“How happy is the blameless vestal`s lot!
The world forgetting, by the world forgot.
Eternal sunshine of the spotless mind!
Each pray`r accepted, and each wish resign`d.”
(απόσπασμα από το ποίημα του Alexander Pope, Eloisa to Abelard)
προχωρώντας χτες γωνία Σαρρή και Σαχτούρη στου Ψυρρή,
αντίκρυσα ένα σκύλο.
έμοιαζε τρελός,
κάποιοι θα τον πούνε λυσσασμένο.
άραγε, σε αυτό το στάδιο μπορεί να θυμάται?
– – – – – – – – – – – – – – – – – – –
λύσσα.
αν σε δαγκώσει, την κολλάς.
παράνοια.
αν σε είχε ακουμπήσει, την μεταφέρεις.
∫ Δεν θυμάμαι τί να πώ ∫
επιλογή.
αν βρεθείς σε διχάλα, είχες βουτήξει.
δάχτυλο.
αν σου’ρθει απόγνωση, μπλέξτο.
∫ Δεν θυμάμαι τί να κάνω ∫
ρολόι.
αν είναι κηδεία, ξεκίνα.
αν είναι αγάπη, μέτρα.
∫ Δεν θυμάμαι τι να δω ∫
νύχι.
αν θα’σαι γέρος, βάψ’το.
κάδρο.
αν είναι μονόχρωμο, φτύσ’το.
γάτα.
αν γαύγιζε, κοιμήσου ήσυχα.
– – – – – – – – – – – – – – – – – – –
γέλιο. γελούσα. γελούσες. θα γελάς. γελούσαμε. θα γελάω. γέλια.
θυμάσαι?
μπέρδεψα τους χρόνους (και οχι μόνο ως συντακτικό σύνολο)
∫ Δεν θυμάμαι ∫
Οι μνήμες κόλλησαν!
μην γελιέσαι.
με Παρουσίες και Μονογράμματα.
με Παπαρούνες και Μέλισσες.
με Παρόν και Μέλλον.
έτσι και αλλιώς, το παρελθόν,
ακόμα και στην ύστατη στιγμή μας > στο στιγμιαίο μας τελικό παρόν,
Είναι Όλη η Ζωή που ποτέ έχουμε._
Ειρήνη Β. Μ.