Φρικάρεις.
Λογικό είναι.
Ταξιδεύεις και πας και πας μέχρι να βρεις τον τοίχο που γράφει αδιέξοδο.
Όχι ότι είναι μακριά.
Τρεις λέξεις από Μ γρήγορα.
Μίζα.
Μιζέρια.
Ματαιότητα.
Μα..Μα..Μα..
Ο Κόσμος είναι Μουσική.
Έρωτας.
Χαμόγελα.
Δε γίνεται.
Υπάρχει Μοναξιά.
Και αυτό από Μ αρχίζει.
Όταν ο πληθυντικός ξαφνικά γίνεται ενικός.
Φοβίζει.
Πληγώνει.
Μην σκέφτεσαι έτσι.
Το Υπέροχο είναι εκεί και φωνάζει.
Πως γίνεται να σκέφτεσαι έτσι όταν:
-H πόλη αυτή έχει πλημμυρίσει από φως και έρωτα
– Η Α. κάνει μια νέα αρχή στη ζωή της,για κάτι το οποίο χρειάζεται να τα βάλεις με τον πιο δύσκολο αντίπαλο: τον εαυτό σου.
-Είσαι πολύ μεγάλος για να παίζεις με αυτό:
(λέμε τώρα)
αλλά αρκετά μικρός για να μη σταματήσεις να βλέπεις αυτό
– Ένα μικρό σχόλιο, μπορεί να σε γεμίσει θετική ενέργεια.
-Ακούς υπέροχες μουσικές
-Πιστεύεις σε μικρά ασήμαντα φανταστικά
-ένα γέλιο μπορεί να είναι λυτρωτικό.
Μετά το Σήμερα,υπάρχει το Αύριο.
Καλύτερο?
Χειρότερο?
Δεν έχει σημασία.
Είναι εκεί και περιμένει.
-Annie-