ πήγε πίσω, με αποτέλεσμα η εμφάνιση των Youth Valley να ξεκινήσει με καθυστέρηση,πράγμα το οποίο επηρέασε τα ελληνικά support. Επί της ουσίας οι Youth Valley παρουσίασαν ένα συμπαθητικό σετ, το οποίο αφήνει υποσχέσεις για το μέλλον, αρκει να απαγκιστρωθούν λιγο από την βασική τους επιρροή, δηλαδή τους Smiths. Νομίζω ότι η προσπάθεια τους να μοιάσουν στους Smiths έβγαζε μάτι.
ToSofoPaidi
Πρέπει να μπήκα στην Πλατεία Νερού γύρω στις 18:10, την ώρα που κανονικά θα έπρεπε να ετοιμάζονται να βγουν στην σκηνή οι Strawberry Pills. Ωστόσο οι Youth Valley βρισκόντουσαν ακόμα πάνω στην σκηνή προσπαθώντας να δώσουν παλμό στα 200-300 άτομα που βρίσκονταν ήδη από κάτω και νομίζω τα ψιλοκατάφεραν γιατί ο κόσμος φάνηκε όντως να τους απολαμβάνει.
Strawberry Pills
Ματούλα Πίκουλα
Πρεμιέρα χτες για το Release Athens Festival και σίγουρα ήταν μια μέρα που θα θυμόμαστε. Αφενός γιατί είχαμε καιρό να βρεθούμε εκεί και αφετέρου γιατί είχε έναν απογοητευτικό επίλογο. Κατά την άφιξη μου στη πλατεία νερού το απόγευμα της Τετάρτης ομολογώ πως ένιωσα μια συγκίνηση, καθώς είχαν περάσει σχεδόν 3 χρόνια απ’ την τελευταία φορά που βρέθηκα στον χώρο αυτό. Έφτασα περίπου στα μισά της εμφάνισης των Strawberry Pills, οι οποίοι μου φάνηκαν αρκετά καλοί, αν και αποχώρησαν κάπως άχαρα, καθώς ο ήχος τους κόπηκε απότομα γιατί τελείωσε ο χρόνος τους, όπως είπαν.
Duke Zappa
Ίσως η εμφάνιση που δίχασε το κοινό. Όχι τόσο ως προς την απόδοση τους, αλλά ως προς το εξής φιλοσοφικό ερώτημα: Μπορεί κανείς να παίζει κάτι το τόσο σκοτεινό με τον ήλιο να τον βαράει κατάμουτρα; Νομίζω πως κάπου εκεί άρχισαν να φαίνονται τα πρώτα σημάδια της προχειρης δουλειάς που έγινε στο στήσιμο του φεστιβάλ. Οι Strawberry Pills έκαναν μια τίμια εμφάνιση, με μόνο μελανό σημείο τον άκομψο τρόπο με τον οποίο αναγκάστηκαν να αποχωρήσουν από την σκηνή, που άφησε μια σχετικά πικρή γεύση
ToSofoPaidi
Εξαιρετικοί οι Strawberry Pills σε παρουσία, διάθεση και επαφή με τον κόσμο. Εκμεταλλεύτηκαν στο έπακρο το γεγονός πως το φεστιβάλ ήταν στημένο γύρω από τους bauhaus, καθώς ο ήχος τους ταίριαζε απόλυτα στους headliners της βραδιάς, ωστόσο θα άξιζαν να παίζουν με λιγότερο ντάλα ήλιο και περισσότερο – αριθμητικά – κοινό από κάτω. Νομίζω απαράδεκτη η κίνηση της διοργάνωσης να τους κατεβάσει από την σκηνή ενώ είχαν ξεκινήσει το τελευταίο τους τραγούδι. Δεν θα χαλούσε ο κόσμος να καθυστερούσε 3-4 λεπτά ακόμα το, ήδη καθυστερημένο, πρόγραμμα. Αμφιβάλλω αν θα είχε συμβεί το ίδιο στην περίπτωση που στην θέση τους ήταν συγκρότημα από το εξωτερικό.
