(μπορείς να το διαβάσεις ακούγοντας αυτό )
Χρώματα.
Ναι.
Σε κάθε γωνία, σε κάθε πλευρά, στα λουλούδια, στα παζλ, στις ανάσες, στα γέλια.
Όταν είσαι μικρός, σου μαθαίνουν συγκεκριμένα πράγματα.
Ο ουρανός είναι μπλε.
Το μήλο είναι κόκκινο.
Το χιόνι είναι άσπρο.
Ο μπαμπούλας μαύρος.
Κοίτα λίγο γύρω σου.
Όλα είναι δεδομένα και χαρακτηριστικά.
Σου έμαθε κανείς τι χρώμα να βάλεις στη ζωή σου?
Να επιλέξεις από τη τεράστια παλέτα και να το κυνηγήσεις.
Χωρίς να αργείς. Χωρίς να βιάζεσαι.
Έχεις χρόνο.
Ακόμα και αν απογοητευτείς, ακόμα και αν δεν το βλέπεις είναι εκεί.
Τελευταία ο κόσμος δε μπορεί να αναγνωρίσει τα χρώματα του εύκολα.
Άγριος, επικίνδυνος, αντιφατικός.
Όταν σε ορίζουν, τα χρώματα πνίγονται.
Κανείς δε προλαβαίνει να αντιληφθεί ότι ξεθωριάζουν.
Μα είπαμε, στα δύσκολα επιμένεις να τα παρατηρείς πιο έντονα.
Η αγάπη έχει χρώμα.
Ο φόβος έχει χρώμα.
Τα δάκρυα έχουν χρώμα.
Το χαμόγελο έχει χρώμα.
Η μουσική έχει χρώμα.
Θα το βρεις και θα το βλέπεις παντού.
Στους ανθρώπους και στα αντικείμενα.
Στις λέξεις και στη σιωπή.
Στα όνειρα και στη καθημερινότητα.
Ακολούθησε το, και βήμα βήμα δε ξέρεις που θα σε οδηγήσει.
Πλάκα θα ‘χει.
-Annie-