Κάποτε κυκλοφορούσαν ημερολόγια τοίχου, με μικρά χαρτάκια κολλημένα το ένα πάνω στο άλλο που μπορούσες να αφαιρέσεις προσεκτικά το πρώτο μόνο του (ή κατά λάθος δυο τρία μαζί), και να γυρίσεις να δεις στην πίσω μεριά τι έχει γραμμένο. Έπρεπε, βέβαια, να περιμένεις να αλλάξει η ημέρα για να αφαιρέσεις το χαρτάκι και να διαβάσεις τους τρεις-τέσσερις στίχους που είχε γραμμένους από πίσω, κάτι που εύκολα γινόταν παιχνίδι… “υπομονής και γρηγοράδας”!
Οι στίχοι συνήθως ήταν από παραδοσιακό τραγούδι, από κάποιο ρητό ή παροιμία (χώρια τις “θρησκευτικές νουθεσίες”), ωστόσο σκεφτείτε λίγο, γυρίζοντας το χαρτάκι να βρίσκαμε στίχους από τραγούδια…
Κάπου εδώ έρχεται το Music Society, που βάζει τα δυνατά του να βρει στιχάκια από τραγούδια που “πρέπει” να διαβάσει κανείς γυρίζοντας ένα χαρτάκι σε ένα ημερολόγιο τοίχου. Επιλέγουμε τον φετινό Φεβρουάριο γιατί η 29η ημέρα του δεν είναι γρουσούζικη, κακότυχη (ίσως λιγο κακό-τοιχη;), αλλά απλή διόρθωση για τη μέτρηση χρόνου και ομοίως, μια ευκαιρία να διορθώσουμε εμείς τους “στίχους στους τοίχους”!
To MS Archives: Στίχους στους τοίχους, ήταν μία ιδέα από την Κούλα
Duke Zappa – Famous Last Words
Joan Manuel Serrat – Caminante No Hay Camino
“Διαβάτη είναι τα ίχνη σου,ο δρόμος και τίποτα παραπάνω. Διαβάτη δεν υπάρχει δρόμος. Τον δρόμο τον φτιάχνεις περπατώντας.”.
Οπου ο Joan Manuel Serrat, κάνει μια ελεύθερη διακευή του ωμόνυμου ποιήματος του Antonio Machado.
geosonic – Night Stroll
ΣΤΕΡΕΟ ΝΟΒΑ – Ένα κλεμμένο ποδήλατο
Θα διασχίσεις ένα πρωινό τον κόσμο
Και θα ‘ναι πιο όμορφα κι από ένα όνειρο
Γιατί μια καινούρια αγάπη θα χύνεται σα μέλι
Κι από ένα σημείο της γης αυτός ο ήλιος θ’ ανατέλλει…
Δεν έχει και πολύ σημασία αν μας άρεσε ή όχι η εμφάνιση τους το καλοκαίρι πέρασε στην Πλατεία Νερού, σημασία έχει πως συνεχίζουμε να περιμένουμε εκείνο το πρωινό που όλα θα γίνουν πιο όμορφα…
ToSofoPaidi – blanketed by static
Crazy on a ship of fools
Θα μπορούσε να είναι motto για κάθε χρήση· ένα σύνθημα σε τοίχο, το σημείωμα ενός αυτόχειρα, το soundtrack του μέσου οδηγού που έχει μποτιλιαριστεί σε κάποια λεωφόρο το πρωί μιας τυχαίας Δευτέρας. Ο Robert Plant κυκλοφόρησε το 4ο προσωπικό στούντιο άλμπουμ του “Now and Zen” στις 29 Φεβρουαρίου 1988 και ο εν λόγω στίχος βρίσκεται στο 3ο τραγούδι της 2ης πλευράς του δίσκου, με τίτλο “Ship of Fools”.
ΠιΖήτα – Κι Αν Είναι Θόρυβος, Μην Τον Φοβάσαι / HUMBA!onair
So I stand as the sound goes straight through my body,
I’m so bloated up, happy, and I throw things around me.
And Im growing in stages, and have been for ages,
Just singing and floating and free.
Οι the Chills από τη Νέα Ζηλανδία γράφουν αυτό που ακριβώς υπονοείται από τον τίτλο και μόνο του συγκεκριμένου τραγουδιού: Heavenly Pop Hit. Βέβαια το τετράστιχο μπορεί να συνδεθεί με οποιοδήποτε τραγούδι, οποιασδήποτε μπάντας.
