Το ήξερες ότι το κλάμα έχει νερό;
Νερό αλμυρό σαν κι αυτό της θάλασσας…
Βούτηξες ποτέ στα κύματά του;
Άφησες ποτέ το σώμα σου να τραμπαλιστεί μέσα του ;
Ένιωσες ποτέ την ορμή του;
Έκανες ποτέ μακροβούτια κι απλωτές στα μήκη και τα βάθη του;
Έκατσες ποτέ στην ακροθαλασσιά του;
Το άφησες ποτέ, έτσι όπως έρχεται και φεύγει ήρεμο να σε μαλακώσει;
Έπαιξες ποτέ με τα πετραδάκια του;
Έβαλες ποτέ τα κοχύλια του στο αυτί σου, να ακούσεις τα μυστικά του;
Άφησες ποτέ τα αλάτια του στο κορμί σου, να αλλάξουν την γεύση σου;
Ή ακόμα κάθεσαι τα δειλινά και το αγναντεύεις από μακριά…
βλέποντας να καταπίνει τους ήλιους σου…
και εσύ μονολογείς: «Πω πω τι μαγεία!»
Θένη /Α\