Ναι; Ναι; Δεν σας ακούω… Πιο δυνατά παρακαλώ!
Ποιός είπατε; Α! μάλιστα… τώρα σας κατάλαβα, έχει πολύ θόρυβο εδώ!
Με βρίσκετε στον δρόμο, τι με θέλετε;
Αχ δεν σας ακούω…
Να σας πάρω εγώ όταν μπορέσω;
Δεν έχω ιδέα πότε θα μπορέσω…
Μα τι είναι αυτό το τόσο βιαστικό;
Μα γιατί να ξέρετε που βρίσκομαι; Τι νόημα έχει;
(Μα γιατί να ξέρω εγώ που βρίσκομαι; Τι νόημα έχει;)
Δηλαδή δεν έχω δικαίωμα να μην ξέρω; Πρέπει πάντα να ξέρω; (Άλλο και τούτο)
Μα γιατί είναι ανωριμότητα; Εδώ ολόκληρος Σωκράτης και…
Τέλος πάντων, αυτό που μου ζητάτε δεν είμαι σε θέση να σας το δώσω.
Μα δεν θέλω να κάτσω να σκεφτώ!
Σας είπα: με βρίσκετε στον δρόμο… περπατάω…
Δεν έχω ιδέα για πού!
Ακούστε για να το κλείνουμε:
Δεν με νοιάζει πως λέγεται εδώ που βρίσκομαι, γιατί είναι προσωρινό.
Αύριο θα είμαι αλλού…
Δεν ξέρω αν το καταλάβατε, αλλά σας το είπα: περπατάω.
Στον δρόμο είμαι λοιπόν… για στάσεις θα μιλάμε τώρα;
Υ.Γ.
Και για τον δρόμο και για τις στάσεις… μια κιθάρα νυχτερινή και μια φωνή που μιλάει στιβαρά για όλα τα αβέβαια… καλώς βρεθήκαμε και πάλι
http://www.youtube.com/watch?v=nLlufUK8qFA
Θένη /Α\