dEUS
ToSofoPaidi
Τους είχα άχτι τους dEUS γιατί, ενώ τους αγαπώ πολύ, δεν είχα ποτέ καταφέρει να τους δω live για διάφορους λόγους. Η εμφάνιση τους στο Release δικαίωσε τις προσδοκίες μου παρά τον κακό ήχο και το πρόωρο – χρονικά – της εμφάνισης τους. Τα έδωσαν όλα, χόρεψαν, διασκέδασαν οι ίδιοι πάνω στην σκηνή, επικοινώνησαν με το (χλιαρό) κοινό και μας έδωσαν αποκλειστικά νέα και ραντεβού με το νέο άλμπουμ τους το 2023. Μακαρι να είχαν χρόνο να παίξουν 2-3 ακόμα αγαπημένα (μου) τραγούδια, αν και το συναυλιακό κλείσιμο της παρουσίας τους θα το θυμάμαι για καιρό.
Ματούλα Πίκουλα
Οι dEUS πήραν τη σκυτάλη και με αρκετά καλή διάθεση, είχαν μια αξιοπρεπή εμφάνιση, αλλά με μέτριο ήχο. Η πιο όμορφη στιγμή της χθεσινής μέρας για μενα ήταν, όταν το ‘Suds and Soda’ συνέπεσε με τη δύση του ήλιου και έστρεψα το βλέμμα μου προς τον πορτοκαλί ουρανό ακούγοντας ‘and there’s always something in the air’.
Νίκος Ταλεμόπουλος
Μου έκανε εντύπωση το πόσο εύκολα έφτασα στο κάγκελο στους dEUS, χωρίς καν να σπρώξω ούτε ένα άτομο. Με το που ξεκίνησε το live όμως, αμέσως κατάλαβα τι γινόταν: κανείς σε ακτίνα δέκα μέτρων από εκεί που ήμουν δεν ήταν για τους dEUS, αμφιβάλλω αν έχουν ακούσει έστω και ένα κομμάτι τους, Το πρώτο μισό δεν μου πολυάρεσε, βαρέθηκα με το συγκεκριμένο setlist με μοναδική εξαίρεση το Instant Street. Στο τελείωμα όμως η μπάντα τα έδωσε όλα και το κλείσιμο με Nothing Really Ends , Bad Timing Play και Suds & Soda ήταν μαγικό. Respect στη μπάντα για το ότι ήταν η μόνη από την τριάδα που έδειχνε να γουστάρει που ήταν εκεί, που έπαιζε για το αθηναϊκό κοινό, και που τους αρέσει τόσο να παίζουν εδώ που μας ανακοίνωσαν ότι θα τους δούμε σίγουρα
Duke Zappa
Νομίζω ότι ο Tom Barman και η τρελοπαρέα του μας έδειξαν τον παλιό καλό εαυτό των dEUS, με τα δυναμικά αλλά και ταυτόχρονα ατμοσφαιρικά live τους. Οι Βέλγοι δεν πτοήθηκαν καθόλου από τον κακό ήχο (σε κάποιες στιγμές το μπάσο σκέπαζε σχεδόν τα πάντα), ίδρωσαν την φανέλα και έπαιξαν όπως έπαιζαν την πρώτη φορά που τους είχα δεί, πίσω στον Άγιο Κοσμά, το μακρινό καλοκαίρι του 1999. Περιμένω πως και πως το νέο δίσκο τους (ανακοίνωσαν επι σκηνής ότι ολοκληρώνεται) και την ανακοίνωση των σταθμών της περιοδίας τους, το 2023.
The Jesus And Mary Chain
Νίκος Ταλεμόπουλος
Μου άρεσε πάρα πολύ το live των The Jesus And Mary Chain! To setlist ήταν ένα best of από όλους τους δίσκους της μπάντας, κομματάρες η μία μετά την άλλη. Το κοινό γενικά χλιαρό στη μέση του χώρου, πιο μπροστά όμως καμία σχέση, ο κόσμος χόρευε, τραγούδαγε, γούσταρε και το έδειχνε! Σα σκηνική παρουσία περίμενα κάτι καλύτερο και ας έχουν γεράσει τα αδέρφια.
