γράφει ο βα.αλ. (Ανθρακωρηχείο)
Αυτό το μήνα το Music Society κλείνει μια δεκαετία στους αέρηδες των ψηφιακών ραδιοκυμάτων. Τους ανθρώπους του σταθμού είχα τη χαρά να τους γνωρίζω από τα πρώτα βήματα του σταθμού και τις πρώτες εκπομπές του σταθμού, μέχρι 2 χρόνια αργότερα να γίνω και εγώ κομμάτι του.
Ένα από τα «μείον» του σταθμού ήταν το γεγονός ότι δεν είχε ποτέ ένα έντονο κοινό μουσικό στίγμα ή ακόμα και μια πολύ ενιαιά φόρμα των ραδιοφωνικών του εκπομπών. Αντίθετα με όλες τις οδηγίες και το πως λειτουργούν και ραδιοφωνικοί σταθμοί και web radio στο MS έβρισκες τα πάντα κατα καιρούς. Δεν πρέπει να υπάρχουν πολλά ραδιόφωνα που στο πρόγραμμα τους να έχουν από βραζιλιάνικο γκαράζ μέχρι κλασσική μουσική ή από αφρικάνικη μουσική μέχρι ηλεκτρονικούς πειραματισμούς ή από λαικά και ρεμπέτικα μέχρι black metal ή και γω δεν ξέρω τι μέχρι και γω δεν ξέρω που. Και όμως αυτό το φαινομενικό μειονέκτημα έγινε ένα ουσιαστικό πλεονέκτημα. Το πρόγραμμα είχε συνοχή μέσα στις μέρες την εβδομάδας, συχνά προέκυπταν συνεργασίες εκπομπών με το πιο παράδοξο και για αυτό και πιο ενδιαφέρον περιεχόμενο. Ακόμα πιο συχνά έβλεπες συμπαραγωγούς μέσα στο πρόγραμμα μιας ημέρας ή και της εβδομάδας να συντονίζονται μεταξύ τους, έτσι ώστε αν και δεν εξέπεμπαν τα ίδια πράγματα σίγουρα εξέπεμπαν στο ίδιο μήκος κύματος. Προσωπικά θεωρώ ως ακροατής λίγο υποτιμητικό να θεωρούν κάποιοι ότι με ενδιάφερει ένα μουσικό είδος, μια συγκεκριμένη χρονολογική περίοδος ή έτσι κάτι τόσο πολύ ετικετα για λόγους marketing και που με αυτόν τον τρόπο λειτουργούν τα περισσότερα ραδιόφωνα. Στο MS φυσικά ποτέ δεν κάναμε το παραμικρό marketing, πρώτο για εμάς ήταν και είναι και θα είναι η μουσική την οποία πάντα τη θεωρούμε κοινή (και ως κοινότητα) πέρα από χρόνους και τόπους.
Όλη η παραπάνω κατάσταση εκ των πραγμάτων δημιουργησε ένα πολύ ανοιχτό ραδιόφωνο, και όχι μόνο για εμάς τους παραγωγούς. Πραγματικά είναι αναρίθμητοι οι καλλιτέχνες, και όχι μόνο μουσικοί, τα συγκροτήματα, διάφορα και κάθε είδους εγχειρήματα πολιτιστικά, πολιτικά και κοινωνικά, περιοδικά, ανθρώπους πίσω απο ιστοσελίδες, ενδιαφέροντες ανθρώπους που είχαν κάτι να πουν εν γένει, ακόμα και τους φίλους μας (όσοι δεν είχαμε φωνάζαμε το Σπύρο), που πέρασαν από τα studio της Κτενά. Αυτό για μένα είναι και η μεγάλη αθόρυβη συμβολή του κόπου μας, του χρόνου μας, των καθόλου περισσεύουμενων οικονομικών μας δυνατοτητών και της προσπάθειας μας όλη αυτή τη δεκαετία. Το ότι υπήρξαμε ένας χώρος να εκφραστούν άνθρωποι, προσπάθειες και καλλιτέχνες που συχνά ελάχιστο χώρο και χρόνο βρίσκουν στα «κανόνικα» ΜΜΕ.
Όλον αυτόν τον καιρό πέρασε άπειρος κόσμος από το σταθμό, μπορεί να μιλάμε και για σχεδόν 200 ανθρώπους με μια σχετική σταθερότητα στην παρουσία τους με εκπομπές. Οι περισσότεροι ξεκίνησαν από το MS και συνέχισαν κάπου αλλού, γεγονός που μόνο ειλικρινή χαρά μας δίνει όσο κι αν κάποιοι άνθρωποι μας λείπουν. Ειλικρινή χαρά και που αποτελέσαμε έναν φιλόξενο χώρο και που δώσαμε τη δυνατότητα σε κάποιους ανθρώπους να ασχοληθούν με κάτι που αγαπάνε και ακόμα περισσότερο χαρά που συνεχίζουν να το κάνουν.
Προσωπικά τώρα, όλα αυτά τα 8 χρόνια είναι γεμάτα κυρίως για να μην πω αποκλειστικά όμορφες στιγμές. Στιγμές που όλες και μία μία λένε και ξαναλένε ότι όλο αυτό αξίζει τον κόπο. Που αν στην αρχή υπήρχαν ερωτήματα για αυτό τώρα υπάρχει μόνο η βεβαιότητα και η σιγουριά ότι όλη αυτή η αγάπη μας για το ραδιόφωνο και τη μουσική είναι εκεί. Και εδώ κολλάει ένα μικρό ευχαριστώ. Και στους συμπαραγωγούς του σταθμού, και κυρίως σε όλους εσάς που με συνέχειες ή και ασυνέχειες είστε δίπλα μας και παραμένετε πιστοί και άπιστοι ακροατές του σταθμού.
Και τώρα; Μετά το Λύκειο τι;
To MS αυτή τη χρονιά πέρασε στο τρίτο του studio και μετά από μια παύση κατάφερε να εκπέμψει ζωντανά αυτή τη φορά από ένα πατάρι στη Μεσογείων, με την ίδια ζέση, το ίδιο πείσμα και την ίδια επιμονή που μάλλον μας χαρακτήριζει. To MS δεν είναι πια αυτό που ήταν όταν ξεκίνησε, αλλά και κανείς μας δεν είναι ο άνθρωπος που ήταν πριν δέκα χρόνια ή πριν πέντε. Το παρελθόν είναι εκεί. Όπως και το μέλλον. Ένα μέλλον που ακόμα περιλαμβάνει καινούριους ανθρώπους να έχουν έρθει στο σταθμό και καινούρια εγχειρήματα να συμβάλλουν, καινούριες προοπτικές να ανοίγονται και καινούριες πιθανότητες να ανοίγονται μπροστά μας.
Δυστυχώς οι καιροί είναι δύσκολοι, αλλά έχουμε αποδείξει ότι ακόμα πιο δύσκολοι είμαστε και εμείς…
Και ευτυχώς, σε κάθε περίπτωση, the future is unwritten.
More Posts for Show: Ανθρακωρηχείο