Ειδήσεις… στις εφημερίδες, στις ιστοσελίδες, στα κανάλια.
Ατόφιος φόβος με την μορφή ρεπορτάζ !
Αλλά… καμία αντίδραση!
Το μόνο που μένει είναι να φαντασιώνεσαι μια εκτόνωση.
Να, ότι κάπου θα πετύχεις τον τάδε υπουργό, τον δείνα παπα(με)γάλο-δημοσιογράφο, τον παραδίπλα διαπλεκόμενο.
«Αν τον είχα μπροστά μου, θα τον έσπαγα στο ξύλο»
«Αν τον πετύχαινα κάπου, θα τον πλάκωνα με τις ντομάτες»
Κι άλλα τέτοια όμορφα….
Εντάξει δεν θέλω να κρίνω, κι εγώ έχω αντίστοιχες φαντασιώσεις
Ότι κάπου συναντάω έναν από δαύτους και…
«Να σου πω κάτι; Σε λυπάμαι.
Νομίζεις ότι είσαι κάποιος;
Γιατί δηλαδή επειδή έχεις λεφτά;
Επειδή έχεις εξουσία;
Πιστεύεις ότι έχεις κάνει κάτι σημαντικό;
Μυρωδιά δεν έχεις πάρει καημένε μου!
Δεν είσαι ερωτευμένος ρε!
Το πιο πιθανό είναι ότι πληρώνεις για ένα χάδι, τι λέω, μάλλον δεν έχεις καν ανάγκη από χάδια.
Ένα ρομπότ, που όλα εκτελούνται, τίποτα δεν βιώνεται!
Πάω στοίχημα ότι οι τσέπες σου είναι γεμάτες από χάπια: ένα για να κοιμηθείς, άλλο για να πηδήξεις, ε και σίγουρα καμιά βιταμίνη για να μην κουράζεσαι και χάνεις και τις εξελίξεις στα χρηματιστήρια της άλλης όχθης.
Νομίζεις ότι έγινε κάτι που τρως σε ακριβά εστιατόρια; Πάω στοίχημα ότι κανείς δεν νοιάζεται να σε ταϊσει. Υπάρχουν άνθρωποι που τρώνε ένα απλό φαγητό, με φθηνά υλικά, αλλά κάποιος το έκανε για εκείνους και με κάποιον το μοιράζονται.
Αλήθεια πόσο καιρό έχεις να μοιραστείς κάτι με κάποιον; Να μοιραστείς λέμε, όχι να είσαι συνένοχος.
Έχεις νιώσει ποτέ ένα τραγούδι να μιλάει για σένα; Δεν νομίζω… τι τραγούδι να βρεθεί για σένα. Ποιες νότες να σε καταδεχτούν…
Ένα ολόκληρο δώρο η ύπαρξη καημένε μου κι εσένα σου έλαχε να κάνεις την γλίτσα!
Γιατί μην μου πεις ότι ήρθα στον κόσμο για να βγάζω φράγκα και να επιβάλλομαι στους ανθρώπους αντί να ζω μαζί τους.
Ε δεν νομίζω φίλτατε, αν κάποιος από τους δυο μας κάνει λάθος, μάλλον είσαι εσύ ε;
Φαντάσου! Τόσο που με ζορίζουν τα έργα σου και ακόμα ζώ και μάλιστα… καλά!
Ζωή με τα όλα της, όχι σε συνθήκες κλειστού εργαστηρίου όπως η δική σου!
Για να μην σου πω πόσο έχεις βαρύνει το κάρμα σου… αν ισχύουν τα περί μετεμψύχωσης, την έβαψες!
Τι να σου πω καημένε μου… Δεν έχεις ζήσει ρε!»
Αυτά λέω και σε μένα καμιά φορά, ένα δώρο η ύπαρξη, αρκεί να πάρει όλη την αξία του.
Κι αν την πάρει, κανέναν δεν θα αφήσεις να σου το αφαιρέσει.
Θένη /Α\