Ματούλα Πίκουλα
Οι The Jesus and Mary Chain ανέβηκαν στη σκηνή με χάρη και ξεκίνησαν αποφασιστικά με το ‘Amputation’, ιδανικό για να ζεσταθεί το κοινό. Η απόδοση και η σκηνική τους παρουσία ήταν δυνατή, σε αντίθεση με τον ήχο ο οποίος παρέμενε μέτριος. Το υπέροχο ‘Just like honey’ και το ‘Cracking up’ με τον παλμό του, ήταν αναμφισβήτητα απ’ τις δυνατές στιγμές της εμφάνισής τους.
Duke Zappa
Οι The Jesus And Mary Chain φαίνεται πως ήταν το κατάλληλο συγκρότημα την κατάλληλη στιγμή. Μπήκαν αποφασιστικά, με μπόλικο θόρυβο και κάπνα επί σκηνής, την στιγμή που είχε αρχίσει να κυριαρχεί η νύχτα. Και με γκάζια τα οποία δεν υποχώρησαν καθόλου στην διάρκεια της εμφάνισης τους. Με σαφώς πιο καθαρό ήχο, αλλά και με τον ήχο πιο χαμηλά (κάτι χάνεις, κάτι κερδίζεις σε τέτοιες καταστάσεις). Είχαν όμως την τύχη να έχουν μπροστά τους ένα πιο πολυπληθές και πιο “ψημένο” κοινό. Αδιαμφισβήτητα από τους “κερδισμένους” της βραδιάς.
ToSofoPaidi
Άλλο ένα προσωπικό συναυλιακό απωθημένο οι The Jesus And Mary Chain και άλλο ένα συγκρότημα που αδικήθηκε κάπως από τον ήχο του φεστιβάλ. Παρόλα αυτά, αν και δεν είχαν την ένταση των Βέλγων, έβγαλαν ρυθμό και συναίσθημα, ενώ και το κοινό τους ήταν αριθμητικά περισσότερο απ’ ότι εκείνο των dEUS με αποτέλεσμα να υπάρξει κάτω από την σκηνή σαφώς καλύτερη συναυλιακή ατμόσφαιρα.
bauhaus
Ματούλα Πίκουλα
Όταν τα φώτα της σκηνής έπεσαν πάνω στους bauhaus, ντυμένοι στα μαύρα και με τον Peter Murphy με ένα πιο λαμπερό outfit, σκέφτηκα πως μέσα από τη καταχνιά, κάτι θεαματικό θα μας παρουσιάσουν εδώ. Στα πρώτα τραγούδια υπήρχε μια ροκ εν ρολ θεατρικότητα, μια ένταση και σαφώς βελτιωμένος ήχος σε σύγκριση με τα προηγηθέντα συγκροτήματα. Στη συνέχεια εξαιτίας της διακριτής έντασης και του εκνευρισμού του Peter Murphy για το τεχνικό πρόβλημα που προέκυψε με το μικρόφωνο του, η καλή μου διάθεση μεταμορφώθηκε σε μούδιασμα. Η συμπεριφορά του με αποσυντόνισε και η αποχώρηση του με απογοήτευσε. Βλέπω με σεβασμό τα λοιπά μέλη της μπάντας που συνέχισαν παρέα με το κοινό να τραγουδούν το Ziggy Stardust.