Ματούλα Πίκουλα – Hanging in the wire
13th Floor Elevators – You’re Gonna Miss Me
Did I listen to pop music because I was miserable or was I miserable because I listened to pop music?
Μπορεί να μην πρόκειται για στίχο, αλλά η φράση αυτή θα χαρακτηρίζει πάντα την αγαπημένη ταινία High Fidelity.
“What came first? Music or the misery? People worry about kids playing with guns or watching violent videos that some sort of culture of violence will take them over. Nobody worries about kids listening to thousands of songs about heartbreak, rejection, pain, misery and loss.”
Αυτά τα λόγια, παρέα με τους 13th Floor Elevators ήταν η αρχή ενός υπέροχου soundtrack!
Εύη – Pop the posers
Nick Cave & The Bad Seeds – Are you the one that I’ve been waiting for?
Τρυφεροί και ταυτόχρονα ελπιδοφόροι, οι στίχοι του Nick Cave θα μπορούσαν να διαβαστούν μια μέρα απόγνωσης, σαν εγχειρίδιο αποδοχής της ανθρώπινης κατάστασης και της ανάγκης για συνάντηση και σύνδεση με τον Άλλο.
Out of sorrow entire worlds have been built
Out of longing great wonders have been willed
They’re only little tears, darling, let them spill
And lay your head upon my shoulder.
βα.αλ – Ανθρακωρηχείο / Βιντεο έσχη
The Pogues – The Broad Majestic Shannon
Η επιπλέον μέρα του χρόνου οφείλει πάντα να είναι Κυριακή, ή έστω μια ωραία αργία για να ταιριάζει με ένα ούισκι και ένα ωραίο και ταιριαστό τραγούδι, και να μην την περνάμε, τουλάχιστον, δουλεύοντας. Ως εκ τούτου, το χαρτάκι στο πίσω μέρος οφείλει να λέει τους στίχους του πρσφάτως αφιχθέντα Shane McGowan.
The last time I saw you was down at the Greeks
There was whiskey on Sunday and tears on our cheeks
You sang me a song that was pure as the breeze
On a road leading up Glenaveigh
Σπύρος Καλετσάνος – Noir
Lost Bodies – Δεν ήθελα να είμαι εδώ (Μαλαισιακό τραγούδι)
Οι στίχοι ενός ποιητή θα είναι πάντα ό,τι πιο σημαντικό έχει γραφτεί. Και αν θέλετε τη γνώμη μου, ειδικά αν αυτός ή αυτή είναι σε απόγνωση. Ο Γάλλος Yvan Goll γράφει σε ερωτική “υστερική” μοναξιά. Είναι 1934 όταν εκδίδεται η συλλογή “Μαλαισιακά Τραγούδια”. Σαράντα ποιήματα στο σύνολο, ένα εκ των οποίων μελοποιήθηκε δις από τους Lost Bodies με την τρομερά ταιριαστή αργή και περιγραφική φωνή του Θάνου και τη λούπα από πίσω να σε κυκλώνει. Εδώ η δεύτερη και καλύτερη version από το 2013 (δίσκος “Φιγουρίνι”).
Δεν ήθελα να είμαι
παρά ο κέδρος μπροστά στο σπίτι σου
ένα κλαδί του κέδρου
ένα φύλλο του κλαδιού
μια σκιά του φύλλου
η δροσιά της σκιάς
που χαϊδεύει τον κρόταφό σου
για ένα δευτερόλεπτο
Νίκος Ταλεμόπουλος – Άγρυπνοι στην Αθήνα
The Sisters of Mercy – When You Don’t See Me
Σε αυτήν τη θεματική υπήρχαν πολλά κομμάτια που σκέφτηκα, αλλά θα επιλέξω αυτό γιατί χωρίς να έχεις ξανακούσει το κομμάτι, χωρίς να έχεις ακούσει καν όλο το τραγούδι, ακούς ένα στίχο μόνο και μπορείς απευθείας να πιάσεις όλο το feeling που θέλει να περάσει η μπάντα σε αυτό το κομμάτι.
