(όσο διαβάζετε μπορείτε να ακούτε αυτό watch?v=rNhnCex00YE)
“Μα δεν είναι φυσιολογικό!!δεν το καταλαβαίνεις??” είπε η Κ. λίγο πιο δυνατά από το συνηθισμένο τόνο της.
“Γιατί όχι? Αμά θέλουν εκείνοι,εμάς δε μας πέφτει λόγος. Ο καθένας κάνει στη ζωή του ότι θέλει” είπε η Α. και ήπιε λίγο από το καφέ της.
Άκουγα σιωπηλά. Νοερά σκέφτηκα ότι ο The Boy μοιάζει εμφανισιακά στον John Lennon.Μάλλον θα του αρέσει.
“Στο κάτω κάτω τι θεωρείται φυσιολογικό?? ποιός και πως το ορίζει??” συνέχισε η Α.,χωρίς να αφήσει το φλυτζάνι κάτω.”Θέλω να πω, ότι δεν μπορείς να βάλεις καλούπια σε φύλο,ηλικία..αυτά τα σκέφτονταν οι γονείς μας,μη σου πω οι παππούδες μας..”
“Το φυσιολογικό είναι αυτό που είναι.Αρχή μέση τέλος. Το ορίζει η κοινωνία και οι κανόνες της φύσης!Σε παρακαλώ τώρα!” είπε ακόμα πιο έντονα η Κ.
Κούμπωσα τη ζακέτα.Άρχισε να κάνει ψύχρα.
“Δηλαδή για σένα είναι φυσιολογικό να δουλεύεις όλη τη βδομάδα και να βγαίνεις το Σάββατο στα μπουζούκια και στα κλάμπ ,για ξεφάντωμα μέχρι πρωϊας?” τη ρώτησε ειρωνικά η Α.
“Όχι είναι πιο λογικό, είναι να πηγαίνεις από το ένα παρακμιακό μπάρ στο άλλο μεσοβδόμαδα και να μαζεύεις τα κομμάτια σου.” απάντησε η Κ.
Δε ξέρω πως από το τι θεωρείται “φυσιολογικό” για τον καθένα,καταλήξαμε να πετάμε μπηχτές και να συγκρίνουμε λάίφστάίλ.
Στο διπλανό τραπέζι ήταν ένα ζευγάρι,ένα αγόρι και μια κοπέλα γύρω στα 16-17.Κοπάνα/πρώτο,δεύτερο,τρίτο ραντεβού.
Το αγόρι κράταγε το χέρι της κοπέλας.
Η τσάντα με τα βιβλία στο ενδιάμεσο.
“Θα σ’αγαπώ για πάντα” της λέει εκείνος.
“Εγώ δεν παίρνω και όρκο” του απαντά εκείνη.
-Annie-