Duke Zappa
Oφείλω να παραδεχτώ πως για τα πρώτα τρία τραγούδια οι bauhaus έδειχναν πως είχαν κατέβει στην Πλατεία Νερού έτοιμοι για να σαρώσουν τα πάντα. Μετά άρχισαν τα προβλήματα με το μικρόφωνο, και ανέλαβε ο, ομολογουμένως πάντα δύστροπος Peter Murphy και όλα πήραν τον δρόμο τους. O Daniel Ash κράτησε ότι απέμεινε από αυτή την εμφάνιση όρθια, τόσο μετά την αποχώρηση του τραγουδιστή του από την σκηνή (στη μέση του Ziggy Stardust, ‘Ω Θεοι), όσο και όταν ο Murphy ήταν παρών-απών επί σκηνής. Και ένα ερώτημα: πως γίνεται να μην φτιάχνεται ένα τόσο εύκολο πρόβλημα (και συχνό όσον αφορά την υλικοτεχνική υποδομή ενός φεστιβάλ), όπως ένα ελαττωματικό μικρόφωνο;
ToSofoPaidi
Μια από εκείνες τις παρουσίες που θα συζητάμε για καιρό υπό τη μορφή συναυλιακού μύθου. Η πρώτη μέρα του Release κινούνταν στην απόλυτη σφαίρα επιρροής τους, η πλειοψηφία του κόσμου είχε έρθει για εκείνους και το ξεκίνημα τους ήταν εντυπωσιακό. Όλα ήταν στημένα για εκείνους και οι ίδιοι μπήκαν εκρηκτικά μέχρι τη στιγμή που το πρώτο μπινελίκι για κάποιο πρόβλημα με το μικρόφωνο βγήκε πολύ γρήγορα από το αθυρόστομο λαρύγγι του Peter Murphy. Ακολούθησαν κι άλλα, εντός ή ανάμεσα στα τραγούδια, το πρόβλημα δεν φάνηκε να διορθώνεται, μέχρι την τελική αποχώρηση του Murphy από την σκηνή μετά από δύο στροφές του Ziggy Stardust. Ευτυχώς ο Daniel Ash κράτησε ψηλά την σημαία του συγκροτήματος, καθώς προσπάθησε να μαζέψει την συμπεριφορά του μπροστάρη των bauhaus αρκετές φορές αστιευόμενος όταν εκείνος έβριζε και μετά την αποχώρηση του τελευταίου πήρε το Ziggy Stardust από το χέρι και με τη βοήθεια του κοινού έκλεισε το – σύντομο χρονικά – setlist των Άγγλων.
Νίκος Ταλεμόπουλος
Δεν ήμουν ποτέ φαν των bauhaus, στο live πήγα κυρίως για τις άλλες 2 μπάντες οπότε δεν με “πλήγωσε” το όλο σκηνικό. Ε, όταν πας σε ένα live που ξέρεις ότι ο τραγουδιστής είναι γνωστός για τις βλακείες που κάνει ΣΥΝΕΧΕΙΑ, πρέπει να περιμένεις ότι μπορεί και να καταστρέψει το live επειδή κάτι του ξύνιζε. Δε συμμερίζομαι την άποψη της πλειοψηφίας ότι ό ήχος ήταν τραγικός, εγώ δεν το κατάλαβα σε τέτοιο βαθμό, νομίζω ότι αν δεν ήταν τόσο απαράδεκτος γενικά σαν προσωπικότητα ο Peter Murphy και είχε ολοκληρωθεί το live κανονικά, σήμερα με τον ήχο θα ασχολούνταν ελάχιστοι.
…to sum up!
Νίκος Ταλεμόπουλος
Καταλαβαίνω την ξενέρα του κόσμου για το σκηνικό με τους bauhaus αλλά για μένα αυτό περνάει σε δεύτερη μοίρα μιας και δεν περίμενα πολλά από αυτούς και είχα ακούσει κριτικές όπου είχαν θάψει το live του Peter Murphy πριν λίγα χρόνια. Για μένα το σημαντικό ήταν ότι μετά από 3 χρόνια ξαναπήγα στο αγαπημένο μου φεστιβάλ, είδα 2 μπάντες αγαπημένες μου, είδα πολύ κόσμο, φίλους, γνωστούς, συναδέρφους, συμπαραγωγούς, συμφοιτητές, φίλους από Θεσσαλονίκη, από Τρίπολη, όλους στον ίδιο χώρο για να ζήσουμε το ίδιο μουσικό γεγονός. Highlights της βραδιάς ήταν η ανατριχίλα όταν μπήκαν οι πρώτες νότες του Bad Timing των dEUS και η “γειτονιά” εκεί μπροστά που όλοι χορεύαμε το Cracking Up των The Jesus And Mary Chain.