I don’t exist when you don’t see me
Ανδρέας Ζαβιτσάνος – Underground Railroad
Περί τα 155 χρόνια πριν, το 1869, ο Κόμης Λωτρεαμόν (κατά κόσμο Ιζιντόρ Ντυκάς) δήλωνε ότι: η ποίηση γίνεται από όλους και όχι από έναν». 80 χρόνια μετά, στα 1949, ο Τέντυ Αντόρνο θα γράψει: είναι απάνθρωπο να γράφεις ποίηση μετά το Άουσβιτς. (Και είναι ακριβώς εδώ που το νήμα τί είναι πια η λέξη -ο λόγος- ξεκινάει). Στα 1963 (94 χρόνια μετά τον Λωτρεαμόν) ο μέγας ποιητής Στέφανος Αυγερινός (σαν να μην πέρασε μια μέρα) απήγγελλε το γνωστό και δημώδες: ήσυχο ήσυχο το ποταμάκι αργοκυλάει το γαλάζιο το νεράκι. Στην αντίπερα όχθη του Ατλαντικού ένας αντίστοιχης εμβέλειας με τους προαναφερθέντες ποιητής, ο Ρόμπερτ Ζίμερμαν (κατά κόσμο Μπομπ Ντύλαν) αποφασίζει -εκεί γύρω στα 1961- να ασχοληθεί εμβριθώς με τη διάδοση της ποίησης συνοδεία μουσικής. Όχι κάτι καινοτόμο, αλλά ταυτοχρόνως αδιανόητα επιδραστικό. Περίπου στα 1965 καταλήγει στο συμπέρασμα ότι: δεν χρειάζεσαι μετεωρολόγο για να καταλάβεις πού φυσάει ο άνεμος. Για άλλη μια φορά -φυσικά πάντα στα όρια της ποπ κουλτούρας- επιδιώκεται μια υφέρπουσα κριτική στην κυριαρχία του Λόγου στο γίγνεσθαι της Ιστορίας. Η γλώσσα ένα σύστημα γνώσης και δύναμης (διάβαζε εξουσίας) -κάτι που ο Όργουελ ξέρει πολύ καλά- τίθεται στο κέντρο της Κρίσης. Μέχρι το τέλος της δεκαετίας του ΄60 οι λέξεις του Ντύλαν θα αποτελούν τη γραμματική της συντελούσας πολιτιστικής επανάστασης. Είναι όμως στην απαρχή της νέας δεκαετίας που ο ίδιος ο ποιητής αποδομεί συθέμελα το συντακτικό του: 30 Μάρτη του ‘70 και ο Ντύλαν ηχογραφεί το τραγουδάκι, που κλείνει τον δέκατο δίσκο του (Self Portrait, Ιούνης του ‘70), με τίτλο Wigwam. Ένα τραγούδι δίχως Λόγο. Το σημαίνον χωρίς σημαινόμενο. Ίσως ένας συμβολισμός του Τέλους ή όπως θα ήθελε ο Πάουλ Τσέλαν (που 20 μέρες μετά αυτοκτόνησε, στις 20 Απρίλη του ‘70): Die Posaunenstelle / tief im glühenden / Leertext, / in Fackelhöhe, / im Zeitloch: // hör dich ein / mit dem Mund. Ο Τόπος της Σάλπιγγος / καιόμενος στην άβυσσο / Άλεκτος, / εξ ύψους Λυχνία, / στου Χρόνου το κενό: // άκουσε εαυτόν / με τη φωνή σου.
Κορίνα – Pop the posers
Αυτός ο Φλεβάρης κράτησε πολύ και δεν μας έφερε ούτε μια αργία! Ας τον αποχαιρετήσουμε με το motto ζωής που τόσο περιεκτικά εξέφρασαν οι Franz Ferdinand στο τετράστιχο: It’s always better on holiday /so much better on holiday /that’s why we only work when /we need the money
Κούλα – Βιντεο έσχη
Το τρολ μέσα μου πάλεψε πολύ για την απίθανη ευκαιρία να προτείνω ότι όπως γυρίζει κάποιος το τελευταίο χαρτάκι του Φλεβάρη, πρέπει να γράφει από πίσω “never gonna give you up…“. Ένα επιτοίχιο “you’ve been rick rolled!“. Τελικά, δεν υπερίσχυσε αυτή η πρόταση (για μόλις μία ψήφο!), και θα πορευθούμε με το “Sometimes, when I look deep in your eyes I swear I can see your soul” από τους James.