Ματούλα Πίκουλα
Η 1η μέρα του φετινού Release Athens δεν ήταν η αναμενόμενη. Είναι γεγονός πως τεχνικά προβλήματα με τον ήχο έχουμε συναντήσει στο παρελθόν, όπως και περίεργες συμπεριφορές καλλιτεχνών. Ωστόσο χτες φαίνεται πως συμπυκνώθηκαν -τρόπον τινά- τέτοιου είδους θέματα και απογοήτευσαν τον κόσμο, που περίμενε μετά από πολύ καιρό να ξαναζήσει μια όμορφη συναυλιακή μέρα. Όλοι οι καλλιτέχνες που συμμετείχαν στο χθεσινό line up έδωσαν τον καλύτερό τους εαυτό και ήταν εξαιρετικοί, εκτός απ’ τον Murphy, ο οποίος φρόντισε να μας κάνει να φύγουμε αμήχανοι. Ως προς τη διοργάνωση δεν ξέρω τι πήγε στραβά, αλλά η χθεσινή εμπειρία άφησε μια επίγευση προβληματισμού στον απόηχο της. Θα σημειώσω ωστόσο πως οι συναντήσεις, οι αγκαλιές, ο χορός, το τραγούδι και όλα αυτά τα όμορφα που φέρνουν μαζί τους οι συναυλίες ζωντάνεψαν ξανά!
ToSofoPaidi
Δεν ξέρω τελικά τι να σκεφτώ για την πρώτη μέρα του Release. Πραγματικά ενθουσιάστηκα που είδα τους dEUS και τους The Jesus and Mary Chain, με τους πρώτους να αποτελούν ό,τι καλύτερο προέκυψε στην βραδιά, όμως το αναπάντεχα άσχημο κλείσιμο της βραδιάς επισκίασε κάπως όλες τις προηγούμενες παρουσίες. Εντάξει, ο ήχος δεν ήταν πάντα καλός (κάτι που συμβαίνει δυστυχώς σε πάμπολλες συναυλίες και φεστιβάλ) αλλά όλα τα συγκροτήματα έδωσαν τον εαυτό τους στην σκηνή. Και όταν λέω όλα εννοώ και τα 5, πλην του Peter Murphy που σαν στριμμένο άντερο πέταξε το μικρόφωνο, τα έβαλε με θεούς, ηχολήπτες και δαίμονες και την κοπάνησε με περίσσια ασέβεια από την σκηνή. Δεν ψάχνω να βρω τι έφταιξε και ποιον βαραίνουν οι ευθύνες, αλλά στο τέλος έφυγα – όπως οι περισσότερες/οι – με μια γλυκόπικρη γεύση από την Πλατεία Νερού, η οποία με έβαλε σε φιλοσοφικές αναζητήσεις για την διοργάνωση των φεστιβάλ στην Ελλάδα, την παρουσία και την συμπεριφορά κάποιων συγκροτημάτων σε αυτά και το δικό μου δίλημμα αν τελικά είμαι ακροατής ή καταναλωτής μουσικής.
Duke Zappa
Αυτό που μου μένει κατ’αρχήν είναι μια εντύπωση ότι ένα μεγάλο κομμάτι της διοργάνωσης, στήθηκε κυριολεκτικά στο πόδι, με προχειρότητα την οποία δεν έιχα συνηθίσει στο Release. Δεν μπορώ να καταλάβω τι ήταν αυτό που έδωσε το τελειωτικό χτύπημα στην ημέρα. Η προχειρότητα στην διαχείριση του backline από την πλευρά της διοργάνωσης ή ένα όνομα της σκηνής που επιμένει να συμπεριφέρεται με τον ίδιο τρόπο που συμπεριφερόταν πριν από 20/30/40 χρόνια,αγνοώντας το γεγονός ότι παίζει σε μια φτωχοποιημένη χώρα, όπου το να πας σε μια συναυλία είναι πλέον μια πολυτέλεια. Από την άλλη είχαμε πέντε συγκροτήματα (είπαμε εκτός του Peter Murphy), που κυριολεκτικά έδωσαν τον καλύτερο εαυτό τους εαυτό, έπαιξαν όσο καλύτερα μπορούσαν δεδομένων των συνθηκών. Όποιος και να ήταν αυτός που εν τέλει κλώτσησε την καρδάρα με το γάλα, αυτό που μένει στο τέλος είναι ένα γαμώτο…..